Sinds ik zwanger ben heb ik heel vaak het gevoel alsof ik droom.. Mijn grootste wens en droom was dat ik ooit moeder mocht worden en nu ik zwanger ben lijkt het net of ik droom, net of het niet door wil dringen dat ik straks zelf moeder ben.. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er over een paar maandjes zo'n kleintje, zoiets moois van je tweeen, bij ons in huis ligt! Herkennen jullie dit? Ik heb daarentegen ook wel eens momenten dat het me 'beangstigd'; zal alles straks goed gaan, zal ik het wel goed doen, zal ik straks van ons kindje kunnen houden? Allemaal vragen die geregeld in me opkomen.. Misschien is dat onzekerheid van wat er allemaal komen gaat?! Herkennen jullie dit ook?
Natuurlijk hebben we het er wel eens over, er komt nu een tweede kindje dus dan vraag je je af hoe de eerste het gaat vinden, en of het net zo'n makkelijk kind wordt. Bij de eerste zijn wij er vrij nuchter onder gebleven, je kunt je niet op voorhand al afvragen hoe het zal gaan als je er nog geen ervaring mee hebt. Alles kwam dus over ons heen en het ging vanzelf. Je hoeft je geen zorgen te maken of je het wel kunt, of dat je wel van je kindje houdt, je doet het gewoon!
Heel herkenbaar Elleke, toen ik voor de eerste keer zwanger was, had ik precies hetzelfde! Ook heel bang of alles wel goed zou gaan enzo, ik zweefde de hele dag op een roze wolk. Inmiddels zijn we een aantal jaar verder en ben ik zwanger van de 3e. Maar nog steeds lijkt het een droom.... ik mag het gewoon voor de 3e keer meemaken, geweldig! Geniet ervan meid!
idd heel herkenbaar Elleke. De avond voor mijn bevalling (ben ingeleid met 42 weken) wat het tranen met tuiten. O nee morgen of overmorgen zijn we ouders. Hoe gaan we het redden? enz Wij heb relatief een slecht begin gehad. Zware bekkeninstabiliteit, zoontje vaak in het ziekenhuis gelegen enz. maar ook dat overleef je wel. Het gaat allemaal van zelf en het komt zeker allemaal goed. Genieten, genieten en genieten!!!