Ik zit met een vrij groot probleem, en hoop hier verhalen te kunnen lezen van mensen die zoiets ook hebben meegemaakt, en hoe jullie hiermee om zijn gegaan. Ik voelde me al een tijdje een beetje vreemd, was een aantal dagen overtijd na vorige maand de pil 1 keer te hebben doorgeslikt. Heb de laatste tijd een hoop stress gehad en samen met de pil doorslikken maakte ik me tot voor gister ochtend niet zo'n zorgen. Gister middag moest ik even naar de kruidvat voor 2 toilettassen, toen ik langs het schap liep met testen heb ik er toch maar 2 meegenomen (2 voor 5 euro). Was alleen thuis dus in de middag toch maar even een test gedaan. Op de verpakking staat na 5 min test aflezen, nou na 20 sec waren er al 2 dikke vette strepen te zien. Ik de test even weggelegd en nog eens gekeken na die 5 min, en jawel hoor niks veranderd. Later in de avond met andere urine nog een 2e test gedaan, en ook daar weer binnen 30 sec 2 dikke vette strepen. Nu even wat over mijzelf en mijn vriend. ik ben 24 jaar mijn vriend 29 jaar, ik woon nog thuis maar ben eigenlijk het grootste gedeelte bij mijn vriend die en eigen huis heeft. We hebben allebij een baan en voldoende inkomsten. Maar ik heb eigenlijk nooit kinderen gewilt en mijn vriend trouwens ook niet. Ik heb nooit het gevoel gehad ik wil later kinderen. De keuze was voor mij en mijn vriend vrij snel gemaakt, ik laat het weghalen, mijn vriend was uiteraard erg blij dat ik er zelf ook zo achter sta. Tot ik vanmorgen wakker werd en de twijfel toe sloeg. Ik weet het gewoon niet meer. Ik hoop dat ik in contact kan komen met vrouwen die zoiets zelf ook hebben meegemaakt. En hoe jullie dit hebben opgelost.
Jeetje meid dat is schrikken!! Ik zeg, bij twijfel niet doen(doel hier op abortus). Verder kan jij alleen beoordelen of jullie relatie en leven het aan zou kunnen om een kindje te krijgen. Praat er met je vriend over. Sterkte ps. vind het moeilijk om advies te geven maar een kindje krijgen is het mooiste wat je kan overkomen .
Poeh meid wat een situatie...maar je hebt toch nog tijd om na te denken? Denk er heel goed over na want het is niet zomaar even een kindje laten weghalen....het is iets heel erg ingrijpens. Ik wens je veel sterkte met jullie besluit en hoop dat je voor jezelf en je vriend de juiste keuze kunt maken.
Ja vooral als je kindjes hebt he.....ik wilde hier al niks over zeggen want ik zou het nooit kunnen een abortus...je mag al blij zijn als je kindjes kunt krijgen.... Vat het niet verkeerd op he meid, maar je moet allebei de kanten horen denk ik.
Voor je het over weghalen gaat hebben...heb je wel enig idee hoe lang je al zwanger bent? Zou maar snel een verloskundige bellen als ik jou was om de termijn te bepalen! x
Hey angela, Jee wat rot zo'n situatie. Mijn advies is: Als je twijfelt, laat dan geen abortus plegen. Je staat er dan toch niet voor de volle 100% achter. Ik was 17 toen ik ongepland zwanger raakte. Ik heb het toen weg laten halen terwijl ik ook enorm twijfelde. Ik heb me echt een jaar lang zwaar depressief gevoeld en soms zit ik nog steeds wel te denken, was het een jongen of meisje geweest, hoe zou het eruit hebben gezien enz. enz. enz. Wat ik zou doen, maak een lijstje met alle voors en tegens. Waarom zou je het kindje houden, en om welke redenen niet. Kunnen jullie het financieel aan? Dat is natuurlijk ook wel van belang. En praat erover met je vriend, jouw ouders en zijn ouders. Hoelang ben je zwanger ongeveer? als je nu net 4/5 weken bent heb je nog even de tijd om er goed over na te denken. Vorig jaar ben ik weer zwanger geraakt. We wilde eigenlijk nog even wachten, maar mijn lichaam besloot het anders te doen hihi. Mijn man heeft ook wel heel erg zitten dubben, zijn we er wel klaar voor om ouders te worden? Geloof me, wij vrouwen zijn er toch wel snel aan gewend omdat het kindje in ons lichaam groeit. Maar de man heeft de 9 maanden hard nodig om eraan te wennen. Nu in die kleine alweer 8 weken oud. En me man zou niet meer zonder hem kunnen. Heel erg veel sterkte met deze moeilijke beslissing. Als je vragen hebt, je mag me altijd een berichtje sturen. Liefs Belliebel
