Oje, ik heb ook bijna medelijden met je man, die moet wel heel erg op zijn tenen lopen. Het zijn allemaal dingen die totaal niet van levensbelang zijn, dus inderdaad............laat het los..............het zal nog heeeeeeel vaak gebeuren dat dingen niet zo gaan zoals jij het wilt en als je daarin iets gemakkelijker wordt, is het voor jezelf fijner, je man voelt zich meer gewaardeerd en jullie relatie gaat er ook niet onder lijden...... Wel fijn dat je het nu even kwijt bent, hihi, daar is het forum tenslotte ook voor
Heel erg herkenbaar, alleen door je te gaaan ergeren hieraan maak je het jezelf erg moeilijk (en daarnaast ook voor je man want het is niet leuk te horen als je iets fout doet, terwijl je niets fout doet, alleen anders..) Hier hangt ook een lijstje omdat vriendlief dr schema niet goed kent, maar t is meer een indicatie. 10 vd 10 x gaat het anders als hij met mn dochter alleen is.. Maar ach, wat geeft het... Zolang het met hen beide goed gaat is er niets aan de hand toch?!
dat allemaal vallen nogal mee denk ik. als vergelijkingsmateriaal: drinken geven in rietjesbeker zonder rietje????arm kind probeerde te drinken maar lukt niks natuurlijk. onderbroek vergeten... geen flesje gegeven(als kleine baby) van bed af laten kruipen(ik kon hem echt vermoorden) verwarming te hoog baby helemaal rood. vergeten te verschonen pffff.
Ik herken het wel hoor! Mn man is precies zo! En ik reageer(de) net zoals jij. (ook een control freak?!) Wel heb ik nu, bij mn tweede, geleerd dat je het echt los moet proberen te laten en vertrouwen moet proberen te geven. Hoe moeilijk het soms is. Maar mannen interesseren zich meestal niet zo in verzorgende taken en voedingsschema's etc. De mijne niet iig. Zo heeft hij eens op een dag dat ik er niet was alleen maar flesvoeding gegeven, terwijl ze al 3 maanden bijvoeding krijgt! Of eens brintapap voor 12 maanden en ouder in de laatste fles gedaan ipv rijstebloem... gisteren nog: had hij een prakje wat voor hem bedoeld was met aardappelpuree en een gehaktbal plus witte bonen in tomatensaus aan onze dochter gegeven... ook eens gewone koemelk in de thee gedaan... enz enz... Zucht... en Ja, daar word ik nog steeds woest om hoor, dan denk ik: je kan toch nadenken? Of even vragen bij twijfel?? Maar nee, hij rommelt maar wat aan. Oja, ook eens een pyjama aangedaan hoor, in plaats van gewone kleding. Maar goed, het zijn geen levensbedreigende dingen. Probeer jezelf dus af te vragen: is dit gewoon stom en irritant, of is dit echt fout? En probeer hem dan toch op een humorvolle manier te laten weten dat hij de volgende keer dan toch beter zus of zo kan doen. Of laat je opmerkingen achterwege en geef hem het vertrouwen dat wat hij doet best is. ( de dag erna doe jij het gewoon weer op jouw manier ).Van 1 dag buiten het boekje gaan ze niet dood. ik vraag tegenwoordig maar gewoon op ene grappige manier of hij het wel gaat redden of dat ik een briefje moet maken? Meestal zegt hij dan wel dat ik een briefje mag maken...
