Hallo allemaal, K maak me zo'n zorgen. Ik ben nu in m'n 6e week en heb ontzettend last van mijn borsten. Ik ben erg chagrijnig en ook ontzettend neerslachtig! Sinds een week gebruik ik de venlafaxine 37,5 (aller laagste dossering) niet meer omdat ik erachter kwam dat ik zwanger was. Deze gebruikte ik omdat er in 2008 een ernstige depressie werd vastgesteld met paniekklachten waar ik altijd bang voor ben gebleven. Ook ben ik gestopt met roken sinds bijna 2 weken, alles voor een gezond kind. Al een paar dagen schommelt het, chagrijnig ben ik al 2 weken hoor. Ik voel me nu compleet lamlendig, verdrietig en ontzettend bang!!!! Ik ben zo bang dat nu ik geen medicijnen meer kan gebruiken ik weer paniek krijg. Maar dat kan nu echt niet hoor, paniek krijgen en thuis komen te zitten in de zw!!! Ik MOET echt gewoon naar het werk want we gaan elders openen en daar wil ik graag bij zijn en is ook goed voor m'n cv aangezien ik in 2017 op straat sta ivm het niet geven van vaste contracten. Het liefst zou ik me opsluiten 8 maanden lang. Weg van iedereen... Niet meer schreeuwen en gemeen doen tegen mijn partner, niet meer verdrietig zijn en vooral niet bang zijn. Een week geleden was ik nog zo blij, daar is nu niks meer van over...
Allereerst gefeliciteerd! Wat rot dat je je zo voelt. Wat wel goed is, is dat je het naar jezelf erkent. You can do it girl, echt waar. Ik denk dat dit handig is om aan je verloskundige en je huisarts te melden. Zij kunnen je handvaten geven.
Wat lief van jou oreokoekje (wat heb ik daar een zin in nu)... Dank je wel voor je lieve reactie, het helpt een klein beetje..
Hej meid, Hier eentje die voor de 2e keer zwanger is, maar loop al vanaf mn jeugd met een paniekstoornis (en sommige periodes van depressie). Ik slik daarom citalopram 30mg. Momenteel redelijk stabiel, maar er zijn andere tijden geweest. Ik begrijp hoe je je voelt en die hormonen in je lijf werken hier niet bepaald aan mee. Waar ik ontzettend veel baat bij heb gehad is het traject bij Ciran. Ze zitten in heel Nederland geloof ik. Zij bieden een langdurig traject aan van 16wk. Ook voor mensen met een burnout e.d. maar zeker ook voor jouw klachten. Misschien het daar eens met je huisarts over hebben? En idd wel even aangeven, dan kun je in ieder geval er met iemand over praten. Je schrijft dat je een lage dosering slikt? Ken het medicijn niet,is het een anti depressivum? Heb je momenteel al hulp hiervoor door een psycholoog of zo? Als je nu al merkt dat je je zo voelt moet je er wel wat mee doen je houdt dit zelf niet vol zo. Als je nog meer wilt vragen of weten dan hoor ik t wel.
Ohja citalopram mag trouwens in de zwangerschap gebruikt worden, vandaar dat ik je dat wilde zeggen. Dit zou dus altijd een optie zijn en werkt bij mij heel goed.
Dag schoentje, Bedankt voor je lieve reactie... Vanmorgen heb ik de psych al gesproken en hij zegt dat ik het nog gewoon even moet proberen. Ik heb nu bij de homeopaat iets gekocht, celzout nr 5 en 7. Dit helpt tegen dit gevoel en brengt je weer tot rust. Maar wat voor soort traject is dat dan? Heb namelijk al zoooooo vaak en veel dingen gevolgd, ik weet heel goed voor een ander wat ze moeten doen alleen bij mezelf kan ik de knop soms niet omzetten. Daarnaast heb ik eergisteren te horen gekregen dat mijn zus een ongezond kindje in haar buik heeft van bijna 18 weken en deze eerdaags moet gaan baren, dus dat werkt natuurlijk ook niet helemaal mee aan een vrolijke stemming.
