Hallo dames, Ik moet even mijn hart luchten (en ondertussen mijn tranen laten stromen). Het gaat financieel niet zo heel erg goed met het bedrijf waar ik werk. Voor iedereen zijn het stressige en onzekere tijden. Gaat de tent nu wel of niet dicht? We zijn nog maar in het begin stadium, eerst zullen er andere maatregelen getroffen moeten worden, voordat ze de tent dicht gaan gooien. Mijn leidinggevenden (beide, heb er twee) maken het werk voor mijn directe afdelingscollega's en mij tot een regelrechte hel. Zo lopen ze beide op elkaar en op ons te zeiken. Wij als directe collega's doen nooit wat goed, want alles is gewoon fout wat we doen. Zo vandaag ook weer... Er gaat een kassa 's middags kapot. En IK heb hem kapot gemaakt, omdat IK hem 's ochtends heb schoongemaakt. Euhm, de kassa had deze kuren gistermiddag ook. Volgens mijn leidinggevende was dit "de meest kutte zaterdag ever" en dat lag allemaal aan mijn collega en aan mij. Dat er niet gelachen werd, dat ligt dan helemaal aan mij. Ik schijn nooit te luisteren, naar niemand? Dit omdat mijn collega iets zei tegen mij van ver af terwijl ik met geldzaken bezig was en dus alle concentratie nodig had voor een goede grote geldbedrag afhandeling, zonder fouten. Kan nog wel doorgaan, maar ik heb daar nu geen zin in. Ben al over me toeren genoeg. Naar de leidinggevende gaan van mijn leidinggevende heeft geen zin. Heb ik al eerder gedaan (toen ik niet zwanger was) en ik werd toen voor leugenaar uitgemaakt. Ik heb nu wél getuigen, vorige keer niet. De manier waarop alles gaat op mijn werk, maakt het werk een regelrechte HEL!!! Ik ga jankend naar mijn werk en kom jankend thuis. Als ik heb gewerkt, ga ik jankend slapen, wordt 's nachts jankend wakker en wordde volgende morgen 's ochtend jankend weer wakker. Dit is toch niet normaal?! Wat moet ik hier nou mee? Ik ga liever niet met de leidinggevende van mijn leidinggevende om tafel, want hey, ik ben een leugenaar volgens mijn leidinggevenden. Heb het al eerder mee gemaakt en heb daar gewoon echt geen zin meer in. Nog meer stress kan ik er nu echt niet bijhebben. Mijn vorige zwangerschap was ook niet leuk (ontslag, financieel veel ellende gehad, in familie veel ellende gehad, PND etc) en ik denk dat het nu weer zo gaat worden. Correctie: Ik denk het niet, maar als het zo door gaat weet ik het 100% zeker. Ik trek dit niet meer. Ik kijk NU AL uit naar 30 augustus, dan begint mijn verlof. Mijn leidinggevende vroeg of ik langer wou doorwerken, nou dacht het dus niet he! Vind 30 augustus al veels te ver weg, kan je na gaan als ik nog eens 2 weken langer door moet werken. Zou echt gillend gek worden. Gelukkig ga ik van 20 tot 24 mei lekker naar Wenen, heb van 4 tot 23 juni heerlijk vakantie en dan begint 30 augustus gelukkig mijn verlof. Ik had dit mijn vorige zwangerschap nooit gehad, dat ik er 18 weken voor verlof al naar uit keek om 16 weken verlof te hebben. (Ik kijk al 3 weken uit naar mijn verlof, dus dit speelt ook eventjes al) Wat zouden jullie doen? Wel naar de leiding van mijn leiding? En dan maar uitgemaakt worden voor leugenaar waarmee ik dus niks kan? Naar UWV stappen? Arboarts? P&O? Ik weet het niet. Alvast bedankt.
Hey meid, Dit klinkt echt alles behalve oke! Dit is niet goed voor jou en je ukkie en dus moet er echt actie ondernomen worden hoor! Ik begrijp dat het praten bij de 'hoge' baas waarschijnlijk niks uithaalt, al denk ik wel dat niet geschoten altijd mis is! Zeg dat je hier aan onderdoor gaat, en misschien kun je een andere ontevreden collega zo ver krijgen met je mee te gaan, want samen sta je sterker... Mocht het allemaal niks uithalen, kun je misschien inderdaad naar je huis/arboarts gaan en hopen dat die wel begrip voor je heeft en je misschien (gedeeltelijk) ziek kan melden? En in het aller ergste geval, als je zelf in ieder geval je best hebt gedaan, kun je jezelf altijd nog zelf ziek melden, en dan bekijken ze het maar een poosje daar!! Ze hebben ook schijt aan jou om het maar even grof te zeggen dus dan kunnen zij ook in de stront zakken! (ik zou dit wel als laatste redmiddel doen want hier knapt je werkrelatie natuurlijk sowieso nooit van op) Denk om jezelf hoor en sterkte!
Jezus wat een erhaal. Wat voor werk doe je of wil je dat niet zeggen? Ik zou het zeker zeggen tegen iemand of een vertrouwenspersoon oid.... Succes..
