Mijn verhaal

Helemaal in de wolken waren we toen bleek dat ik zwanger was. Iets sneller dan verwacht maar super blij.
Begin november zouden we voor het eerst ons kindje via de echo zien met bijna 11 weken, toen bleek op de echo geen hart activiteit en een vruchtje ter grote van 8,5 weken.
Onze wereld storte in. In eerste instantie bedacht om het aan niemand te vertellen, maar dat hou je gewoon niet vol.

Ik wou zelf erg graag dat het er op een natuurlijke manier uit zou komen, maar na ruim 2 weken toch maar besloten in overleg met de verloskundige dat het voor mij emotioneel gezien beter zou zijn om het weg te halen. Dus eind november voor de curretage in het zh. De operatie viel me erg mee en in eerste instantie het herstel ook. Maar toen begon toch het bloeden en buikpijnen, wat lang aan hield. Bloedverlies heb ik tot ruim 3 weken na de curretage gehad en buikpijn heb ik nogsteeds regelmatig.

Emotioneel gaat het een stuk beter, en ook echt met mijn partner besloten om het opnieuw te proberen en om het nieuwe jaar fris en vol goede moet in te gaan.

Nu was ik van de week op na controle in het zh, waar de gynaecoloog mij vertelde dat ze tijdens de curretage iets had opgemerkt. Mijn baarmoederhals zag er anders uit (vervormd). Dus nu een uitstrijkje laten maken en nu 2 weken wachten op de uitslag.
Helaas kunnen we het slechte eind van het jaar dus nog niet afronden maar blijven we in spanning tot begin januari. De emotionele achtbaan gaat door, met de spanning om mijn gezondheid.

Ik moest dit verhaal gewoon even kwijt, eerst het verdriet om ons kindje, vervolgens alle confrontaties waar je tegenaan loopt als je een miskraam hebt, en dan vervolgens een test waar je helemaal geen rekening mee gehouden hebt.

Zijn er meer mensen die hebben meegemaakt dat er tijdens hun curretage is opgemerkt dat er dingen abnormaal waren?