Ik heb echt helemaal niks met zo'n klaagzang. Dit laat je echt helemaal zelf gebeuren hoor! Als je het niet leuk vindt dan maak je afspraken met je man, zodat jij ook enkele avonden doordeweeks weg kan. En hij sport toch niet van 9 - 17 uur? Dan kan hij prima eerst de boodschappen doen, grasmaaien, de wc poetsen etc. En jij kan 's middags toch ook naar een vriendin? Neem je zoon mee en laat hem zich vermaken buiten met skates of met een playstation. Of ga lekker samen naar een museum of winkelen. En je kan toch ook aansluiten bij je man en samen bij die vrienden borrelen? Je schrijft dat je jongste 'pas 8 is'. Mijn jongste is pas 4, maar die speelt gerust hele middagen buiten bij buurtkinderen. Als ik boodschappen ga doen of even bij iemand op de thee dan app ik een buurvrouw waar hij dan speelt. Maar ik ga echt geen hele middag thuis zitten wachten voor 'stel dat hij valt'. Als je het fijn vindt om in de slachtofferrol te kruipen en thuis te zitten is dat prima, zo niet dan moet je zelf iets veranderen.
Oh en ik hoef helemaal niet elke week een paar avonden van huis, daar heb ik geen energie en tijd voor. (Ik doe op die avonden allerlei huishouden, administratie, nascholingen voor mijn werk etc). Maar nu is het andere uiterste dat ik in principe nooit weg kan, tenzij hij iets opgeeft. En dat wil ik dan weer niet vragen, dus komt het er nooit van.
Er is al veel geschreven over praten met je man, maar zou je geen extra mobiel in huis kunnen hebben zodat de jongste je kan bereiken als je bijvoorbeeld even boodschappen doet?
Je hebt wel gelijk hoor. Meestal vind ik het ook niet zo erg. Maar soms baal ik er ineens enorm van. En mijn jongste wil in het weekend gewoon zijn eigen gang gaan. Die wil echt niet met mij mee op bezoek of winkelen, maar gewoon lekker op straat met zijn vriendjes skaten, gitten bouwen, of zoals vandaag pluisbloemen zoeken.
Als iets al 15 jaar zo is, dan is dit er wss ingeslopen en geleidelijk aan gebeurd. Volgens mij heeft iedereen zo wel iets binnen een langdurige relatie. Bespreek het gewoon. Mss ziet hij het direct in of mss snapt hij het allemaal niet zo goed en zal je eens op tafel moeten kloppen.
Dat kan toch ook prima? Waarom voelt het voor jou alsof je voor hem thuis moet blijven? Dat doe ik zelfs bij mijn kleuter van 4 niet meer. Die kan ook prima even bij een buurvrouw of bij papa terecht. En als je wel thuis blijft dan kun jij ook iemand bij jou thuis uitnodigen. Maar je moet wel zelf initiatief nemen.
Misschien ook een idee om de verdeling te bespreken. Jij hoeft dit toch niet allemaal alleen te doen? Je bent met zijn allen een gezin.
