Goedemorgen! Merken jullie ook aan je kind dat hij of zij meer naar jou of de vader toetrekt? Ik dacht dat jongens altijd mama's kindjes waren, nou hier niet hoor 😂 Niet dat het uitmaakt hoor, maar merk zeker wel dat mn zoontje echt een papa's kindje is. In het begin dacht ik dat het een fase was en ik kon mn zoontje in het begin zelfs niet eens troosten als papa erbij was. Nee dat moest papa doen. Dat is nu gelukkig niet meer zo, want dat vond ik eerlijk gezegd best een beetje frustrerend. Als ik alleen met hem ben, merk ik er niks van en op sommige momenten trekt hij meer naar mij, maar hij is echt dol op zn papa😍 Ervaring?
Met zoontje niet, dat is een mama beestje. Maar mijn dochter dat is echt een papa kindje. Niet normaal meer. Als ik haar pak is ze wel blij maar als papa er is wil ze niet uit zijn armen...
Hier ook een zoontje van 2.5 die echt een papa's kindje is! Eigenlijk al van baby af aan. Nu merk ik wel steeds vaker dat als er echt wat is.. hard gevallen ofzo.. dat hij vaker voor mij kiest om hem te troosten. Maar dat is pas sinds kort.. volgens mij is hij gek op ons allebei maar zn vader is toch wel echt zn maatje! Als mn partner en ik beide thuis zijn speelt hij ook liever met papa.. die doet wilder en gekker dan ik hahaha! Ik vind het wel mooi om te zien hoe dol hij op zijn vader is. Maar in het begin werd ik er enorm onzeker van.. vooral omdar mensen zeiden : oo wat leuk je hebt een zoontje! Die knuffelen het liefst met hun moeder... dan dacht ik ehhhh nou die van mij niet hoor... overigens ben ik net weer moeder geworden van een dochtertje dus ben benieuwd wat haar voorkeur wordt! Hihihhi
Hier een dochter dat overduidelijk een papa's kindje is als ze wakker wordt begint het al met continu daddy roepen. Als hij thuis is, is het daddy dit daddy dat daddyyyy daddyyyyy 😂 en als hij wat later dan normaal thuis is, krijg ik continu de vraag " wa is daddyyy?" haha Ik vind het echt super schattig. Ben zelf ook nog steeds een papa's kindje
Ik heb 2 jongens. De oudste trok af en toe naar zijn papa, de andere helft van de tijd waren we even "goed". Vanaf een jaar of 3,5/4 trekt hij meer naar mij toe, omdat ik hem simpelweg beter begrijp. Hij heeft mijn karakter en we snappen elkaar met weinig woorden. Dat is voor hem wel fijn. De jongste begon ook met wat fases van gelijk of papa. Maar hij is vanaf een jaar of 2 compleet omgeslagen naar papa en dat duurt al dik 2 jaar. Ik ben ook goed, maar als hij mag kiezen, dan is het papa. Ik had gedacht dat het minder zou worden toen mijn man een paar maanden thuis zat, maar dat heeft niks geholpen. We hebben nu gewoon allebei een kind (ondanks dat ik de jongste echt genoeg aandacht geef en de oudste zeker niet voortrek ofzo)
Hier komen en gaan de papa en mama fases voor beiden meiden. Dan zijn het weer een tijdje papa's kindjes en dan weer even mama's kindjes en dan hebben ze even geen duidelijke voorkeur. Meestal als de ene op mama gericht is, is de ander op papa gericht. Ik vermoed dat ze dit (onbewust) doen om de aandacht die ze krijgen te maximaliseren. Vaak worden ze ook pap's kindjes als papa een tijdje weg is geweest of erg druk was en ze hem missen.
Hier ook afwisselende fases, op dit moment niet echt een voorkeur. Vooral als de een iets verbiedt dan gaat hij uithuilen bij de ander
Die van mij is ook echt een papa kindje. Er is zelfs een korte periode geweest dat ik niks mocht doen als papa er was. Gelukkig is dat nu over.
Hier juist een mama's kindje. Heeeeel frustrerend en tegelijkertijd heel enerverend. Troosten kan ik het beste, dragen moet ik doen, helpen moet mama ook doen, spelen met mama, douchen met mama. Pffff. 1 dag in de week werk ik en is papa thuis dus dan moet hij het wel met papa doen. Dan zijn ze onafscheidelijk maar zodra ik dan thuis kom is het weer mam mama mama. Papa is wel leuk voor ruwe spelletjes, altijd papa komt en dan wegrennen of juist zelf papa pakken. Maar echt de noodzakelijke verzorging moet altijd van mama komen volgens zoon.
Wat leuk om jullie ervaringen te lezen! En wat een verschil overal ook haha. Wie weet veranderd het nog, maar denk het niet en dat hoeft ook niet. Zou het misschien ook kunnen omdat mama misschien wat strenger is dan papa?
Mijn dochter is wel echt papa gek... als ze wakker wordt is het steevast papa? En ze vraagt de hele dag om hem... ik dacht eerst dat ze het gewoon beter kon zeggen maar ze zegt net zo makkelijk mama als ze mij nodig heeft. maar als ze getroost moet worden of ziek is, is toch echt alleen mama goed genoeg... stiekem vind ik dat nog steeds wel errug leuk .