Ten eerste gefeliciteerd met je zwangerschap, maar wat vervelend dat je je zo naar voelt. En het nieuws van je zus zal er ook wel inhakken Heb zelf psychologie gestudeerd, en wil hier geen wijsneus uithangen, maar wellicht kunnen je chagrijnige en nare gevoelens ook komen door ontwenningsverschijnselen van het stoppen met de medicatie. En dan ook nog stoppen met roken ( wel super goed dat je dat doet ) maar daar worden de meeste mensen niet blijer van de eerste tijd. Daarnaast kunnen je hormonen natuurlijk ook voor een hoop chagrijnige en emotionele gevoelens zorgen. Heb er hier zo nu en dan ook last van. Gister niet te genieten en de dag ervoor kon ik janken om niks. Die eerste weken van zo´n zwangerschap zijn ook enorm spannend en eng, probeer je niet te veel zorgen te maken en jezelf dingen te verwijten of te zeggen ¨ik moet dit of dat´. Beetje lief zijn voor jezelf En buiten dat zou ik het iig met je huisarts of psych bespreken. Veel sterkte en een dikke knuf!
aller eerst van harte met je zwangerschap. net twee weken gestopt met roken is niet niks. je lichaam moet al zo wennen aan de veranderingen van de zwangerschap, en dan tegelijk ook nog afkicken. dat kan heel lastig zijn. vriendin was in die tijd ook neerslachtig toen ze zwanger was en probeerde te stoppen. ik hoop dat je je snel weer wat beter voelt en kan gaan genieten van het wonder wat in je groeit veel liefs
Wat jij zegt he dat je t bij andere precies weet alleen bij jezelf niet kan toepassen is hier ook zeeeeeeer herkenbaar. Het traject bij Ciran heeft me juist net wel die handvaten extra gegeven en dat brengt me veeeeel meer rust. Loop ook al jaren bij verschillende psychologen en al veel korte cursussen gevolgd. Maar dit was echt wel aan te raden! Wat een rotnieuws van je zus trouwens! Sterkte daarmee!
Ik begrijp je wel.. zelf ook last van depressie en angstoornis. Mijn zwangerschap kwan ook beetje onverwacht, maar heel super gewenst!! En ik heb gelijk contact met mn psych opgenomen en huisarts. Volgens mn behandelaar zijn de meds prima te slikken. gebruikte cymbalta 30 mg (zit nu op 15 mg en daar blijf ik op) Om terugval tegen te gaan en eventueel weer naar 30mg te kunnen mocht het nodig zijn, ook gebruik ik voor de nacht trazolan 50mg om te kunnen slapen. Mijn psych zegt: beter je goed voelen en goed slapen met wat medicatie dan een terugval of weer veel stress en paniek. Das nog veel slechter voor de baby... sterkte!!
Dag lieverds! Super bedankt voor jullie lieve reacties. Eigenlijk hoopte ik daar een beetje op want dat helpt mij namelijk erg goed (eigenlijk zeur ik nooit). @bregje--> hoelang duurt dat ontwennen dan? En is het geen voor symptoom van een nieuwe depressie of paniekklachten ronde? @frienzin--> hoe is het verder gegaan met je vriendin? @schoentje--> typisch is dat he! Ik zal straks ciran eens googelen en kijken wat het is. Ik heb nu celzout preparaat nr 5, dat is homeopathisch en vooral voor mensen zoals ik. Er bestaat tot nr28 en is voor vanalles en nog wat. Misselijkheid ook, dus als je zwanger en misselijk bent kan dit misschien ook wel eens helpen!
Wat vervelend.. Ben het eens met wat Bregje zegt. Ik ben zelf ook zwanger en heb net juist Escitalopram afgebouwd. Ik merk dat ik weer wat lamlendig word maar verder gaat het best goed. Ik denk niet dat antidepressiva erg slim zijn om nu mee te gaan beginnen. Je krijgt eerst vreselijke bijwerkingen en voordat ze werken ben je weken verder. Daarnaast vind ik het zelf een beetje eng icm zwangerschap, wat ze ook zeggen erover. Mijn psycholoog vroeg advies aan een psychiater, die zei dat het tijdens de prille zwangerschap juist mentaal beter zal gaan en je de antidepressiva niet nodig hebt. Tenzij je suïcidaal bent of zo zou ik het met een psycholoog proberen op te lossen. Mij heeft dat erg geholpen. Ik heb vooral geleerd dat zij mij ook niet kunnen vertellen hoe ik moet leven en wat voor keuzes ik moet maken, en ook niet alle antwoorden hebben die ik zoek. Dat geeft me juist rust, te weten dat ik niet gek ben maar zelf moet proberen uit te vinden waar ik gelukkig van word. Succes! Vooral lekker op dit forum blijven want lotgenoten zijn hier volgens mij genoeg
Ik begrijp eigenlijk niet zo goed waarom je opeens gestopt bent met je medicatie. Je had het beter gewoon door kunnen slikken. Ik gebruik ook venlafaxine en mij is afgeraden om dit af te bouwen in de zwangerschap. De stress en ontwenning is niet goed voor je kindje. En stel dat je weer depressief wordt en weer moet opbouwen. Dan krijg je weer al die stress erbij... En juist het eerste trimester van een zwangerschap kan zoveel zorgen en lichamelijk ongemak met zich meebrengen. Als ik dan ook nog met mijn medicatie was gestopt, poeh, dan weet ik niet wat er gebeurd was... En je slikte al zo'n lage dosis dat het echt geen kwaad kan. Je kan zelfs gewoon borstvoeding geven daarmee. Om een lang verhaal kort te maken: is het niet een idee om in overleg toch weer die medicatie te nemen, je oude dosis? Echt, ik denk dat je je dan een stuk beter zult voelen dan nu met de angst dat het weer terugkomt. In elk geval veel sterkte, want makkelijk is het niet!
