Hoi! Ik moet hier ff mijn verhaal kwijt, want ik zit hier maar te sippen.. Mijn vriend en ik hebben besloten om voor ons 1e kindje te gaan. We hebben alles goed voor elkaar qua geld, huis, auto etc etc. Alleen ik weet nu al dat mijn ouders (ondanks dat ze ons onvoorwaardelijk zullen steunen en er voor ons zullen zijn) toch wel teleurgesteld zijn dat ik hiervoor heb gekozen tijdens mijn studie. Ik kan erg goed leren, volg een goede studie maar voor mij is dat niet het aller belangrijkste. Mijn ouders zien dit echter anders en ook dat snap ik heel goed. Zij zouden graag zien dat ik voor zekerheid kies en eerst mn studie afmaak en daarna pas aan kinderen begin. Maar ik zie het zo anders. Ik denk dat of je een kindje nou moet combineren met een studie of met een baan het is beide altijd moeilijk. Ik heb een hartstikke goede band met mijn ouders en vind het hartstikke erg om hen 'teleur te stellen' maar het is toch ons leven en onze keuze? Ik weet dat het zwaar is een zwangerschap/ouderschap te combineren met een studie maar ik weet ook zeker dat het ons gaat lukken. Zijn er meer meiden die in dit schuitje zitten?
lievelief, ik denk dat je hier al zelf het antwoord geeft. weetje, als jullie voor een kindje gaan, moet je denk ik in die zin wel een beetje los van je ouders staan om deze beslissing zonder schuldgevoel te kunnen maken. ik begrijp dat je ouders het beste van je willen, en graag zien dat jij keuzes maakt die hen geruststellen. maar zo gaat het natuurlijk niet altijd in het leven. ik denk dat jij je geen zorgen moet maken om je ouders, maar dat het aan je ouders is jullie keuze te accepteren. je bent volwassen, en ja, dan maak je soms keuzes die je ouders niet/anders hadden gedaan. ookal doe jij het anders, dat wil niet zeggen dat je ouders jou afkeuren of minder van je zullen houden. sterkte! liefs rachel
He rachel, heel erg bedankt voor je snelle antwoord.. Ik zal mij ook nooit laten weerhouden door mijn ouders. We staan volledig achter deze keuze alleen ik heb altijd zo veel rekening met anderen gehouden en nu kiezen we eindelijk voor óns en niet voor datgene wat anderen graag zouden willen! En dat is voor mij wel even wennen! Mijn ouders zijn schatten van mensen en dat maakt het nog even moeilijker, ze hebben echt het beste met mij voor en dat weet ik. Maar ik ken mezelf het beste en ik wéét vanuit mijn hart dat dit echt een juiste beslissing is.
hoi hoi ik wil je toch even dit vragen waarom heb jij het gevoel je ouders telleur te stellen met de keuze voor een kindje je bent toch van plan je studie gewoon af te maken ik denk dat je ouders juist nog trotser op je zullen zijn als je straks afstudeerd mét kindje omdat dat natuurlijk nog meer energie en doorzettingsvermogen vergt succes groetjes nathalie
Ja inderdaad! Dat ben ik ook absoluut van plan. En het komt ook allemaal wel goed.. Maar toch zit ik soms in een dip omdat wij voor iets kiezen waar niet iedereen 100% achter zal staan al zouden wij dat graag willen..
Hey Lievelief. Ik weet precies hoe jij je voelt. Zit nl in net dezelfde situatie. Ik zit nu in mijn tweede jaar Leerkracht Lager Onderwijs. In België duurt deze opleiding 3 jaar, dus hierna nog een jaartje als alles goed gaat. Mijn vriend en ik hebben ook besloten om voor ons eerste kindje te gaan. Als ik binnen een paar jaar werk als leerkracht dan zal ik 's avonds ook nog een berg werk hebben, dus ik weet zeker dat dit te combineren is. Mijn kinderwens is er al een hele tijd. En mijn moeder heeft het wel door. Als ik samen met haar ga winkelen, of gewoon alleen, kan ik het niet laten om toch altijd even te gaan kijken bij de babyspullen. Gewoon uit nieuwsgierigheid. Mijn neef is vorige maand vader geworden. Als ik dat kleine mensje in mijn armen heb dan smelt ik gewoon. Dat heeft mijn moeder ook al gezien. Ze heeft me al stiekeme hints gegeven van; ik weet dat je het wilt, maar wacht nog maar even. Gewoon uit schrik dat ik mijn opleiding niet zou afmaken. Ik vind dit wel vervelend. Daardoor weet ik dat ze zeker teleurgesteld gaan zijn als ik het hen vertel. En net als jij heb ik een heel sterke band met mijn ouders. Dat maakt het idd moeilijker. Maar ik ben er ook zeker van dat eens ze doorhebben dat ik zeker niet ga stoppen met studeren, ze snel zullen bijdraaien. - Hilli -
hoi meid Mijn tip is maak eerst je studie af, ik zei namelijk ook dat ik verder ging en wou toch eerste jaar bij mijn kindje blijven,in september ga ik weer beginnen, me dochtertje word deze maand 1 jaar.
Ik studeer rechten en als ik bereik wat ik wil bereiken ben ik nog 5 jaar bezig. (opleiding+specialisatie) Zo lang ga ik echt niet wachten.. Mijn opleiding kent goede faciliteiten voor studerende moeders. Ook heeft mijn vriend eigenlijk een perfecte baan (i.v.m het vele thuis zijn) als de kleine er is.. Dus wij zien eigenlijk geen enkele reden om te wachten..