jullie hoeven geen medelijden te krijgen met mijn man hoor. ik ben wel effe boos maar meer waar hij niet bij is. als ik thuis kom en alles is goed dan hoort hij mij verder niet. het is ook meer dat ik me erger aan het feit dat ik alles op moet schrijven omdat hij dat wil, maar er zich dan niet aan houd. dan schrijf ik het liever niet op en laat ik hem liever zijn gang gaan, want zijn gevoel zit wel goed. was wel grappig, want als hij niet op het briefje af was gegaan (wat hij verkeerd had gelezen) had hij het brood om 11.30 gegeven dus ik zei vandaag ook tegen hem volgende keer schrijf ik niks op, want je kan het ook wel op gevoel. en ik was niet panisch moest gewoon even mijn irritatie kwijt mag toch wel?? ik had het na het opschrijven ook meteen losgelaten hoor, omdat ik wel weet dat het niks erg's is. Het is meer de irritatie van alles moeten opschrijven terwijl het niet nodig is
Nou, nou, nou ik schrijf toch dat ik even mijn gal moest spugen, wie zegt dat ik zo tekeer ging tegen mijn man. Als ik thuis kom en alles is goed dan ben ik gewoon rustig en laat ik het rusten. Ik had net met mijn man gebeld hoor, gewoon om even te horen hoe het met ze was met hem en de kleine en ik moest even mijn verhaal van me af schrijven
Ik begrijp heel goed hoe je je voelt, want ik wil zelf ook graag de controle hebben over hoe het met mijn zoontje gaat. Maar wat de anderen al zeggen...probeer het los te laten en ga niet vragen naar de dingen die je hebt opgeschreven. Ga er gewoon van uit dat dit gebeurd is. Mijn vriend doet ook alles anders, maar ik ga er expres niet naar vragen. Mijn manier is ook niet perse de juiste natuurlijk... Zo vergeet mijn vriend hem vaak zijn vitamine te geven of zijn tanden te poetsen... nou ja hij gaat er niet dood van denk ik dan maar. Poets ik zijn tanden de volgende dag extra goed
Haha, ik herken je frustratie wel een klein beetje maar meer op een andere manier! Als mijn vriend alleen met haar is krijgt ze ook uren te laat haar flesjes en hapjes, speelt ze niet, maar wordt ze tijden lang vermaakt met live gitaarmuziek, krijgt ze te kleine kleren aan die bij elkaar vloeken, vergeet hij het middagslaapje of dat ze op haar buik moet spelen etc. etc.. Daar kan ik prima mee leven en wind ik me niet over op, maar als ik vervolgens thuiskom ben ik niet meer in beeld. Haha, het is echt een enorm papa's kindje en ik doe er soms niet eens meer toe!! Als papa de kamer verlaat wordt ze soms gewoon woest. Maar dat vertedert me zo enorm, omdat ik zelf niet zo'n sterke band met mijn pa heb.
Mijn man doet het ook anders als ik, soms veel vroeger of veel later met eten. Ach, ze hebben het leuk samen, ze genieten, hebben lol en zij komt niks te kort. Prima toch?! Zou het proberen te laten, hij doet zn best
Haha! Ik vind het eigenlijk wel een beetje schattig dat je man zo bang is het 'verkeerd' te doen, dat hij het eigenlijk juist daardoor verkeerd doet Toch een beetje sneu voor hem. Ik wilde inderdaad ook tikken: laat het hem gewoon eens een paar keer op zijn eigen gevoel doen. Goed voor zijn zelfvertrouwen en ik ben ervan overtuigd dat je bij thuiskomst een gelukkige vader & kind aantreft Maar goed, ik las al dat je dat gaat doen, dus komt vast helemaal goed.
Hihihih heel herkenbaar dit! Mijn vriend doet dingen ook anders dan ik en in het begin kon ik daar echt "boos" om worden (hormonen grrrr) Maar nu lach ik er om. Hier ook indd een keer een pyama aangezien voor een leuk pakje en laatst had hij een broek uit de kast getrokken die al 2 maten tekort was (hoe hij daarbij kwam snap ik niet want ik heb dat allemaal gescheiden liggen) Arme kind heeft een hele dag voor schut gelopen Maar uiteindelijk komt het altijd goed en is mijn zoon en ook papa altijd tevreden en uiterst vrolijk als ik uit mn werk kom. En als ik vraag hoe de dag is gegaan dan zegt mijn vriend 9 van de 10x dat hij het super heeft gehad, dus dat hoor ik dan graag. Ik denk dat het (bijna) overal zo is dat de papa's gewoon wat "onhandiger" zijn en daardoor niet zo gefocust zijn op wat eigenlijk "hoort"en "moet" Hier heeft mn vriend al een paar keer eerlijk gezegd dat het oppassen voor hem niks is als ze nog zo klein zijn en hij vindt het nu pas leuk worden. Nouja dat kan en ik maak me niet druk om wat er thuis wel en niet gebeurd, zolang hij me nog niet in paniek opbelt dat het niet gaat zit het wel goed denk ik dan maar! xxx
Haha ik heb Simone ook al een paar keer om moeten kleden omdat de combi ECHT niet kon. En daar zat ook wel eens een pyjamajasje tussen Verder is hij soms heel wild met haar, hij gooit en hij duwt en trekt en soms hou ik mijn hart vast maar ze vindt het prachtig en ze zijn hartstikke gek op elkaar dus ik kijk dan maar de andere kant op. Ik vond het ook moeilijk in het begin om niet alles te controleren en om hem niet constant te vertellen wat hij moest doen maar nu is dat helemaal over. En ja hij smeert haar minder vaak in op de ruwe plekjes maar ze is veilig bij hem en dat is het belangrijkste.
