Ik kijk altijd enorm uit naar de vakanties (werk zelf in het onderwijs dus tegelijk vakantie met de kids) maar als het een keer vakantie is denk ik vaak 'pfff doe mij het gewone ritme maar weer'. Maar andersom ook. Als de kinderen bijvoorbeeld een nachtje gaan logeren, dan heb ik daar van tevoren zo'n zin in (eindelijk rust!). Maar dan zijn ze weg en dan mis ik ze enorm..... Onze oudste is een enorme aandachtzuiger. Hoe lief en spontaan ze ook is... ze vreet energie. Ze zegt zelf dat ze liever op school zit dan dat ze vakantie heeft (tja dat snap ik wel daar wordt je continu bezig gehouden en thuis moet je zelf ook wel eens even....). Maar ik wil haar geen weekend missen hoor. Mijn schoonzus en zwager gaan heul vaak een weekend weg zonder de kinderen. "om weer helemaal in balans te komen".. dat snap ik dan echt niet hoor. Dan heb ik de neiging om te zeggen oh oke ja wij hebben wel leuke kinderen. Ik wil niet eens een weekend weg zonder mijn kinderen. Maar nu ze beide + vriendinnetje van de jongste even lekker in de tuin spelen en ik ongestoord even kan internetten.... heeerlijk! Straks weer gezellig samen op de bank.
Dat ben ik helemaal met je eens. Hier zijn 11, 9 en 6 en ik vind het zoveel leuker en makkelijker dan een paar jaar terug. Natuurlijk krijg je nu dat de oudste gaat puberen, maar toch.
Je bent zeker niet de enige! Ik houd echt enorm van m'n kinderen, maar ik vind het ook gewoon héél intensief om een paar dagen achtereen met ze thuis te zijn. Die dagen ze continue de grenzen opzoeken, de discussie aangaan, ruzie maken, niet luisteren, huilen... dan tel ik de uren tot bedtijd af en wil ik gewoon in m'n eentje op vakantie Zijn je vriendinnen close en eerlijk genoeg om het ook over de mindere kanten van het moederschap te hebben? Dat kan al erg opluchten om te weten dat je niet de enige bent en even alle sores van je af te praten en er samen om te lachen. Ik ben ook gestopt met het volgen van social media accounts van moeders waar ik zelf onzeker van werd. Dat helpt stiekem toch ook wel.
Bedankt voor alle reacties! Fijn dat het toch ook wel herkenbaar is voor mensen. Ik probeer regelmatig momentjes te vinden waarop ik me kan opladen (een dagje vrij terwijl de meiden gewoon naar school/opvang/BSO zijn, even naar de kapper, een avondje naar de film met vriendin) maar zoals iemand anders hier al zei: het lijkt niet genoeg te zijn, ik wil me continue opladen, zeg maar Het is vooral onze oudste die me echt leegzuigt. Niets gaat makkelijk bij haar en dat hangt me soms zo de keel uit. Ik vind het te makkelijk om te zeggen dat ik daar als ouder heel veel invloed op heb. Ja, natuurlijk, er is altijd een wisselwerking tussen jou als ouder en je kind. Kinderen pikken jouw bui, jouw gevoelens feilloos op. Maar ook op dagen dat ik heel positief ben, dat ik uitgeslapen ben, dat ik er zin in heb om tijd samen door te brengen, belandt ik vaak in strijdsituaties met haar. Tien keer nee zeggen, tien keer aangeven dat er niet geschreeuwd wordt, tien keer zeggen dat ze zich zelf moet/kan vermaken zonder scherm, noem maar op. Mijn beste vriendin herkent dit totaal niet en ik zie dat zelf daar ook (zijn veel bij elkaar over de vloer). Haar dochter protesteert misschien 1 of 2 keer maar doet dan schoorvoetend wat er van haar gevraagd wordt. Er zijn wel degelijk ‘moeilijke’ en ‘makkelijke’ kinderen, daar ben ik van overtuigd. En inderdaad, ik zie ook heel vaak de geweldige kanten van dit pittige meisje en denk: jeetje, wat kan jij ver komen met dit vuur. Dus ik wil dat vuur ook helemaal niet doven maar wil haar er wel mee leren omgaan en ik en passant ook