Mijn dringend advies is contact opnemen met een Pop poli van je plaatselijke ziekenhuis: dat is eigenlijk speciaal samengesteld team van verschillende disciplines: gynaecoloog, verloskundige, psychiater ( ook kinderarts). Je kan een consult aanvragen voor advies over de medicatie tijdens en na je bevalling. Begeleiding door psycholoog is goed idee maar absoluut onvoldoende, die kan je niet helpen met medicatie vraagstukken (zonder idd betweterig te willen zijn zoals iemand anders hierboven ook schreef maar ja dit is mijn vakgebied vandaar). Niet alleen om je zwangerschap goed door te komen maar vooral ook periode na de geboorte - bij een geschiedenis met depressie heb je sterk verhoogde kans op postpartem depressie, door nu al je goed te laten informeren en te adviseren kan je je zelf, je kindje en partner hopelijk veel narigheid besparen. Ik wens je sterkte en heel fijne zwangerschap toe!
Laat je inderdaad doorverwijzen naar een pop-poli. Op poppoli.nl staat wat zo'n poli je kan bieden en al veel info over ad tijdens zwangerschap. Zo abrupt stoppen met je medicatie terwijl er juist zoveel veranderd kan juist een depressie triggeren.
Ben zelf bekend met recidiverende depressies en ben tijdens de tweede zwangerschap ook verwezen door de gynaecoloog ( die ook in het pop team zat)
Ik ben mijn eerste zwangerschap depressief geweest. Dat was vrij snel weg na de bevalling. Ik heb nog de echte roze wolk gehad waar ik niet meer op gerekend had. Nu deze tweede zwangerschap vaak last van angsten gehad door herkeuring. De hulp heb ik altijd door laten lopen. Ik slik geen medicijnen. Maar ik probeer wel snel aan de bel te trekken als ik het gevoel heb dat het iets erger word. Probeer de communicatie goed te houden met je vriend. En geef telkens heel goed aan bij de hulpverlening hoe je je voelt. Kijk ook wat de mogelijkheden zijn om evt direct te kunnen bellen als je het gevoel hebt dat je volgende afspraak nog te ver weg is.
Met mijn vriendin is het uiteindelijk goedgekomen, het heeft haar wat moeite gekost, maar het is haar gelukt!
Hm... Ok... Misschien had ik dus beter niet kunnen stoppen indd. Nou moet ik wel zeggen dat sommige reacties wat overtrokken zijn hoor, maar wel ontzettend lief. Doordat ik al 8 jaar zelfkennis heb van mijn eigen lichaam weet ik ook dat je moet praten wanneer je je niet goed voelt. Zelf werk ik ook in de zorg en begeleid ik mensen maar niet met deze problematiek. Zou het een idee zijn om de venlafaxine gewoon weer in te nemen vanaf morgen? Dan direct maandag contact te zoeken met de poppoli? Ik neem aan dat zij maandag ook niet gelijk tijd hebben om zich over mijn situatie te buigen. Ik ben dan in totaal een week en 3 dagen gestopt geweest en dan 5 weken en 2 dagen zwanger... Mij psychiater is absoluut geen fan van antidepressiva icm zwangerschap. En ook hij zei mij dat het waarschijnlijk niet erg moeilijk zou zijn om te stoppen om indd dezelfde redenen als de arts van "tulpenbol". Je hebt een positievere vibe...