Klinkt alsof je overspannen aan het worden bent van je werk, dat kan echt niet de bedoeling zijn en al die stress is echt slecht voor je nu. Maak een afspraak met de arbo-arts en vertel alles.
hier ook zo probleem gehad op het werk... ga na je huisarts vertel alles en je krijg antie stress pillen die je mag hebben in je zwangerschap. daarnaarst moet je de bedrijfarts in roepen en meld je gewoon ziek van het werk want dat ben je ook lichaamelijk zie je er goed uit maar van binnen ontplof je.. dus waarom werk je nu blijf lekker thuis meld je ziek... heb ik ook gedaan... Ik ben al vanaf december bezig met een bedrijfarts en toen was ik nog niet zwanger en ik heb er 1 in maart gekregen en ben al die tijd werken ziek werken ziek.. nu ben ik ziek tot ik wil en me goed voel... ik mag alles doen wat ik wil mag overal heen en gaan en staan waar ik wil omdat ik overspannen ben... waar w8 je op ga bellen w8 niet te lang genieten van je zwangerschap kan nu niet niet op deze manier... ik ben nu zelf rustiger geworden en zit wat lekkerde in me vel en geniet nu ook echt van me zwangerschap.. heb af en toe wel wat uitvallen nog maar me vriend steund me en dan komt het goed....
Zo herkenbaar hier ook een verstoorde werkrelatie met mijn leidinggevende waardoor werken ondragelijk is geworden. Ook ik word voor leugenaar uitgemaakt en ik loop nu met hypermobiliteit in mijn bekken, die op stapel staat voor bekken instabiliteit. Mijn leidinggevende gooit ook allerlei beschuldigingen naar mijn hoofd. Hierdoor heb ik al harde buiken gehad en ik kan nu op 3 uur werken na de hele dag niet lopen. Arbo zegt praat met leidinggevende en leidinggevende zegt dat ze doet wat de arbo aandraagt, dus dat balletje spelen ze heen en weer. Nu ben ik 19 weken en mijn heupen en bekken zijn kapot. Ik heb grote kans dat ik omdat ik te lang doorgegaan ben mijn zwangerschap af moet maken met krukken. Zowel Huisarts als bekkentherapeut, gynaecoloog en fysio hebben gezegd dat ik mij af moet gaan melden, omdat ik mijzelf sloop nu. Ik werk als verzorgende in de thuiszorg. Ik herken je stress en boosheid/teleurstelling. Ik heb hier precies hetzelfde en vooral omdat alles in een gesprek of via telefoon gezegd wordt en niet op papier gezet is, wordt het snel afgedaan als een leugen. Terwijl wij echt wel weten wat de waarheid is. Mijn leidinggevende trekt aan het langste eind, want ik ben toch maar een leerling. Ik heb nu om overplaatsing gevraagd al dan niet tijdelijk om mijn werkconflict uit de weg te gaan. Is dat voor jou ook geen mogelijkheid? Ik heb ook een vertrouwenspersoon in de armen genomen, dat moet elk bedrijf namelijk hebben en dat lucht ook op, want die zijn juist voor dit soort conflicten. En ik heb het ook ervaren, het gaat van kwaad tot erger. Alles wordt (van elkaar) verkeerd opgevat en gesprekken voeren heeft geen zin meer. Eerste stappen Geen gesprek meer aangaan met leidinggevende zonder een extra iemand erbij. Vraag aan de or of P&O wie de vertrouwenspersoon en die evt. bij laten zitten. Ik heb alles terug gekoppeld op de mail wat besproken is en alles opschrijven in een agenda, zo kan je ook geen fouten maken, wat wanneer gezegd is. (mocht het echt uit de hand lopen, kun je alles met datum en evt tijd terugkoppelen naar de directie). aangeven bij leidinggevende van de leidinggevende dat er een arbeidsconflict is en dat dit voor jou geen werkbare situatie is en dat je overplaatsing wilt. Ondanks dat ze zeggen dat je liegt, niet aan jezelf twijfelen. Vaak houden de leidinggevende van de leidinggevende handen boven het hoofd en zal nooit in jouw gezicht toegeven dat je gelijk hebt. Je leidinggevende krijgt in de achterkamer op z'n flikker en het getreiter wordt alleen maar erger. Ga naar de bedrijf arts en geef aan dat je het geestelijk niet meer aan kan, als het zo door gaat dat het niet goed gaat komen. En dat overleggen met leidinggevende geen zin heeft. Maak ook een afspraak met een huisarts om over de situatie te praten en wat voor uitwerking het heeft op jou, zowel lich als geestelijk. Want is dacht gaat wel, maar ik heb nu ook heel mijn lichaam verziekt, mede doordat ik haast niet meer slaap, constant gestrest ben en mijn hoofd overloopt. Dit is een onwerkbare situatie en als het echt te veel wordt meld je je ziek. Je kunt ook het UWV nog bellen en vragen wat te doen. Die betalen jouw ziekte uren, dus daar kan je de situatie ook voor leggen omdat jouw leidinggevende niet mee werkt. Succes!! Als je wat kwijt wil, schiet je me maar aan, want ik weet hoe hulpeloos het voelt om in deze situatie te zitten. Rustig aan en twijfel niet aan jezelf! Denk aan je zelf en je baby.