Met dat laatste ben ik het eens. Dat gebeurt hier in principe ook niet. Dat iets niet opgegeten is betekent niet dat het weggegooid moet worden..?
Heb nog een kinderen, maar hier ben ik het helemaal mee eens! Ik krijg steeds zo'n naar gevoel van alles maar zelf laten bepalen door kinderen... Dan voed je toch niet op? (En néé, dit is GEEN commentaar op sommige, maar een vraag hoe ze dit dan wel zien) Ik ben ook zelf ook opgevoed met wat je opschept, eet je op. Dan pak je maar 2x een klein beetje, maar niet alles willen 'hebben' en het daarna niet opeten, of je het nu wel of niet weggooit daarna. Liefs,
Wij geven wat over is aan de hond is vaak te weinig om te bewaren maar zonde om weg te gooien. Hond blij en wij blij . Zelfs de lelijke stukken kip die ik van de kippenbillen afsnijd kook ik speciaal voor de hond. Gaat zelden wat in de prullenbak omdat ik probeer voldoende te koken maar wil niet te kort komen. Genoeg is genoeg. Heb een keer flinke pot spinazie gemaakt die niet opging en heb toen hier bij de fontein waar het stikt van de zwervers paar wegwerp soepbakjes gevult, wat stukjes rookworst erop, zilver folie erover en wegwerp lepeltjes erbij uitgedeeld. Was steen koud buiten en een groot succes. Zou het niet voor de lol doen te veel koken maar weggooien vond ik echt zonde. Zijn trouwens wel redelijk nette zwervers en hebben er geen overlast van dus gun ze het wel
Nou ja...ik zie dat dus anders. Ik krijg een naar gevoel dat wij maar moeten bepalen wat een kind wel of niet op kan. Soms zit je gewoon vol en is het bord nog niet leeg. Nou en... heb ik ook weleens. Bord leeg eten is naar mijn idee erg ouderwets en ongezond. Verder zijn mijn kinderen keurig opgevoed.
Wij hebben een paar 'minimale hoeveelheden'; 's ochtends minimaal een halve boterham (en dat is soms al een heel gevecht), 's middags minimaal 1 boterham. 'S avonds moet ze sowieso van alles een paar kleine hapjes nemen. Eet ze helemaal niks, ook prima, maar de volgende ochtend pas weer iets eten en geen toetje. Ze mag natuurlijk altijd meer eten, maar als ze om meer vraagt en vervolgens daar niets van eet moet ze daar wel een paar hapjes van nemen. Als ze straks naar school gaat geef ik haar denk ik ook zeker genoeg mee, vind het vervelend als ze honger zou hebben.
Kinderen naar hun lichaam leren luisteren is naar mijn mening ook opvoeden. Ik vind dat zelfs 1 van de belangrijkste dingen... Ik kan toch ook niet in Thijmens maag voelen? Hoe moet ik dan bepalen voor hem of hij vol zit? Wij hebben overigens wel de regel dat hij proeft van alles wat op zijn bord komt en je schept je bord niet te vol.
Op die leeftijd zijn mijn kinderen nog niet, dat ze zelf willen opscheppen. Ze zijn sowieso geen grote eters, de ene dag eten ze amper wat.. de andere dag schep ik nog een keertje voor ze op. Wanneer ik ze dwing om hun bord leeg te eten komt het er een kwartier later weer allemaal uit, en dat is geen aanstellerij ofzo, mijn man heeft hetzelfde.
Hmm okey, ik snap wat jullie bedoelen. Was echt een oprechte vraag, inderdaad. Ik reageer misschien iets te kort door de bocht, maar dat komt omdat ik de laatste tijd zo ondzettend veel verhalen hoor dat kinderen alles maar zélf mogen bepalen. Ik ben echt opgevoed met dat de ouders dingen bepalen voor je, en als je strax oud en wijs genoeg bent.. weet je wel. *sluipt topic weer uit* Liefs,
Hier ook absoluut geen dwang bij het eten, eet ze.. Prima, eet ze niet... Heeft zij honger. Snap alleen niet dat sommige straffen met een toetje, is toch calcium etc wat ze binnen krijgen en zie niet in waarom ik hiermee zou straffen. Dat betreft ben ik best makkelijk en hou het liever gezellig aan tafel, komt het eten vanzelf
Ik 'straf' daar ook mee. Ze drinkt ook melk en eet oa kaas, dus ik heb niet het idee dat het toetje echt nodig is. En op zich is het wel zo, als het gezellig aan tafel is komt het eten wel, maar ik vind manieren ook erg belangrijk (recht zitten, handen boven tafel, etc.)
Heb een exzwager gehad die zijn kinderen drilde wat dat betreft. Rechtop aan tafel, wordt niet gepraat tijdens het eten, eten wat er op tafel staat ook al lust je het niet je bord gaat leeg, er wordt geen eet smakelijk gezegd pas bij het toetje mocht dat gezegd worden, mond dicht eten, zelfs z'n vrouw kreeg de les tijdens het eten. Echt te afschuwelijk voor woorden! En als er eten over is moest dat op want er werd absoluut niets weggegooid. Kun je nagaan hoe familie etentjes waren, totaal niet gezellig! Tuurlijk moeten ze manieren leren, zo moet mijn dochter ook vragen of ze van tafel mag. Altijd proeven ook al denk je het niet te lusten, met mes en vork eten en niet met volle mond praten. Maar bij ons staat gezelligheid vooral centraal.. Lekker samen kletsen over hoe de dag was etc. En lust ze het niet nadat ze geproefd heeft nou ja jammer dan maar dan ben ik al tevreden dat ze geproeft heeft. En straffen met toetje, tja.. Ieder z'n ding
Bij het warm eten geldt het minimum van aantal happen naar leeftijd. Eerst mocht ze zelf weten of ze wel of niet at van de warme maaltijd maar daf resulteerde in vrijwel alles gaan weigeren. Vandaar dat ze nu verplicht 4 happen moet doen ze maar daarna mag ze zelf weten hoeveel ze nog verder wil eten. Ik bepaal hoeveel ze tussendoor krijgt dus ja hoor daar pasen altijd nog wel 4 happen warm eten in. Daarna ben ik ook voor dat ze leren luisteren naar hun eigen maag!
