Hoi allemaal, ik heb veel meegelezen de afgelopen jaren en ik heb onwijs veel gehad aan jullie verhalen ❤️ Het voelt spannend of zo om je eigen verhaal te delen, maar op dit moment moet ik echt even mijn hart luchten. Al 5 jaar zijn mijn inmiddels man en ik bezig om een eerste kindje te mogen krijgen. Hier zat wat haast achter vanwege een pap3 B uitslag na een uitstrijkje, dus de start van het traject was al vervelend. Na 7 maanden IUI werden wij op de wachtlijst voor IVF gezet. Eenmaal gestart was er na de eerste ronde slechts 1 bevruchte eicel en van matige kwaliteit. Op naar de tweede ronde, wat dit keer ICSI werd om de kans te vergroten. Deze keer viel mij mentaal en lichamelijk een stuk zwaarder. Dit maal 2 bevruchte eicellen, goed nieuws! Maar helaas beide niet gelukt. Nu zitten wij in de laatste ronde, en moet ik 8-9 weer starten met de hormonen. Ik zie hier vreselijk tegenop en hoop dat ik het aankan, met name mentaal. Het idee dat wij na deze keer dan toch definitief kinderloos blijven, hangt als een donderwolk boven mij. We gaan niet naar het buitenland of nog een vierde traject in, arts heeft aangegeven dat dat de kans niet vergroot en wij kunnen het niet aan. Zijn er meer dames die in de laatste ronde zitten? Hoe gaan jullie hier mee om? Denken jullie ook al aan het wat te doen als het niet lukt, hoe verwerk je zoiets? Ik kijk echt uit naar jullie reacties, alvast bedankt
Wij zitten in principe ook in de laatste ronde. Ik heb 4 puncties gehad en nu nog 7 embryo's (dit was een hele goede ronde tov vooral de eerste 2 rondes) Ik vind het idee om kinderloos te blijven ook enorm vreselijk en ik probeer er nog niet aan te denken maar het scheelt wel dat we er nu nog 7 hebben. Ik heb gesprekken bij een psycholoog om over alles te praten en hoewel dat wel een beetje helpt vind ik lotgenotencontact veel fijner.
Dank je wel voor je reactie! Wat super dat je nu gewoon nog 7 kansen hebt, dan heb je ook echt nog wel reden om positief te blijven. Heb je ook een aparte groep hier in het forum, waarmee je hierover praat? Ik kon zo snel niets vinden. Merk nu al wel dat het echt helpt om je verhaal op te schrijven/ te typen
Ik zit ondertussen al jaren op dit forum en ik ken via hier wat vrouwen die in hetzelfde schuitje zitten. Ook zit ik op Facebook op 2 groepen waar ik regelmatig iets deel of vragen beantwoord die anderen stellen. Dat vind ik ook heel fijn want zo voelt het toch minder alleen, al gun je dit niemand.
Wij uiteindelijk hadden onze laatste ronde afgelooen februari. Wij hebben na 3x IUI bij vrouw, 6x IUI bij mij en 3x IVF bij mij (2 waarvan 1 miskraam ,2 en 1 embryo) hebben we 2 weken besloten dat het voor ons ophoudt. En het is klote, en het is verdrietig. En tegelijkertijd opent het nu weer een nieuw leven want het afwachten is voorbij, het afspraken verzetten want echocontrole/punctie/mentaal gesloopt is voorbij. We kunnen weer door met ons leven. De donderwolk was groot bij de laatste mislukking maar na een grote plensbui (lees huilbui) begon het toch ook weer langzaam op te klaren.
Wij proberen sinds 2015 zwanger te worden. Ik heb van de week de punctie gehad van ons vierde en laatste ICSI traject. Er waren dinsdag drie embryo’s en hopelijk worden er morgen twee teruggeplaatst. Vraag is of er dan nog een cryo is of dat het dit echt onze laatste optie is. Het is heel lastig, maar ik merk wel bij mezelf dat ik er nog niet te lang bij stil wil staan omdat ik er zo verdrietig van wordt. Meestal wordt het verdrietige gevoel bij mij erger naarmate de cyclus vordert. Wellicht komt dat door de onzekerheid, maar ik denk ook door de Progesteron. Voor nu richt ik me even op het positive en dat wat hopelijk kan zijn, maar volgende week sta ik er wellicht heel anders in.
Hier ook 1, aanbeland op het eindstation, zie onderschrift. Wij hebben nog 1 cryo en dan houd het op. Zal na het weekend wat langer posten. Dan weet ik ook iets meer, aangezien ik dan een seconde opinion gesprek heb gehad. Wil alles uit de kast trekken voor deze laatste kans.
Verzekering technisch zaten we in de laatste ICSI ronde (3) ook nog in Nederland Nijmegen. Helaas rond corona tijd en een terugplaatsing dat mis ging want de embryo zat nog in rietje. We hebben toen toch nog gekozen voor een 4e ronde en zijn overgestapt van zorgverzekering, want UMC zorgverzekering betaalde de 4 poging (wel duurste pakket maar altijd goedkoper dan een poging). We hebben toen toch besloten om niet naar Nijmegen maar naar Duitsland Dusseldorf (afstand nagenoeg hetzelfde) te gaan. In Duitsland is een kliniek die kijken persoonlijk naar je in Nederland is helaas alles volgens het boekje want de zorgverzekeringen bepalen. In Duitsland hebben we eindelijk naar 8 jaar waarvan 5 jaar MMM onze zoon (nu bijna 1) gekregen. Je betaald wel veel extra in Duitsland omdat veel niet in standaard pakket zit maar een kliniek moet het hebben van succes en dat ontbreekt (vind ik) in Nederland.
Mee eens idd. Ik ben ook onder behandeling in Duitsland en daar wordt er veel verder gekeken. Ik ben trouwens wel onder behandeling in een andere kliniek.