Ik moet er eigenlijk ook wel een beetje om lachen. Ocherm... die mannen toch Als ik werk in het weekend dan heeft zoonlief vaak een pyamadag. Afgelopen week moest hij kleren in de luiertas doen... een foute combinatie dus. Maar ik maak me er niet druk om... vind het wel schattig. Ik kan ook precies zien wanneer mijn broer een papa dag heeft. Kleding keuze... haren die vreemd zitten en dan een haarband op de manier van die Dire Straights manier Verkeerde voeding geven... We hebben hem wel eens een dagje geholpen (toen wij nog geen kinderen hadden) Wij de huiskamer opruimen en de kinderen geholpen met aankleden en ze op sleeptouw genomen naar de intratuin zodat mijn broer ook nog even buiten kwam die dag Máár als je die mannen dan ziet spelen met die kinderen... geweldig! En dát is het belangrijkste.
Om heel eerlijk te zijn word ik een beetje kriebelig van dingen als 'laat papa hem toch lekker verwennen' en 'wat geeft het dat hij de hele dag lekkere dingen heeft gegeten'. Hoezo kan dat bij papa? Heeft hij een uitzonderingspositie t.o.v. mama? Ik haal het toch ook niet in mijn hoofd om mijn kind op 'mamadag' het hele huis op de kop te zetten, niks in het huishouden te doen en mijn kinderen alleen lekkere dingen te geven? Natuurlijk doet papa het anders dan mama en nee, dat is niet 'fout'. Hier doet papa dingen ook anders, maar hij zorgt net zo goed voor de kids als ik en 'papadag' is dan ook niet specialer dan 'mamadag'. Heb wel eens het idee dat er een beetje lacherig over wordt gedaan, over de rol van papa. En mama komt dan zogenaamd mopperend thuis, 'sjongejonge, wat hebben ze er weer een bende van gemaakt en lopen jullie nu nog in pyama??..' Ieeks!
Hmsz ik denk dat je het een beetje verkeerd opvat. Er wordt denk ik bedoeld dat mannen gewoon andere prioriteiten hebben dan vrouwen. Mijn man is regelmatig met de kids(ik moet wel zeggen dat ik het raar vindt om dat oppassen te noemen, ik pas toch ook niet de hele week op?) en doet het dan helemaal op zijn eigen manier. Ja dan loopt de jongste in zijn pyama(want dat broekje is zo lekker zacht) of een speciaal-voor-mama outfitje die alles behalve matcht en waarvan t shirtje drie maten te groot is. Ach, hij ziet dat gewoon anders. En ja hij geeft het eten op andere tijden en op een andere manier, maar de kleine man vindt het best en de grote man ook. EN hij doet zijn best! Maar hij ruimt wel op! Op zijn manier.. En hij doet de was, ruimt de vaatwasser uit, stofzuigt. En als ik zo lief ben om op te schrijven wat er nog moet gebeuren doet hij dit echt wel hoor. MAAR ik moet niet zeuren als hij weer al mijn wollen truien heeft verwassen, er een berg papier op de eettafel ligt, de inloopkast weer opstekop staat van de troep.. Hij ziet het gewoon niet. Dus ik denk dat er bedoeld wordt, dat mannen anders kijken en denken. En dat wij met onze lijstjes dan soms gewoon helemaal de plank misslaan in mannen-wereld ofzo.
Klinkt heel herkenbaar, maar ik heb het ook geleerd om los te laten. Ik moet ook gewoon weg kunnen en dan zoeken ze het maar uit met z'n tweetjes. En het gaat altijd goed. Ze hebben de grootste lol met zijn tweeën. Ik weet dat het frustrerend is. Ik heb dat ook heel erg in het begin gehad en het loslaten gaat ook niet in een keer, maar het is wel het beste voor jou, je man en je kind.
Waar een mens zich druk om kan maken zeg... Ik vind het persoonlijk erger als er ongelukken gebeuren, het kind de hele dag in dezelfde luier rondloopt, met alle gevolgen van dien. What's the problem? Dat het niet volgens JOUW schema gaat? Is het enkel JOUW kind?