Nou niet praten tijdens het eten vind ik niet verkeerd hoor. Dan ben je echt lekker aan het eten...dan proef je het en ervaar je het. Wij praten lekker na het eten nog gezellig. Dus even blijven zitten ( of zoonlief komt weer even terug...want zo lang houdt hij het niet vol natuurlijk, ) Wel leuk te lezen hoe iedereen dat anders doet. Het is trouwens niet verplicht stil zijn tijdens het eten. Wij doen dat gewoon automatisch.
Wij eten niet eens dagelijks een toetje (man en ik ook niet), dus dat zou mijn dochter sowieso niet als 'straf' zien. En ik vind 1 hapje eten en dan zeggen dat ze genoeg hebben trouwens wel iets heel anders dan driekwart van het bord leeg hebben gegeten en daarna aangeven vol te zitten. Bij mijn dochter is het ook echt te zien wanneer ze vol zit (ik denk bij iedereen eigenlijk wel). Maar het scheelt ook wel dat ze eigenlijk nooit moeilijk is geweest met eten.
Hier doen we dat hetzelfde hoor. De ene keer heeft mijn dochter veel honger, dan eet ze 3 boterhammen, soms weinig en dan eet ze er maar 1. Ik geef haar altijd 3 boterhammen mee, want ik wil niet dat ze honger heeft. Maar van mij hoeft ze dat echt niet op te eten hoor, wat een onzin!
Misschien is het hier al gezegd (sorry niet alles gelezen) maar verplicht het bord leeg eten kan leiden tot overmatig eten en overgewicht. Mooi voorbeeld daarvan: een vriend van ons en ik zijn allbei te dik, zijn vrouw en mijn man niet. Een keer hadden we het daar over, en over dat hij en ik altijd door blijven eten als er nog wat op ons bord ligt (of chips op tafel staan). Wij (die vriend en ik) gaven afzonderlijk van elkaar aan ons bord leeg te eten omdat we dat zo geleerd hebben. Een bord moet leeg, of je nou trek hebt of niet. M'n vriendin en m'n man hebben dat dus nooit hoeven doen en stoppen wanneer ze genoeg hebben. Sinds dien heb ik regelmatis bewust een deel van m'n eten laten liggen en ik weet nu veel beter wanneer ik vol zit als voorheen. Ik kon blijven eten als ik wou, maar nu is vol ook vol. Zal m'n kinderen dus nooit verplichten hun bord leeg te eten, maar proeven moeten ze wel. En bord niet leeg betekend ook dat ze niet later om iets anders moeten gaan zeuren, ook niet om een boterham ofzo. (Of er moet echt een paar uur tussen zitten)
Bij mijn zoontje op de basisschool hoeft het niet. Hij eet dan wel alles op, maar er stond dinsdag een moeder bij mij te klagen of ze wel fruit kregen, want haar zoontje MOEST dat eten en dat de helft van zijn brood er ook in bleef en drinken niet op was. Ik zei tegen haar dat ze de kinderen niet dwingen bij fruit eten en overblijven. Als de kindjew hun buik vol hebben zijn ze vol. Thuis hoeft onze zoon het opzich niet op te eten, maar als hij na 1 hap zegt ik hoef niet meer ik wil lekkers, wordt het wel een ander verhaal en moet hij wel gewoon door eten. Maar vol = vol. Ik wil wel dat hij goed eet, als hij bijv steeds niks wil omdat hij s middags allemaal snoep heeft gehad ergens anders en s avonds niet wil, en dat gaat een paar keer achter elkaar, is het wel zo, eerst geen snoep meer s middags maar iets gezonders zoals een appel, appelmoesje (is hij gek op) oid. Wat we op dat moment ook hebben. Maar dwingen tot alles op eten, nee!
de oudste van mijn vriend is een moeilijke eter geweest... nu niet meer.. echter kan ze soms nog erg moeilijk doen met onbekend eten... bij haar was het altijd ik zit vol maar 's avonds zeuren om eten... zij krijgt van ons 3 boterhammen mee ( 1 voor kleine pauze en 2 voor de grote) zolang ik niet van haar hoor dat het te veel of te weinig is verwacht ik van haar dat zij haar broodtrommel leeg eet. ook omdat zij dit thuis ook makkelijk leeg eet. soms vraagt ze om meer maar krijgt ze niet altijd, omdat ze dan gelijk al niet veel zin meer heeft in het avondeten. avondeten schep ik eerst een beetje aardappelen en groente oid op , daarna pas vlees want voorheen was het alleen vlees op eten en daarna zat ze vol. dit werkt hier goed, zolang er maar normale "kinderporties" op geschept worden gaan alle borden leeg. een tweede x opscheppen en iets laten staan is geen probleem. bij een "onbekende maaltijd" voor haar verwachten wij minimaal een aantal hapjes, vaak resulteert dit wel in een leeg bord, omdat ze dit toch wel lekker blijkt te vinden... mocht zij zelf aangeven dat ze meer of minder wilt eten valt dit altijd te proberen, maar zolang ik dus niks hoor wil ik dat ze het op eet. maar goed dit is denk ik ook ieder voor zich en k denk dat iedere ouder een kind zelf het beste in kan schatten en dus zal ook iedereen hier verschillend in zijn