Hier kids van 12 10 8 en 4 Nou er is altijd wel iets drama strijd Vooral in de auto ruzie maken gordels los klieren En dan is het altijd de jongste icm een van de 3 Zelfs de oudste van 12 wil wel is zo dramatisch druk en vervelend doen dat ik zeg je lijkt zelf wel 4 Maar het hoort erbij. Ik werk 4 dagen moet niet aan denken fulltime thuis. Een vriendin zei laatst waarom ga je niet minder werken lekker thuis tijd voor jezelf Werken is tijd voor mezelf haha Ik kan ook heel erg genieten als ze spelen zonder strijd maar helaas die momenten zijn er weinig Ik laad mezelf op wanneer iedereen op school is en ik vrij ben en even terug naar bed gaat en de boel de boel laat
Denk dat er een hoop schone schijn bij zit. Maar kan zelf ook wel flink genieten van de tijd samen, mits ik ook genoeg tijd voor mezelf heb en uitgeslapen ben.
Op zich klopt dat wel: als ik mijn dochter volledig haar eigen gang laat gaan en in alles haar zin geef, dan zullen we een stuk minder strijd hebben. Maar dat lijkt me niet bevorderlijk voor haar ontwikkeling als mens. En bovendien leeft ze met nog drie andere mensen en wat dieren in een huis, dus dat werkt ook voor haar omgeving niet. Die 'oplossing' vind ik dus geen oplossing en daarmee wordt de invloed op een ander deel van haar gedrag dus anders. Ik heb twee kinderen en ik zie duidelijk verschil in hoe ze op dingen reageren. Dat zit echt niet alleen in de interactie. Wat jij beschrijft mbt jouw dochter en de dochter van je vriendin, dat is precies wat ik hier in huis ook terug zie, maar dan in mijn eigen kinderen. Heerlijk als mensen de credits aan zichzelf toe schrijven, maar ik geloof dus echt dat het van beide kanten komt; jij brengt je persoon mee, maar je kind net zo goed. En dan nog de interactie daar tussen. Als ouder ben je de volwassene en kun je dus andere keuzes maken dan een kind/jongere, maar dat betekent (gelukkig!) niet dat je kind opeens een programmeerbaar robotje wordt oid. En daarmee dus ook dat je als ouder niet alles in de hand hebt. Dat is ook zoals ik het zie.
Het is bij ons een kwestie van groter worden en dat ik thuis ben voor ze. Ik ben minder gestrest en dat merkten ze toen wel. Tuurlijk is er strijd en ruzie bij hun onderling, maar dat hoort erbij. De weekenden zijn nu gewoon leuk en gezellig en vliegen om. Zelfs met de baby er bij maar die is gewoon heel makkelijk. Met vakanties ben ik vaak wel weer blij dat ze weer naar school mogen. Ook om het ritme wat dan weer terug komt.
Thuis zijn is idd heel fijn Ik merk dat nu ik meer ben gaan werken 4 dagen ipv 3. Dat ik meer stress heb op de dagen dat ik thuis ben wil ik dan eigenlijk en het huishouden bijwerken en met de kids genieten Maar dat lukt niet altijd Maar als ik niet zou werken dan kan ik gewoon heel veel dingen niet. Ik vind het fijn ook mijn eigen geld te hebben Bedoel we leven niet eens luxe gewoon simpel maar wil niet met 1 inkomen dat het maar allemaal net net gaat We willen ook op vakantie of dagjes uit de kids op sport doen etc Dus het is een kwestie van afwegingen maken Nu dat groter worden helpen ze mij ook doen ze hun kamers bij houden. Keer stofzuigen de keuken opruimen Als ze zo klein zijn ben je gewoon meer tijd kwijt