Hoi meiden, Ik vroeg me iets af. Ik heb de laatste tijd best vaak ruzie met mijn partner. En dan word ik onzeker over onze relatie. Dan vraag ik me af of we echt voor altijd bij elkaar blijven en of we echt wel genoeg bij elkaar passen.... Hebben jullie dat ook? Of zijn jullie altijd zeker over je relatie? xxx Linda
He, wat vervelend meis. Ik ben wel heel zeker over mijn relatie, maar krijg ook continu die bevestiging van mijn man, in gedrag en woorden. Ruzie kennen we eigenlijk niet.. misschien als we een kindje hebben, maar ook daar hebben we duidelijke "regels" over. Alles is bespreekbaar en eigenlijk zijn we altijd bezig om elkaar gelukkig te maken. Tuurlijk ben ik wel eens bang dat hij op mij uitgekeken raakt en een ander tegenkomt. Maar ook daar hebben we afspraken over gemaakt.. haha.. niet dat we aan de hand van een contract leven ofzo maar als hij bijvoorbeeld verliefd wordt op een ander kan hij daar 1. niets mee doen of 2. bij mij weggaan. Geen verhoudingen want dan is de relatie over. En voor onenigheid mbt de kinderen: nooit elkaar afvallen, en helemaal niet waar anderen of de kinderen bij zijn. Er rustig 's avonds over praten. zo zeg maar..
nee hoor meid denk dat iedereen dit wel eens heeft! en vaak zijn het periodes bij ons! als ik moe ben dan ben ik snel geiriteerd en dan krijgen we wel eens een woordenwisseling! succes meid
Vandaag zo een dag . Maar weet dat het weer goedkomt,effe elkaar de ruimte geven en dan weer doorgaan. mannen kunnen soms iets kleins niet begrijpen,en dan zou je ze het liefst ,achter de behang plakken. Hij was moe ,ik een beetje geirriteerd, hij is gaan slapen en ik achter de pc ,en over uurtje is alles weer goed. Als je boos bent dan denk je ook allen maar negatief. Ik voel me nu al veel beter dan een uur geleden. Ally
Ik ben heel zeker van onze relatie! Ik snap wel wat je bedoelt, dat had ik namelijk ook bij mijn ex. En ruzie maken doen we niet, wel kunnen we heel goed discussie voeren, allebei een hele sterke mening! Vervelend dat je dat zo voelt, zeker als je net een baby hebt. Succes, Cellie.
Als wij ruzie hebben dan denk ik dat ook wel eens, maar zodra het dan over is ben ik ook weer stapelgek op hem en zou ik hem niet kwijt willen! Wij lijken qua karakter ook heel erg op elkaar, dus als wij ruzie hebben gaat het er niet zo vrolijk aan toe zeg maar. Misschien heeft het ermee te maken dat jullie net een grote verandering in jullie leven hebben ondergaan en hebben jullie alle twee nog even de tijd nodig om te wennen.
Lieve meid, Wij hebben dat zoooo vaak En als het dan weer goed is, voel ik me weer even zeker... Tot de volgende ontploffing...
Ook ik heb wel eens van die gedachtes, maar ze duren nooit lang! We zitten nu in een moeilijke periode waardoor we denk ik allebei sneller aangebrand zijn! Na 18 maanden zonder succes babyklussen en de nodige onderzoeken en nu over 1 maand uistlag of een operatie gelukt is is misschien ook niet de beste uitgangspositie om je heel gelukkig te voelen! Eerst maar is lekker op vakantie en even bijtanken! Succes en hoop dat je je snel weer helemaal zeker voelt! liefs Nina
Wij hebben beiden eigenlijk nog nooit van deze gedachten gehad... Ik zeg niet dat we die gedachten ook nooit zullen krijgen, maar wij zijn gewoon van begin af aan heel zeker van elkaar. Het lijkt me vervelend als je zo'n onzeker gevoel over je partner hebt. Heb je er al wel over gepraat met hem?