Hi, Zelf ben ik ook door de pil zwanger geraakt... was 5 maanden weduwe en kende mn huidige partner 5 weken toen ik zwanger bleek te zijn..... Was ook even schrikken, maar het weghalen is echt niet door mn hoofd geschoten... Desnoods voed ik de kleine alleen op... was mijn gedachte.... misschien scheelde het dat ik altijd al kinderen had willen hebben en met mn vorige partner eigenlijk de MMM in had gemoeten vanwege zn chemo's ..... Ik kan niet zeggen wat je WEL of niet zou moeten doen, en IK heb makkelijk praten... IK hoef niet de rest van mn leven met jouw keuze te leven.... maar jijzelf wel... Wat je ook beslist zorg dat jullie (maar iig JIJ) er 100% achter staat.... je bevindt je op een T-splitsing, je moet kiezen en er is geen weg terug!! Sterkte...
Ik zou inderdaad eerst maar eens een afspraak maken bij de verloskundige, wie weet heb je niet eens een keus meer Maar eerlijk gezegd waren wij beide 29 toen ik hetzelfde had als jij, en ik had ook zoiets van wow...we wilden nog helemaal geen kids, geen gevoel en behoefte bij en aan. Maar ook dat twijfelen sloeg vrij snel toe, bij mijn vriend duurde het langer dan bij mij, maar ook hij is nu om en we hebben toen besloten om er voor te gaan, en nu het steeds meer begint te leven en we het beide zien zoals het is is het hardstikke leuk. Dus eerst vk en dan kijken wat je nog kan, als jij nu 11 weken ben heb je veel minder de tijd om na te denken dan als je pas 6 weken ben. En tsja...ik denk dat het bijna zeker is dat als je nu al twijfelt je bij een langere denkperiode nog meer gaat twijfelen, en uiteindelijk zin er in gaat krijgen. Maar ok, misschien is dat bij jou niet zo
Een abortus kan ingrijpender zijn dan je misschien voor mogelijk zal houden ook al lijkt het misschien een oplossing nu. Denk er heel goed over na, je situatie is geen hopeloze situatie om een kindje in groot te brengen maar je moet er natuurlijk wel achter staan, ieder nieuw leven verdient liefde, zorg en aandacht en dat is aan jullie of jullie het dat geven kunnen. Veel succes met je keuze.
Keus heeft ze tot 22 wkn.. Alleen hoe langer ze het gaat uitstellen, hoe triester. In NL mag je tot 22 wkn abortus plegen ivm 20wkn echo.. Maar dat is doet nu niet terzake! Meid. Denk er eerst heel goed over na.. Abortus is niet zomaar iets.. Juist iets heel ingrijpend! En ik zou idd eerst even via de vk eerst gaan kijken hoever je bent.. En als je dat weet, dan pas beslissen! Want je zegt wel dat je abortus wilt doen maar is het een levende mensje geworden, dan ga je er heel anders tegenover staan.. Succes!
Ik vind inderdaad dat je heel goed moet na denken, ik ben nu 23 weken zwanger je voelt het nu ook schoppen en bewegen en plopjes als het de hik heeft het is heel bezonder omdat als vrouw echt te kunnen voelen terwijl er heel veel vrouwen zijn die zoveel moeite moeten doen om zwanger te raken, en waarbij het steets niet lukt. met 22 weken een baby nog weg laten halen, nee dat zal ik zelf nooit doen omdat het dan okal een mensje is dat je okal kunt voelen. heel veel succes
Tot 22 weken is toch alleen met medische (of nood) reden? Lijkt me niet dat je zomaar even met 22 weken iets weg mag laten halen wat al praktisch een kind is zeg maar.
zou ook eerst maar eens kijken bij de VK hoever je precies bent.. Ik kwam er de eerste x na 6 mnd pas achter, ook gewoon menstruatie gehad etc.. maar dit is wel een hele ingrijpende beslissing.. Ik snap je ook heel goed, dat je denkt, ik laat het weghalen..en je bent oud genoeg om zelf te weten dat je er mss wel spijt van kunt krijgen, mss ook wel niet.. tijd zal het leren Ik wil je ieder geval heel veel succes wensen bij je beslissing! beide keuze's maak je voor het leven... en hopenlijk gaat het je goed af!
