Even wat advies gevraagd, (over een paar weken hebben we een intake bij jeugd&gezin voor hulp thuis voor de oudste en daar ga ik dit ook bespreken) Het gedrag van onze peuter word steeds slechter, obsessief en gewelddadig. Alles moet op een bepaalde manier, anders is hij echt heel boos en verdrietig. En ik heb echt geen idee of dit normaal gedrag is. Bijvoorbeeld - vanavond zat man op een bepaalde plek en hij mocht daar niet zitten van hem. Gevolg was dus dat hij zeker 20 min gehuild en geschreeuwd heeft en man uiteindelijk ergens anders is gaan zitten, toen was het 'goed' maar nog steeds boos. - hij moet als eerste van de trap - hij moet de lampen aandoen, als ik eerder wakker ben is het drama. Enige manier om hem dan rustig te krijgen is de lampen uit doen zodat hij ze weer aan kan doen. - bepaalde dingen op tv kijken - alles moet zoals hij het in zijn hoofd heeft (gaat de hele dag door) -vanmiddag zag hij me niet in de winkel, (ik stond op 1 meter van hem) waardoor hij heel boos werd en zomaar een wildvreemde sloeg -doet 'expres?' Ons pijn (slaan, broertje zomaar omver trekken enz) Ik weet gewoon even niet meer wat te doen, negeren helpt niet, 'straffen' ook niet, we leggen alles uit maar helaas. Hij heeft een taal achterstand wat natuurlijk lastig Is, kan zich daardoor moeilijker duidelijk maken. Ik dacht altijd dat hij daar zo gefrustreerd van was, maar daar twijfelen we nu wel aan. Iemand die dit herkent of tips heeft toevallig?
Lastig hoor! Goed dat je hulp hebt gevraagd, vaak zien mensen die er wat verder vanaf staan (en niet emotioneel betrokken zijn) veel meer. Mijn zoon heeft ook een flinke taalstoornis maar dit herken ik niet bij hem (hij raakt wel eensgefrustreerd als ik hem niet begrijp) zoals de ritueeltjes die jouw zoon heeft. Maar misschien is dat wel zijn manier om controle over de situatie te krijgen omdat hij zich niet uit kan drukken? Ik zeg maar wat in me opkomt hoor. Hopelijk kan degene van jeugd en gezin jullie helpen! Succes
Dat obsessieve herken ik wel. Onze dochter heeft ook altijd allerlei wensen. Bepaalde lampen aan of uit, bepaalde volgorde van boekjes voorlezen bij ieder persoon in een andere volgorde, ritsen moeten altijd helemaal dicht, vriend mag niet op de bank liggen ipv zitten, losse kussens moeten altijd uit de stoelen, fles drinken moet ik eerst vullen met ranja en dan water en niet andersom, nieuwe kleding aantrekken is drama, gordels moeten altijd op een bepaalde manier, alle het nieuwe speelgoed moet mee in bed, leesboeken moeten mee in bed en liggen op bepaalde volgorde, als haar drinkflessen met water in bed leeg is moet het mee naar beneden etc etc. We proberen niet overal in mee te gaan hoor, maar dat kost veel energie Het agressieve ken ik niet.
Ik herken het obsessieve niet maar de agressie wel. Hier wordt ook geslagen zichzelf of ons. Hier heeft het te maken met een combinatie van taalachterstand waardoor ze niet altijd kan vertellen wat ze wil en een vertraagde prikkelverwerking. De hele dag is ze bezig met prikkels opzoeken maar ze kan ze niet gelijk verwerken en op gegeven moment zit haar hoofs dus vol prikkels en komt er geen taal meer uit maar alleen gillen en slaan. We proberen voor haar te verwoorden wat ze wil en pakken overdag echt even momentjes om te ontladen. Even en half uur knuffelen of even snoezelmuziek aan. Maar dan nig is het slaan nog niet helemaal weg. We zijn nig zoekende in hoeveel prikkels ze kan hebben want zij dendert maar door maar dit is dus eigenlijk niet goed voor haar. Wij als ouders moeten hier dus de rem op zetten. Het is en blijft een zoektocht. Vanurevalidatircentrum gaat de logopedist een pictoboekje maken zodat zr dibgen kan aanwijzen als haar hoofd vol zit en sowieso werkt communiceren met gebaren beter als ze moe is omdat ze dan geen taal nodig heeft. Succes! Het is enorm vermoeiend
Hoe is zijn begrip van taal? Kan je bijvoorbeeld iets met pictogrammen? Wij gebruiken veel pictogrammen voor wenselijk gedrag en merken dat dit een flink positief effect heeft. Verder is het waarschijnlijk herhaling, positief en consequent zijn. En is hij onderzocht voor zijn taalontwikkelingsstoornis? Of is dat meer een vaststelling?
