Mijn vader is overleden en dat is haar opa. We hebben foto's en als ze die wil bekijken is dat opa. De vriend van mijn moeder noemt ze gewoon bij de voornaam. Gelukkig doet niemand daar moeilijk over. Neefje zegt ook geen opa, maar gewoon de voornaam.
Mijn opa is ook overleden, oma heeft nu al zon 8 jaar een vriend met kleine kleinkinderen (de jongste is 4 maanden oud). De kindjes die al kunnen praten noemen haar oma, maar weten heel goed dat hun andere oma overleden is. De ouders van die kinderen zijn juiste heel blij om een lieve surrogaatoma te hebben voor hun kinderen. Ik snap je gevoelens overigens wel hoor! Ik zou je kindje zelf laten kiezen.
Ik heb ook geen moeder meer en heb in het belang van de kinderen besloten dat de vrouw van mijn vader gewoon oma is. Mijn kinderen staan voorop en wil ze met geen enkele vorm van schuldgevoel opzadelen. Moet er niet aan denken dat ik in discussie kom waar mijn kinderen bijzijn waarin ik zeg: Ik heb toch gezegd dat ik niet wil dat jullie haar oma noemen? Dan voelen ze zich straks schuldig naar mijzelf en naar hun 'echte' oma omdat ze liever oma tegen hun stiefoma zouden willen zeggen. En ik gun ze gewoon twee opa's en oma's! Heerlijk voor ze. Kinderen weten niet beter en ik kies ervoor om ze niet al met dat soort levensvraagstukken te belasten.
Ik denk dat het ook van de band met/rol van de vriendin van je vader afhangt. Mijn moeder is ook overleden en mijn vader heeft ook een vriendin. Maar ik heb ook geen klik met haar en zij gedraagt zich ook op geen enkele manier als oma. Mijn vader past altijd alleen op, zij geeft mijn zoon geen zoen of knuffel en is erg afstandelijk (ook naar mij en mijn zusje toe). Ze is overigens ook niet erg warm naar haar eigen (klein)kinderen toe... Dus wij noemen haar gewoon bij haar voornaam. Erg jammer. Ik had heel graag een oma gehad voor mijn zoontje. Maar met haar zie ik het niet gebeuren. Aan de andere kant ook een makkelijke beslissing. Ik weet niet wat we hadden gedaan als mijn vader wel een leuke vriendin had gehad.
Is 'nonna' misschien iets? als de band wat minder warm is, zou ik het toch bij de voornaam houden. Ik snap je punt iig wel.
o ik snap je helemaal. Mijn vader is 20 jaar geleden overleden maar mijn moeders vriend gaat geen opa heten. Wij nemen wel gewoon de voornaam. Mijn opa en oma waren gescheiden en de nieuwe partners( al voor onze geboorte) werden ook gewoon bij de voornaam genoemd. Bij ons zit opa op een wolkje.
Mijn schoonouders gescheiden. De stiefmoeder van mijn man noemen we wel gewoon oma, ze gedraagt zich ook echt als een oma voor de jongens. De stiefvader van mijn man noemen we gewoon bij de voornaam. Hij is ook nog maar 43 dus we vinden het zelf wel raar om hem dan al opa te noemen. Je moet zelf doen wat jullie willen. Ik kan je reden heel goed begrijpen inverband het overlijden van je moeder. Je eigen moeder is toch echt de oma van je kind. En ik kan me die gevoelens richting je eigen moeder dan heel goed voorstellen. Ik denk dat ik in zo'n situatie en bijvoorbeeld een stiefmoeder zou hebben haar ook niet oma zou willen noemen. Dat is dan denk ik gevoelsmatig. De naam omi hadden wij voor mijn eigen oma, dus onze jongens noemen mijn eigen oma omi. Als je het echt niet wilt dan word het toch echt haar voornaam of zoals iemand hier schreef bijv Nonna ofzo. Je stiefmoeder zal hier toch echt begrip voor om moeten brengen, en je eigen vader al helemaal vind ik.
Dit had exact mijn verhaal kunnen zijn! Mijn mama is ook overleden en mijn vader is hertrouwd. Haar kleinkinderen noemen mijn vader opa en hij vindt zichzelf ook opa. Dat steekt soms best bij mijn zusje en mij, omdat hij officieel nog helemaal geen opa is en omdat het bij ons gewoon niet zo makkelijk gaat...Maar als we uiteindelijk een kindje mogen krijgen wil ik dus ook niet dat ze oma zeggen tegen de vrouw van mijn vader. Hun oma zit op een wolkje of een ster, wat je wilt en zij is geen oma, dat is mijn moeder! Ik weet nu al dat mijn vader zijn vrouw daar heel erg problemen mee gaat hebben en mijn vader ook, want die doet nu al zo spastisch als ik hem sms en ik vergeet haar te noemen, dus dat wordt nog wat! Het is bij ons (nog) niet aan de orde, maar ik lees graag mee voor tips! Want ik heb besloten dat 2011 ons jaar wordt en dat wij er dus ook mee geconfronteerd gaan worden
Mijn man heeft alleen een oma. Zijn oma heeft ook een nieuwe vriend en die noemen ze Ome Jan. Dus geen opa. Mijn kinderen noemen hem ook geen opa maar Ome jan. Misschien dus tante... en dan haar naam?