Tja.. zitten nu in ronde 2! Hoop dat het snel raak mag zijn Hoe ervaar jij het nu, de zorg voor je dochtertje? En vind het echt top dat je in september weer met je opleiding gaat beginnen! Liefs
Lievelief, je moet er even doorheen om dit je ouders te vertellen. Daarna is het ook goed, denk ik. Wees open en eerlijk, misschien begrijpen ze het dan ook gewoon... Succes.
Hey freewilly.. ja mijn vriend zegt hetzelfde.. We weten alleen niet wanneer we het gaan vertellen; gaan we ze vertellen dat we bezig zijn? Of wanneer het raak is? Want kiezen we ervoor om te vertellen dat we bezig zijn, zijn we dan niet eigenlijk verplicht het ook aan mijn schoonouders te vertellen? (Mijn schoonouders kennende wel, die willen overal van op de hoogte zijn ) Maar willen wij dat wel!? :S
hoi meis ja ik vind het moederschap geweldig, ik geniet echt heel veel van me dochtertje en me vriend ook we zijn echt alle 2 gek met haar! ja dank je, ik moet ook echt verder met mijn opleiding want wil wel een diploma op zak hebben. ik duim voor jou meid dat het snel raak mag zijn, liefs gina
Hoi Lievelief, Ik doe nu zelf een HBO-opleiding en heb een zoon van 4 jaar. Dus ik kan mezelf wel een ervaringsdeskundige noemen. Wat het belangrijkste is; vergis je niet in de realiteit... Je kan wel heel graag een kindje willen en je vriend ook. Niet zolang willen wachten, omdat je een kinderwens hebt. Toch zou ik je op het hart willen drukken om je zoveel mogelijk in te leven in de praktijk. Het is ontzettend zwaar! Ik wil echt niet negatief overkomen, want een kind hebben is geweldig! Maar samen met een voltijd studie is het enorm zwaar. Die 5 jaar ga je niet redden, ga er maar vanuit dat je studievertraging gaat oplopen. Dit zeg ik natuurlijk vanuit mijn beleving, het zal vast niet voor iedereen zo zijn. Je zou eens op studerendemoeders.nl kunnen kijken. Daar staan ook veel verhalen op van dames met kinderen die nog studeren. Daar kan je dus ook lezen waar je allemaal tegen aan loopt, wat betreft zwanger zijn en studeren en moeder zijn en studeren. Veel succes met zwanger raken! Ik hoop voor jou, dat je wensen uitkomen. Liefs Jenna
Hoi Jenna, bedankt voor je antwoord. Ik ben het helemaal met je eens dat ik studievertraging op ga lopen en dat het hartstikke zwaar gaat worden. We zijn ook niet 1,2,3 tot dit besluit gekomen we hebben veel gepraat, gepraat, gepraat. Verschillende situaties bekeken. Zelfs met een deskundige erover gepraat. Verder heb ik een familielid die (toevallig op dezelfde leeftijd) er ook ervoor gekozen heeft voor een kindje te gaan en ik praat veel met haar. Ook zij verteld dat het zwaar is máár.. nu ze werkt vind ze het moeilijker te combineren dan tijdens haar studie. Ik weet 100% zeker dat wij geen moment spijt zullen krijgen van de keuze die wij gemaakt hebben en we staan er meer dan 100% achter. We hebben een ruim huis, met een heel mooi (nog leegstaand) kamertje die we hopelijk rond 2009 kunnen gebruiken.. Nou, nu duik ik mn bed in.. ben zo ontzettend moe.. Liefs
nou jenna! ik vind dat je wel heel negatief bent! ik zit nu in het derde jaar van me studie SPH....en ook wij hebben bewust gekozen voor een kindje....Ik vind een studie en een kindje juist wel goed te combineren, tuurlijk is het soms zwaar maar ik weet zeker niet minder zwaar dan als je zou werken.... Je moet gewoon discipline hebben en goed kunnen plannen! En wat betreft e reactie van je ouders kan ik ook helemaal inkomen!Ik had presies hetzelfde en uiteindelijk is het helemaal goed gekomen!Bijde oma's passen een dag op en vinden het helemaal fantastich! Je hebt er over nagedacht en een keuze gemaakt, dat is goed toch....
ohja heb je eventueel al nagedacht hoe je het gaat doen met je verlof enz? Ik was bv uitgerekend en bevallen in de zomervakantie heb hierdoor alleen de 1ste periode moeten missen. Deze kan ik dan weer tijdens mijn afstuderen inhalen en heb ik geen studie vertraging
Hey nikster, wat ontzettend top dat het zo goed gaat bij jou! Ik kan ervoor kiezen om tijdens/na bevalling te stoppen en in de februari instroom verder te gaan. Of als ik rond februari beval te kiezen om het volgende jaar de september instroom weer op te pakken. Ik zou dan +/- 4 of 5 maanden vrij hebben. Dit lijkt mij ideaal? Maar goed, je kan de zwangerschap niet plannen. We hopen dat het snel raak mag zijn.. Mijn vriend is overdag veel thuis, en ik weet zeker dat oma ook wel een dagje op wil passen . Weet alleen iemand hoe het zit met subsidie o.i.d wat opvang betreft? Wordt dit deels vergoed? Liefs
Ja, dat kan je vinden. Ik denk ook dat iedereen het gewoon anders ervaart. Het verschil tussen ons is ook, dat jij een kind van 4 maanden hebt en ik een kind van 4 jaar. Dat is natuurlijk heel anders! Het is niet mijn bedoeling om heel negatief te zijn, ik probeer alleen op de realiteit te wijzen en die is voor iedereen anders!
ok daar heb je gelijk in! wbt subsidie bedoel je voor de kinderopvang? mijn vriendkrijgt zijn gedeelte via de belasting dienst, en ik omdat ik niet werk maar studeer via de gemeente wij betalen 20 euro in de maand voor 1 dag in de week... niet duur vind ik zelf!