Begrip is goed, alleen spraak is slecht. Hij is getest door de logopedist en gaan nu 3 maanden kijken of het verbeterd. Zo niet gaat hij naar een taalschool. Daar moest ik hem wel al inschrijven, zodat hij daar dan gelijk terecht kan. Prikkelverwerking zou idd ook een goede zijn De jongste heeft een prikkelverwerkstoornis en de oudste mogelijk ook. Jongste heeft ook autistische 'kenmerken en mogelijk is er bij de oudste ook meer aan de hand qua gedrag.. Daardoor zit er wel in mijn achterhoofd of er bij hem ook niet wat speelt..dat hij zo is omdat hij er misschien niks aan kan doen. Maar het ook aangeleerd gedrag kan zijn natuurlijk
Hoe oud is hij? Ik zie dingen die ik herken in het ass. Het klinkt of komt over als net iets heftiger dan een normale peuterpuber. Onze oudste had dat ook. De jongste niet en ik zie wel kopieergedrag, maar kan ook heel goed het verschil zien tussen het kopieren van gedrag en eigen gedrag. Bij eigen gedrag zie ik de paniek in zijn ogen. Mijn jongste gaat in een driftbui zo 20 minuten door, maar zie ik verschil van hoe intens het is tijdens die 20 minuten. Mijn oudste heeft een druftbui van gerust 2 uur, waarin het van begin tot bijna einde heel intens is.
Ik herken het wel. Van onze peuter moeten alle deuren dicht als hij onderweg is naar bed. Hij kan niet slapen als er een knuffel in zijn bed ligt die er niet hoort. Schoenen aantrekken doen we op de mat (als ik ze bijv. op de bank aantrek gaat hij daarna toch nog even op de mat zitten omdat dat zo hoort). Zijn zussen hadden het ook: er MOEST een boekje gelezen worden voor het slapen, dus helemaal hysterisch die ene keer dat opa ze op bed legde. Of soms een speeltje waar ze dan een paar weken lang de hele dag mee wilden spelen en dan helemaal boos als iemand anders eraan wilde komen. Mijn ervaring is dat het hier gewoon over is gegaan toen hun wereldje groter werd en ze het allemaal beter gingen begrijpen. Ergens vind ik het ook wel logisch: het dagelijks leven van een peuter bestaat ook uit 100 'rituelen' die hij kent of aan het leren is. Logisch dat hij daar op zijn manier ook aan mee wil doen en grip op wil krijgen. En ook best logisch dat hij gefrustreerd raakt als zíjn poging niet werkt. Ik heb ook af en toe zin om keihard te gaan gillen als iemand me tegenwerkt, haha.
Nog even een aanvulling op mijn bericht; meerdere professionals hebben hoogbegaafdheid genoemd bij mijn dochter. We zijn daar zelf (nog) niet 100% van overtuigd, maar ik noem het toch even, wellicht staan daar wat herkenningspunten?