Ik ben met een vrouw getrouwd, dus je zou zeggen dat ze me wel moet begrijpen. Ik vind het heel moeilijk. Ze loopt echt alleen maar te zeuren. Is over alles negatief. En als zij zo doet, heb ik geen zin om toenadering te zoeken. Dat is ook iets waar ze over klaagt. Dat er geen intimiteit meer is tussen ons. Maar ik ben nog geen 6 weken geleden bevallen. En als zij heel de tijd zo negatief loopt te doen, heb ik geen zin om lief en vrolijk tegen haar te blijven.... Maar zo zijn er nog wel meerdere dingetje voorgevallen de laatste tijd, waardoor ik ga twijfelen. Ze vindt het bijvoorbeeld niet leuk dat ik borstvoeding geef. Nou, gelukkig stond ik stevig in mijn schoenen en ben ik wel mee doorgegaan. Maar daar zit ik toch helemaal niet op te wachten op dat soort opmerkingen. Dat was ook nog in mijn kraamtijd toen ze daarover begon. En zo zijn er nog wel meer dingen die ik gewoon heel vervelend vind. En als ik dan weleens verhalen lees van meiden hier, dan denk ik: dat wil ik ook...... xx
Ja meis, klinkt inderdaad moeilijk. Misschien is je partner diep van binnen toch een beetje jaloers op jouw band met de baby. Als vrouw lijkt het me best moeilijk om toe te zien hoe je vriendin borstvoeding geeft en zo dus een intieme moederband heeft met de baby. Goed van je dat je sterk in je schoenen staat hiermee. Het werkt volgens mij in alle relaties hetzelfde, met zeurderig gedrag hoop je een lieve reactie te krijgen, want die heb je nodig voor bevestiging, maar je bereikt het tegenovergestelde. Ik denk dat er geeneen relatie bestaat die perfect is, maar de sleutel blijft denk iik normaal met elkaar blijven communiceren, als je iets dwars zit dit op een normale manier zeggen, zonder verwijtsfeer. Klinkt makkelijk, maar is dit allesbehalve. Heb nu een vriend die gelukkig heel makkelijk communiceert en heel begripvol is, maar mijn vorige vriend was een gesloten boek. Meid, heel veel succes, maak je niet te druk, en blijven praten...
Dat is wel apart te horen linnepin, mijn zus is samen met een vrouw en ik vond dat altijd ideaal want ik dacht inderdaad dat een andere vrouw je beter zou begrijpen. Bij hen gaat het goed, van mannen is bekend dat ze anders denken en reageren dan vrouwen en daarom botst het regelmatig, maar inderdaad de laatste tijd botst het bij ons ook wat meer en ik had een paar jaar geleden nooit gedacht dat het ooit zou botsen. Je weet dus maar nooit. Moet zeggen dat slaaptekort en drukte van de kinderen niet echt bijdraagt aan een goede relatie. Dus inderdaad probeer af en toe een avondje voor zijn tweeen te hebben (of een avond en een nachtje zodat je uit kan slapen). En aangezien de meeste van jullie allemaal nog maar net je kleintje hebben dan wordt er veel van jullie maar ook van de partner gevergd qua veranderingen en slaap dus sterkte allemaal.
jeetje meid vervelende situatie, heb je er al eens met haar over gepraat? ik kan me niet voorstellen dat zij dit leuk vind, altijd maar negatief zijn, waarschijnlijk zit ze gewoon ergens mee en reageert dat op jou af. sterkte ermee!
Liinepin je vriendin is toch zwanger geweest van jullie eerste, hoe ging dat dan? Beslisten jullie toen ook samen en ging dat goed? Mischien kan je eens aangeven hoe je je voelt, kan het zelf moeilijk inschatten want vrouwen reageren toch vaak anders dan mannen. Wens je heel veel sterkte en hopelijk komt het uiteindelijk toch wel weer goed tussen jullie.