Klinkt als een heel goed plan! Ik kan me voorstellen dat het niet leuk is dat HAAR kleinkinderen jouw vader opa noemen, maar ik denk dat het een keuze van de ouders is... En misschien hebben haar kinderen een betere band met je vader, dan jij met zijn vrouw? Bovendien geeft dat ook wel aan dat jij daarom niet verplicht bent haar straks oma te gaan noemen. Dat is jouw keus. Net als haar kinderen er wel voor kiezen jouw vader opa te noemen. Moeilijk hoor, dit soort situaties. Ik had ook liever niet gehad dat we hiermee te maken hadden, maar ja. Je hebt het nu eenmaal niet voor het kiezen in het leven!
mijn oma heb ik ook nooit gekend.. maar de 2e vrouw van mijn opa heb ik nooit oma genoemd.. ik heb haar altijd bij de voornaam genoemd... als een kind haar nu oma of 'haar naam' noemt dat maakt voor mijn gevoel niets uit.. ze was altijd net zo leuk als mijn echte oma en we hadden een super goede band met haar we bleven zelfs nog vaak slapen toen mijn opa en zij gescheiden waren... maar natuurlijk wisten we wel dat zij niet onze echte oma was, en dat onze echte oma dood was... dusja ik zou haar gewoon bij de voornaam noemen, dat maakt voor een kind niets uit... het lijkt me ook niet leuk als ze oma zeggen terwijl ze het eigenlijk tegen je moeder hadden moeten zeggen.. je vader en die vrouw weten over een tijd niet meer beter dan dat het gewoon haar voornaam is inpv oma (hier noemen we de 'stief'opa's en oma's wel gewoon oma en opa, maarja hier zijn de ouders alleen gescheiden en dat is wel een verschil vind ik)
Wat dachten jullie eigenlijk van Nonna en Bompa? Dat is belgies voor oma en oma. Je zegt het dan wel. Maar toch anders.
Ik zou er persoonlijk niet zo'n punt van maken om je kindje haar gewoon 'oma' te laten noemen. Kinderen noemen oudere mensen op straat ook weleens oma of zo. Op den duur komt ze er echt wel achter dat dit niet haar echte oma is. En het word anders denk ik ook te verwarrend voor het kind. Tenzij je de vriendin van je vader niet mag natuurlijk, dan begrijp ik het heel goed als je dit niet wilt hebben. Mijn moeder WAS getrouwd met een man waar ik een verschrikkelijke hekel aan had en heb. Ik zou er niet aan moeten denken als ons kindje hem opa zou noemen. Maar ik had dan ook niet gewild dat mijn kind die l*l uberhaubt zag.... Dus het ligt ook nog een beetje aan je situatie denk ik. Maar ik denk dat je sowieso moet doen waar je je zelf prettig bij voelt. Wij kunnen wel zeggen: doe het zus of zo, maar je moet daar zelf wel achter staan.
Bedankt voor jullie reacties! Fijn dat er mensen mee willen denken . De relatie met zowel mijn vader als zijn vriendin is zeer moeizaam, dat speelt inderdaad ook mee. Ik vraag me daarom uberhaubt af hoe de band tussen mijn kind en mijn vader (en vriendin) wordt. Zo vaak zien we elkaar niet. Er is in het verleden veel gebeurt wat ervoor zorgt dat ik mijn vader slecht kan toelaten in mijn leven. Hoezeer ik mijn kind ook een band met haar opa gun, en ik dit ook ga proberen, ze zal helaas waarschijnlijk toch de spanning tussen mij en mijn vader voelen. Het verschil tussen gescheiden ouders en een overleden ouder is in dit geval inderdaad erg groot. Mijn vader verwijt het mij dat haar kinderen veel makkelijker omgaan met de relatie van hun moeder en het opa-zeggen (ouders zijn al tientallen jaren gescheiden), terwijl ik er, anderhalf jaar na het overlijden van mijn moeder, meer moeite mee had en heb. Ik vind het niet met elkaar vergelijkbaar in dit opzicht. Mocht mijn kindje besluiten 'oma' te gaan zeggen, zal ik dat moeilijk vinden maar wel accepteren. Ik begrijp het advies van sommigen van jullie om het gewoon simpel te houden en 'oma' te zeggen, maar voor mij voelt dat gewoon absoluut niet goed. Alternatieven als Omi, Nonna etc zal ik nog eens overwegen, als compromis . @Bebek Istiyorum; onze verhalen lijken inderdaad enorm op elkaar, ook ik vind het heel vervelend dat haar kleinkinderen 'opa' tegen mijn vader zeggen en mijn vader dringt er ook gigantisch op aan dat ik maar een goede band met haar moet krijgen. Nou, nee dankje . Ik hoop ook dat 2011 jullie jaar wordt!!
Het is inderdaad lastig als de band moeizaam is, nu begrijp ik je dilemma beter. Na mijn eerste post zijn al zoveel goede adviezen gegeven dat ik niets meer toe te voegen heb, ik wil je alleen heel veel succes wensen!