Ik herken nogal wat in jouw bericht. Mijn dochter heeft een zeer ernstige taalachterstand, ze kan -op papa, mama en ja na- geen woord. Wel klanken. Mijn dochter is 10 maanden naar een mkd geweest en gaat nu naar Kentalis. Met een deel van het gedrag dat jij beschrijft is mijn dochter op het mkd terecht gekomen. Daar werd zeer duidelijk aan autisme gedacht. Maar in die tijd zijn wij thuis gaan oefenen met gebaren en bij het mkd probeerden ze hun taalgebruik wat aan te passen aan mijn dochter. Door het leren van verschillende gebaren zijn heel veel van de autistische gedragingen van mijn dochter afgenomen. Ze heeft er zeker nog wel een aantal, maar het zijn er echt heel veel minder. Dit schijnt kenmerkend te zijn voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis. Autisme en een TOS hebben heel veel overlap wat gedrag betreft. Al kan het ook allebei aanwezig zijn bij een kind. Mocht je je willen verdiepen in de gebaren dan kan ik je de dvd's van Lotte en Max aanraden. Mijn dochter heeft hier verschillende gebaren van geleerd en ik leer ze ook makkelijker zo. Het is wel belangrijk dat je ook de woorden die je zoon al wel uit kan spreken of begrijpt, ondersteund met gebaren. Zo maak je de woorden visueel wat het weer makkelijker maakt voor je kind.
Ik herken het dwangmatige en koppige wel bij beide kinderen van ons. De jongste zit midden in de peuterellende en veel moet momenteel ook echt op de manier die hij in zn hoofd heeft. Bijvoorbeeld ik til hem op om op bed te brengen, begint hij te gillen dat hij zelf wil lopen. Oke prima, dus ik zet hem neer. Loopt hij echt die drie meter die ik hem getild heb terug om die vervolgens toch zelf te lopen.... De oudste kon dat ook, wilde ze haar knuffel dus ik pak die voor haar, werd ze boos omdat ze die zelf had willen pakken, gooit de knuffel opnieuw een eind weg en gaat hem zelf pakken... Mijn moeder wilde laatst toen ze aan het oppassen was het schaaltje paaseitjes even verplaatsen omdat het in de zon stond, nouwww daar was meneer het niet mee eens, het hoorde op de tafel! Alleen is het bij hem wel als je dingen uitlegt waarom, dan begrijpt hij dat wel en dan is het klaar. Dat eigenwijze heeft hij wel en kan ook heel boos worden (slaat mij dan soms) maar het duurt nooit lang. Driftbuien als in 20 minuten schreeuwen en krijsen en niet aanspreekbaar zijn die kennen we hier niet. Hooguit een paar minuten... Ik zie bovenstaand als heel normaal peutergedrag, dus dat kan het bij jouw zoontje ook zijn. Maar als je het idee hebt dat het extreme vormen aanneemt en je niet meer goed weet hoe ermee om te gaan, dan is het zeker prima om daar hulp bij te zoeken! Ik hoop dat het wat oplevert voor jullie!!
Hij is net 3 jaar, wel prematuur geboren(met 33.5) En heel veel oorontstekingen gehad. Daarbij ook een hemangioom op zijn lip wat ook niet echt meewerkt met praten Hoogbegaafd denk ik niet, tenminste niet zover ik dat weet/zie. Hij is langzamer dan de oudste, zij kan wel heel goed leren en onthoud alles. Bij hem heb ik dat idee niet. Ik zal zo eens kijken wat TOS is, gebaren zal hij denk ik op een taalschool (auris) ook wel gaan leren. Daar gaan ze dan ook qua gedrag enzo kijken of er meer speelt.
1 juni hebben we een afspraak in het ziekenhuis staan, de 'reguliere' 3 jaar check van het cb. Dat is dan ook een afspraak bij de kinderarts en moet een vragenlijst invullen wat hij allemaal kan enzo. Ze zijn daar altijd enorm behulpzaam dus die kunnen me ook wel verder helpen denk ik.
