altijd huilen voor slapen

Discussie in 'Baby en dreumes' gestart door Tara84, 22 feb 2013.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. Tara84

    Tara84 Fanatiek lid

    10 apr 2011
    3.878
    0
    36
    Ja, het was echt een gezoek. Ik begreep echt niet wat er was, maar hij wilde dus gewoon bij me zijn.... Had ik dat maar eerder begrepen, dat had hem een hoop verdriet bespaard. Maar ik ben nu gewoon blij dat ik er achter ben en dat hij weer rustig in slaap kan vallen.
     
  2. Ona

    Ona Fanatiek lid

    8 mei 2011
    1.469
    1
    36
    Precies dit was hier ook het geval en hebben wij ook aan toegegeven. Of het voor de langere termijn goed is weet ik niet. Wel qua warmte/geborgenheid en veiligheid bieden alsook voor je nachtrust maar andere zaken als een partner-bed-relatie en in eigen bedje leren liggen worden er door getorpedeerd. Nu vind ik veiligheid bieden voor je kindje die je nodig heeft bovenaan staan!
     
  3. Tara84

    Tara84 Fanatiek lid

    10 apr 2011
    3.878
    0
    36
    Ja, dat gevoel ken ik. Er ligt nu dus altijd een baby tussen ons in en zijn bedje staat strak opgemaakt stof te vangen:) Maar een gelukkige baby gaat voor alles!
     
  4. Kara

    Kara Fanatiek lid

    2 dec 2010
    3.037
    15
    38
    Randstad
    Wat goed om te lezen dat het nu een stuk rustiger/beter gaat! Ik vraag me wel af hoe het overdag gaat? en ook op momenten dat je zelf niet in de buurt bent/aan het werk?

    Omdat ik zoveel herkende, heb ik het hele topic weer eens gelezen, omdat het hier alleen maar erger lijkt te worden ;): alleen in slaap komen in mama's armen en zodra ik haar weg leg krijsen krijsen.. dit verdraag ook ik slecht, dus dan houd ik haar snel weer bij me. gelukkig valt ze wel in slaap aan de borst of in mijn armen! maar ook dan moet ik weer een keer weg..
    overdag merk ik dat ik haar niet eens meer naar haar bedje breng, maar haar lekker bij mij laat slapen: het makkelijkst en snelste voor allebei!

    Het enige probleem hierbij is dat er sterke overtuigingen bestaan dat een kindje zelfstandig in slaap moet komen, alleen moet kunnen slapen in haar eigen bedje en dat we op deze manier er 'later' veel problemen mee kunnen krijgen. Dat maakt dat ik toch merk onzeker te zijn over hoe het nu gaat. Want zelf heb ik er weinig problemen mee om zo vaak en dicht bij mijn dochter te zijn, ook al kan ik 's avonds weinig anders doen en ben ik daardoor wat gebonden.

    Ben ik de enige die zich hierover zorgen maakt? Of is het handig om dat ook gewoon los te laten?

    Eigenlijk wilde ik gewoon even zeggen: fijn dat het goed gaat nu! maar blijkbaar moest ik even mijn ei ook kwijt :)
     

Deel Deze Pagina