Ik herken t inderdaad ook hoor, maar dan even gemeten voordat nr 2en corona losbarstte. Man ging naar vrienden, avonden gamen en ik zei de gek was weer eens de was aan t opvouwen oid. De pleuris brak uit als ik mn hielen alleen al lichtte voor boodschappen. Al moet ik zeggen dat toen mn vader terminaal was en ik de wake periode in ging en daar in de nacht bleef slapen/waken en zorgde dat ik in de vroege ochtend weer thuis was om de schijn voor mn dochter op te houden. Hij t echt als een dijk heeft gedaan (we hadden ook alle werkdagen KDV, dat hielp ook mee). En nu ook weer, ik doe t mezelf aan. Mn man waakt/gamed in de avond en heeft zn normale nachtrust, soms met de luxe van uitslapen wanneer er die dag niet gewerkt hoeft te worden. Ik heb de nachtshift, klinkt eenvoudig maar zoon met reflux gegarandeerd komt rond 03:00/04:00 hoe je t ook doet met t eerdere flesje. Waar je dus een uur mee bezig mee bent anders gaat t dak er af. En nog een dochter die zich 8 vd 10 nachten meldt...Dus die parkeer ik dan maar op de bank, geen fut om dat gevecht in te gaan en vooral vol te kunnen houden, dat gevecht komt later wel. Dus ik duik zo mn bed in om 1930, dochter lag om 19:00. In veel gevallen loop ik direct door van haar kamer naar de mijne. Werken, huishouden, eten koken, kinderen...Ergens ver achterin ofzo komt "vero". Bijna 16 weken en happies tijd...doe mij maar t stukkie taart van de eerste verjaardag. Ohja en wisselen van shift/rouleren...geen succes dan heb ik een strontsachrijnige man want die kan niet tegen gebroken slaap. Plus alsnog mn dochter naast me want "papa snurkt".
Te dreigen? Nou dat doet ze niet en kijk waar het haar gebracht heeft. Haar man loopt dwars over haar heen. Hij had zn telefoon niet gehoord....tuurlijk. Iemand doet dat al 15 jaar omdat hij ermee weg komt. TO, kom voor jezelf op.
En as we speak...luid gesnurk over de babyfoon, man ging om 19:00 flesje geven... Ga m maar weer wakker schoppen...Ik zweer t ik heb 3 kinderen ipv 2. En nee dat is niet de baby...Die heeft zn fles net leeg en moet nog boeren en overeind blijven dus hij zit in een stoel met de baby in vermoedelijk ligstand...(voor de zoveelste keer...daarom durf ik ook amper hem alleen met de baby te laten)
Wat is dit nu voor een antwoord? Niet iedere man is zo meedenkend en vaak hebben ze het zelf niet eens door .... @Luppy ik zou je gevoel bespreekbaar maken en kijken of je bijv. een vaste dag / avond voor jezelf in kunt plannen..
Hij is 4(!) van de 7 avonden in de week de hort op terwijl jij niet aan jezelf toekomt. Lijkt me tijd worden dat ie iets opgeeft.
Ohh... na dit verhaal zou ik not amused zijn met zijn 'moeilijke' antwoord sorry maar jij hebt net zo veel recht op wat tijd voor jezelf! En anders gewoon een keer zonder aankondiging zeggen; joe ik ben ervandoor, tot later!
Ga je lekker de deur uit als hij chagrijnig is. Kom op dames, ik snap er echt helemaal niks van dat dit tegenwoordig überhaupt nog een ding is. Het zijn jullie kinderen, dus zorg je er ook allebei voor. Nachten kun je prima rouleren, je kunt toch niet gaan zitten chagrijnen overdag omdat je er voor je kind moest zijn in de avond? Uitgezonderd van moeders die bv geven (en zelfs dan kan het) want dat maakt het gewoon iets minder makkelijk, is het een taak van beide ouders. En hoezo werk jij én doe je het huishouden én kook jij?? Kan er echt met mijn pet niet bij hoor. Ik werk niet en man doet gewoon zijn ding in het huishouden en kookt regelmatig, doet boodschappen. Minder uiteraard dan toen ik nog werkte, maar dat is een bewuste keuze. Ik snap er helemaal niets van en jullie doen het jezelf aan, want hij komt er duidelijk mee weg. Kom voor jezelf op.
Moeilijk doen om 1 avond? Wie denkt hij dat je bent? Inwonende nanny/huishoudster etc in een? Wat een stompzinnig gedoe.
Als je het niet bespreekbaar maakt, zal je man ervan uit gaan dat jij ook tevreden bent met de verdeling. Dat heeft verder niks te maken met egoïsme of andere negatieve karaktereigenschappen. Het is belangrijk om duidelijk te zijn in wat je wilt en verwacht. En aangeven dat je een avond naar een kennis wilt is de eerste stap, goed van je