Een deel is herkenbaar hij moet de lampen aan doen, als eerste door de deur, bepaalde volgorde boeken lezen. Hij weet precies wat hij wil en hoe hij het wil maar dat wil niet zeggen dat het altijd kan. Het agressieve ken ik niet net als het 20 min of langer huilen. Onze uk loopt juist voor in zijn taal en misschien dat het daarom minder heftig is. (Overigens niet minder intensief hij vraagt heel veel aandacht, heeft energie voor 10 en wil alles zien, proberen, ontdekken en zoekt grenzen vaak op )
Mijn ervaring met obsessief gedrag en alles precies zo willen als in het hoofd is dat het voortkomt uit een (angstige) behoefte om controle te hebben over zaken. Hoe minder de wereld overzien wordt, hoe meer er gebeurt, hoe krampachtiger die behoefte aan controle. Ik kan me voorstellen dat als je niet goed kunt praten/communiceren (en dus ook niet zo goed 'invloed' op je omgeving kunt uitoefenen), die behoefte sterk toeneemt. Waarschijnlijk er is er ook een achterstand in sociaal-emotioneel ontwikkelingsniveau, waardoor hij jonger is dan zijn leeftijd (volgens mij zie je dat vrijwel altijd bij spraak/taalachterstand). Dat om zich heen slaan (en dus de impuls niet kunnen bedwingen) en geen rekening houden met de ander past echt bij een emotioneel jongere leeftijd (dreumes niveau). En als er ook nog een prikkelverwerkingsprobleem meespeelt dan zal het overzicht nog minder zijn en de wereld daardoor nog 'beangstigender' zijn en dus behoefte aan (dwangmatige) controle groter. Ik herken het gedrag erg van mijn autistische zoon, maar mijn jongste heeft in hoogtepunt van haar peuterpubertijd ook enorm veel 'dwangmatig' gedrag gehad (alles precies zo als in haar hoofdje, wilskrachtig of temperamentvol noem ik. Ook wel een bulldozer ). Het verschil tussen mijn zoon en jongste dochter is echter groot, waarvan ik bij de ene overduidelijk het autisme zie en bij de ander juist overtuigd ben dat dit er niet is. Dat zit hem in veel meer aspecten van gedrag, die wij vast niet kunnen overzien vanachter de computer... Het lijkt me wijs om het te aankaarten en je kind in zijn geheel te laten bekijken om helder te krijgen of er meer speelt of dat het allemaal nog binnen de taalachterstand te verklaren valt. En ook passende begeleiding/opvoedondersteuning te krijgen. Wat betreft concrete oplossingen voor het gedrag, wat voor mijn (autistische) zoon helpt: - deels accepteren dat de behoefte aan controle er is en dus in bepaalde situaties die controle ook gewoon geven (pick your battles), al vindt jij het overdreven of vreemd - aansluiten bij het juiste sociaal-emotionele niveau (niet te veel verwachten), dus goed voor ogen houden dat hij jonger is dan zijn kalenderleeftijd en je eigen reactie daarop aanpassen - bij ieder ongewenst gedrag vooral benoemen wat je WEL wilt zien - meer overzicht geven door pictogrammen/tekeningen, een voorspelbare (dag)structuur aanbrengen - prikkelreductie, zorgen voor een rustige omgeving, extra veel tijd laten besteden aan ontspannende activiteiten en goed nadenken 'wat je met hem doet' (met zulk gedrag zou ik dus voorlopig even niet naar de winkel gaan) - niet te veel taal gebruiken, opdrachten in (erg) korte zinnen en dan verwerkingstijd geven (wachten!) en indien geen (goede) reactie precies dezelfde zin/woorden gebruiken (bijv "pak schoenen") - eerst goed 'contact' maken (bij mijn zoon is dat wachten tot hij me aankijkt, dan pas weet ik dat hij luistert, of anders aanraken bij arm/schouder) voordat je iets zegt Misschien dat je hier iets aan hebt? Succes! Het kan een hele zoektocht zijn...