Bij onze eerste ging het allemaal goed. Maar toen was het toch ook heel anders. Ik ging toen 's nachts uit mijn bed om de kleine de fles te geven en zo. Zij heeft ook heerlijk van haar kraamtijd kunnen genieten. Lag heerlijk op bed met onze dochter te kroelen.Mijn kraamtijd was heel anders. Het begon de eerste nacht al. Ik was om 21.20 u 's avonds bevallen. Moest er 's nachts uit om te plassen. Nou, het was de bedoeling dat zij mij zou helpen. Dat had de verloskundige ook gezegd dat ze dat moest doen, maar mevrouw hoort mij uit bed gaan draait zich gewoon lekker om. Voor hetzelfde geld was ik flauwgevallen.... Een paar weken geleden, was zij met haar band aan het repeteren. En ik was dus al de hele dag alleen geweest met de twee kinderen. Nou, op zich geen probleem. Maar zij kwam om 01.00 u 's nachts thuis. Ook nog niet erg. Wel jammer dat ik daar altijd wakker van moet worden. Maar goed, om half 3 werd de kleine wakker. Ik gaf hem mijn afgekolfde borstvoeding uit een flesje ( daar ben ik o.a. mee begonnen, omdat zij hem zo graag ook de fles wilde geven). Om half 6 kwam hij weer om te eten. Ik was doodmoe, maar ging er maar weer uit. En terwijl ik hem zijn flesje zit te geven, huil ik omdat zij gewoon geen poot uitsteek, terwijl ze weet hoe moe ik ben. En als ze dan ziet dat ik zit te huilen, vraagt ze wat er is. Ik zeg dat ik ongelofelijk moe ben, in de hoop dat ze het van me overneemt. Maar nee, in plaats daarvan zegt ze dat ik overdag lekker moet gaan slapen, als allebei de kinderen op bed liggen. Maar ze weet heel goed dat ik dat niet kan. Ik voel me namelijk heel beroerd als ik overdag een middagdutje doe. Ik weet dat ik eigenlijk gewoon aan haar moet vragen of ze het dan over wil nemen. Maar ik weet hoe zij dan reageert ( zuchtend en kreunend), dus daar heb ik geen zin in. Ik wil gewoon dat ze het uit zichzelf doet. Ik vind het ook zo irritant dat zij altijd loopt te zeuren dat ze moe is, terwijl ze er nooit 's nachts uit gaat. Ik doe dat altijd, ook in het weekend of doordeweeks als ze de andere dag vrij is. Maar goed, zoals jullie merken is het niet zomaar 1 dingetje wat niet lekker loopt. Ik hoop dat we hier nog uitkomen.........
Wat vervelend allemaal, dit zijn van die verhalen op dit forum die mij bijblijven, ik weet bijna zeker dat je mij helemaal niet kent, maar ik kan me een ander verhaal van jou ook nog herinneren tijdens je zwangerschap. Ik weet nog dat ik het vond lijken of jij met een horkerige vent getrouwd was......terwijl ik wist dat jij met een vrouw bent hoor! Maar ik heb het over het gedrag...het verschil van hoe jullie elkaar behandelden tijdens de zwangerschaps periode was al enorm. Ik wil je heel veel sterkte wensen en je een hart onder de riem steken, vind het goed van je dat je toch naar jou eigen keus de bortsvoeding hebt doorgezet! Liefs, Cellie. PS: Zij is niet bekent met dit forum?
och lieverd. Nu ik je uitleg (x2) over de dingen die er gebeuren zo lees begrijp ik het beter. Jullie hebben duidelijk een andere visie m.b.t. omgangsvormen. Het lijkt wel of ze een beetje jaloers is en door jou juist niet te helpen minder jaloers zal zijn op jouw situatie zeg maar. Ik vergelijk het met kinderlijk gedrag, als 1 kind een ander kind geknuffeld ziet worden kan dat ene kind daar jaloers op zijn. Maar als dat ene kind dat andere kind later dan eens schopt is het niet meer jaloers. Of drijf ik nu te veel door? Ik zou voordat je er straks psychisch doorheen zit, toch om haar hulp vragen, en als ze dan kreunt en zucht haar daarop aanspreken. Dat lijkt me de enige manier om te zien hoe sterk jullie relatie is. De confrontatie aangaan, hoe vermoeiend en niet leuk dat ook voor je is. En als je dat zelf op een rustige manier kunt, dan valt haar reactie misschien ook wel mee. Wie weet wat er door haar hoofd spookt..
Ja, soms hebben we het er ook wel over. Maar dan weet ze het altijd zo te draaien dat zij het slachtoffer is. Zo vervelend is dat...........