Altijd mn gedachten aan het afwegen

Hoe meer je het weg duwt hoe erger je het maakt.

Ook ik heb de neiging om in negatieve gedachten te blijven hangen.

Al een jaar of twee schrijf ik het af via mijn hulp verlener alles wat mij dwars zit mail ik naar haar, Als is het maar mijn teen stoten.

Van de week kwamen er bijna negatieve gedachte.s uit mijn verleden weer om hoog geboorte zoonlief. En dan zat ik heel hard tegen mijn zelf dit wil ik niet. Dit heb je al 1000000000000000000000 beleefd.

Daar bij is het heel belangrijk ik weet hoe moeilijk het is om niet voor ( andere ) te denken en al zouden ze negatief over je denken dat is hun probleem niet de jouwen.

Door de dingen op mijn manier aan te pakken. En te doen zoals ik het zelf wil gaat het steeds een steeds beter. Ik leef mijn leven.

De jongste is naar school gegaan dat heeft mij ook ruimte gegeven ben vrijwilligerswerk gaan doen wat soms nog wat te veel is maar wat een welkome afleiding is.

Met kerst twee weken kids thuis dan moet ik waken dat ik niet in een negatief spiraal terecht komt. Hier is het voornamelijk het dagelijks ritme. op tijd naar bed op tijd opstaan. Ga ik later naar bed sta ik later op kom in een cirkel te recht van schuld en verkeerde keuze.s ach dochter dag ziek thuis kan best. Nee dat kan niet best ze moet naar school en ik de moeder moet structuur blijven houden.

Voldoende tijd voor mijn zelf is ook heel belangrijk. Al is het maar een dvd kijken een boek lezen. Alleen een boodschap doen.

Ik blijf de neiging houden om mij in mijn schulp weg te trekken.

 

Als je aan het piekeren bent, vraag jezelf dan eens af of je er nu, op dit moment, wat aan kunt doen. Zo ja, onderneem actie. Zo nee, zeg tegen jezelf "laat het los". Blijf dat herhalen. Voor mij is het een mantra geworden. Het vergt wat oefening maar op den duur wordt het makkelijker...

(Verleden met depressies, pnd en heel wat piekeruurtjes. Dit werkt voor mij in ieder geval wel, in combi met focus op ademhaling)

 

precies dit! Mijn vader heeft me dit vroeger geleerd als ik bijvoorbeeld weer eens tot laat lag te piekeren over huiswerk.. Stel jezelf echt de vraag ' ga ik er wat aan doen: zo ja, nou eruit dan en ga het doen! Zo nee, laat het los want jew gaat er toch niks aan doen.. Het heeft heel lang geduurd en ik heb het vaak herhaald, maar het werkt vaak. Het geeft rust. Bedenk bij jou gedachtes: waarom Pieker ik hierover, en is dat erg? Geef je zelf een bepaalde tijd, bijv 15 min om je gedachtes evemn volledig te laten gaan en spreek dan met jezelf af dat je: de hond uit gaat laten, de was doen, koffie drinken met iemand, noem het maar op.
Geef jezelf in de laatste paar min van je tijd even de kans om te ' evalueren': lucht het op? Moet ik er iets mee doen? Wat was nou het ergste wat er met je gedachte kon gebeuren? Het zit maar in je hoofd en niemand heeft je gehoord, je mag gedachten hebben, dat heeft iedereen, je bent daarin echt niet alleen, dat je soms ' vreemde' gedachtes hebt. Je bent ook maar gewoon een mens net als ieder ander.
Zolang je bewust bent van jezelf en je gedachtes en goed en kwaad kunt onscheiden is er echt niks aan de hand!

Voor jezelf, zoals al eerder is aangegeven: gun je jezelf je gedachten em stop ze niet weg! Blijkbaar ben je er mee bezig dus laat het begaan, maar doe dit iets meer gecontroleerd , spreek met jezelf een tijd af en ga dan iets doen! Iets acties en afleidend.
Misschien kun je met je psych hierover manieren bespreken.

Maar weet iig: je bent echt niet de enige en je bent niet raar! Je moet alleen even een !manier zien te vinden hoe je hier mee omgaat zodat je jezelf er ook goed onder kunt voelen.

Succes

 

Zulke gedachtes heb ik ook gehad, ik dacht dat ik gek werd. Ik durfde het bij de huisarts niet eens uit te spreken toen hij ernaar vroeg want ik was bang dat hij mijn kinderen zou weghalen en mij zou opsluiten. Door de therapie heb ik ook geleerd dat zulke gedachtes (dwanggedachten idd) normaal zijn en dat je moet weten dat je het niet zal doen. Je mag alles denken als je het maar niet uitvoert. Wat mij dan bang maakte is dat als ik op de trap sta en ik denk "wat nou als ik mijn kind loslaat." Dat het dan in 1 seconde is gebeurt en dat is wat me naar de huisarts heeft geholpen. Vreselijk eng.

 

Dat kwartier de tijd nemen om je gedachten overuren te laten maken, piekertijd, en dan ook uit dat piekermoment stappen, ook dat werkt heel goed! Gun je die piekertijd maar geef jezelf ook een figuurlijke schop onder de kont na de evaluatie en blijf er niet in hangen maar idd van tevoren plannen wat je na dat kwartier gaat doen om er uit te komen en op andere gedachten te focussen.
Ook een leerproces maar het lucht gewoon op. Volgens mij ook net wat je nodig hebt als je in het piekeren blijft hangen. Laat de gedachten gaan, laat de tranen vloeien, maar geef niet op want de zon blijft schijnen, ookal lijkt het zo donker.
Er is niets wat niet opgelost kan worden.

Weet niet of het nu te zweverig klinkt of dat ik misschien wel bot over kom. In dat geval mijn excuses!
Ben wat warrig na een lange dag... Piekerdag, blijf ook ff hangen in de gedachten dus moet mezelf herpakken...

Thanx happy voor het herinneren aan deze methode!!!!!
En TS, moeite waard om te proberen!!!