Herkenbaar!! Ook de reacties van de anderen! Hier n peuterdochter van ruim 3,5 die vanaf haar geboorte al weet wat ze wel en vooral wat ze niet wil wij hebben ook deze fase gehad voor kort geleden en het steekt nog wel de kop op. Dochter heeft echter geen taal achterstand oid en is juist heel erg pienter. Mss zelfs wel n beetje té. Ik was blij toen ze met 2,5 naar de peuterspeelzaal mocht. Nu een jaar verder kan ik me ontzettend verheugen op dat ze naar school gaat. Voor haar ook beter, dan heeft ze weer nieuwe uitdagingen. Ze heeft nu trouwens weer n nieuwe fase; commanderen! Dingen als: ik wil NU drinken hebben, of schiet eens op met het eten!! Ik weet hiet ook niet mee om te gaan, voel me soms echt n slaaf, ondanks dat ik haar toch echt wel ff lekker laat wachten hoor! Ze kan me wat.... Je bent dus niet de enige met dit probleem, het is typisch iets van de peuterpuberteit. Hopelijk kun je er hulp bij vinden! Veel succes
Het zoontje van een vriendin deed dat ook, blijkt nu autistisch. Geen idee of dat in jullie geval zo is, maar goed dat jullie hulp zoeken. Wanneer is voor het laatst zijn gehoor en ogen getest? Zou hij je misschien niet goed horen of dingen niet goed zien, waardoor hij ook wat onhandig overkomt of een achterstand heeft?
Mijn oudste heeft een fase gehad waarin ze zo heftig was. Driftbuien van een uur met overgeven etc omdat ik de deur open had gedaan ipv zij. In die periode deden we toch veel aan 'terugspoelen' van situaties, dus deur dicht en dan mocht zij hem open maken. In situaties waarin er ruimte was voor 'terugspoelen' deden we het, maar soms was het gewoon geen optie (geen tijd/onveilige situatie/etc) en dan moest ze er dus toch doorheen. Het was heel erg zoeken naar een aanpak die werkte, als je kind zo blijft hangen in een driftbui, staat over te geven, etc... hier werkte het om haar uit te laten razen, en heeeel goed naar haar te luisteren. Ze kon goed praten, maar in zo'n driftbui was ze onverstaanbaar. Ik zei dan bv iets als;'Jij bent heel boos.' Dan schreeuwde zei;'JAAAA!!!' Ik;'Ja he? Echt heeel boos!' Zij;'Ik wil dat zelf doennnn!!!' Ik;'Ooh je wil dat zelf doen? Daarom ben je zo boos, omdat dat van mij niet mocht...' Etc etc... Uiteindelijk is het over gegaan, vanzelf.
Ik heb een paar weken terug met bijna dezelfde post een topic geopend. Ik herken bijna de hele lijst van hoe het er toen voor stond. Inmiddels zijn de rituelen niet zo strikt meer. Het ligt er een beetje aan wat er achter het gedrag zit. Ik denk dat hij hier vooral zijn autonomie wil verkennen en op dezelfde gezagstrede als ons staan. Wij moeten daarin veel blijven aangeven dat hij zelf een persoontje is, maar als het erop aankomt wij de touwtjes in handen hebben. Een soort van machtsstrijd. Dat zijn taal achterloopt helpt natuurlijk ook niet bij het verkennen van die vrijheid omdat het toch lastiger aan te geven is wat zijn bedoeling is (dus voor ons om te beslissen of hij daarin zijn gang mag gaan). Een vreemde zou hij dan weer niet slaan. Maar de veiligheid van nabijheid is wel erg belangrijk voor hem. Hij is dus om het plat te zeggen zijn rang in de roede aan het zoeken en proberen te verhogen. Dat zie ik ook naar zijn broertje toe. En ik denk dat het met deze achterliggende reden wel om natuurlijk gedrag gaat. Maar met een andere achterliggende reden weer ergens ander thuis hoort. p.s. de prikkels die mijn zoon binnen krijgt is minimaal. Wij leven een rustig leven. Dus ik denk dat ook hij dit gedrag bij ons vertoont het daar bij onze zoon niet aan zal liggen.
Hier een dochter van 3,5 jaar die in dezelfde commandeerfase zit. Wij vragen dan steeds aan haar; hoe vraag je dat netjes? Soms doet ze dat dan wel maar als ze in een opstandige bui is, vertikt ze dat gewoon. Dan helpen we haar dus ook niet met soms een enorme driftbui tot gevolg die best een kwartier kan duren. Niet altijd heel gezellig .