Poeh, moeilijk meid. Ik heb er geen ervaring mee en heb ook eigenlijk altijd wel een kinderwens gehad, dus ik kan je het advies geven er goed over na te denken en geen overhaaste beslissingen te nemen. Ga inderdaad eerst na hoe lang je zwanger bent (dat kan dus best al een tijdje zijn begrijp ik?) en probeer vervolgens voor jezelf te onderzoeken wat jij echt wilt. Ik benadruk expres dat je na moet gaan wat JIJ wilt, omdat ik me kan voorstellen dat je de mening van je vriend laat meewegen. Hij lijkt immers een hele sterke mening hierover te hebben, en al zeker te weten dat hij het niet wil houden. Maar jij moet het ook voor jezelf zeker weten (of houden, of wel abortus). Heel veel sterkte met deze situatie in ieder geval. Neem de tijd...
Je zou ook de zwangerschap kunnen uitdragen. Mocht in de komende maanden blijken dat je helemaal niets bent gaan voelen voor de baby en niet aan het idee gewend bent, dan kun je altijd je baby nog afstaan ter adoptie. Er zijn zoveel stellen die zo ontzettend graag een baby willen, het die niet zelf kunnen krijgen. Abortus lijkt zo door de jaren heen best legaal geworden, maar je doodt wel een leventje, ook al is het dan nog niet geboren. Je hoort van heel veel vrouwen dat ze toch spijt en schuldgevoelens krijgen. Zelf heb ik niet in dezelfde situatie gezeten, het lijkt me heel erg moeilijk, vooral omdat je niet weet hoe je je later zult voelen. Veel sterkte met het nemen van de beslissing.
jeetje, bedankt voor al jullie lieve reacties. Ik denk zelf dat ik nu in de 8ste week zit, ik heb z'n 4 maanden geleden ook eens een test gedaan omdat ik toen ook dacht dat ik zwanger zou zijn (onregelmatige mentruatie) dus langer als 4 maanden kan het echt niet zijn. Heb het een beetje uit zitten rekenen en als het klopt wat ik denk zit ik nu in mijn 8ste week. Ik heb net een heel goed gesprek met mijn moeder gehad, en vrouw die 2 kinder op de wereld heeft gezet en zelf over mij 6 jaar heeft gedaan. Ze heeft mij heel duidelijk verteld dat er nog een heel mooi leven is met een kindje, en ik niet alleen alles negatief moet zien. Dat ook zij na 6 jaar eindelijk zwanger te zijn, helemaal geen moedergevoel had aan het begin van haar zwangerschap, en dat zij er ook echt wel even tijd voor nodig heeft gehad. Ze heeft mij wel heel erg rustig gekregen, ben de afgelopen dag zo overstuur, kon niet meer helder nadenken. Heb ook nog een goed gesprek gehad met mijn vriend, en die zegt nu zelf ook dat hij gister erg schrok en dat we er samen gewoon goed over na moeten denken. en dat alles goed komt, wat ons keuze ook is. Ik slaap er gewoon weer lekker een nachtje over, en neem geen overhaaste beslissing. Erg bedankt voor al jullie berichtjes. Heb het ook best even moeilijk gevonden om het hier te plaatsten, jullie zitten hier bijna allemaal omdat jullie wel heel graag een kindje willen of krijgen. En weet dat er 1000den vrouwen zijn, bij wie het moeilijk gaat. Het is allemaal gewoon erg oneerlijk.
@Angela: veel sterkte! Veel meer kan ik er niet over zeggen. Ik weet wel wat ik zou doen in jouw situatie. Maar ik ben jou niet.
Fijn dat je een beetje rust hebt gekregen door de gesprekken en ook dat je vriend 'rustig' is nu. Maar wat de anderen ook al zeiden, ik zou toch snel even contact opnemen met huisarts of verloskundigen, wat je ook beslist- voor verdere begeleiding voor je kindje maar vooral ook voor jezelf.