sorry maar bij mij komt er gewoon heel veel naar boven uit die tijd pfff... mensen hebben zo snel een (voor)oordeel over jou als moeder!! probeer anders eens uit te zoeken waar ze woont en probeer haar te helpen,want met amk breng je haar alleen maar in de onnodige problemen!!
Ik zou hier zelf absoluut geen melding om maken, je weet niet gedetailleerd genoeg wat er gaande is, áls er uberhaubt wat gaande is. Ik heb ook wel eens buren gehad waarvan die baby 's nachts vaak hýsterisch was. Ik acht zelf de kans klein dat een moeder in staat is om een baby 3 uur achter elkaar hartverscheurend te laten huilen. Als dat wel het geval is dan nog vraag ik me af of je om zo iets een melding kán maken. Misschien is dit haar manier om de baby te leren doorslapen (hoe slecht, erg en bizar ook). Het enigste wat jij in mijn ogen kan doen is inderdaad uitzoeken wie het is en haar gewoon eens vriendelijk vragen dat je de baby zo hoort huilen 's nachts en of er iets aan de hand is, of je misschien met iets kan helpen etc. Op die manier kan je meer informatie verschaffen, kijken wat voor persoon het is, hoe de baby er fysiek aan toe is. Dan kan je altijd nog beslissen stappen te ondernemen. Maar denk eerlijk gezegd dat er niet veel aan de hand zal zijn.
Hier ook een huilbaby die niet stil te krijgen is, ongeacht wat je doet. Ik ben ook wel eens bang geweest wat de buren er wel niet van moesten denken. Ik voelde me al geen goede moeder, omdat ik mn eigen kind niet stil kon krijgen. Als dan ook nog eens het amk bij me langs zou komen wegens een melding, denk dat het dan nooit meer goed had gekomen. Als mn buren langs zouden komen en zouden vragen waarom ze zoveel huilt, dan zou ik ze uitleggen wat er aan de hand is. Dus als je al iets wilt doen, ga dan langs om te vragen waarom de baby zoveel huilt. Stuur niet het amk erop af zonder dat je meer weet dan dit.
Meiden meiden & speciaal Truelove4ever: Het is niet een kindje dat huilt, DUS bel ik het AMK. Dit is een baby die al vanaf de geboorte af aan non-stop kan huilen en dat gaat nu al maanden zo door met zo af en toe eens een rustige nacht. Maar ik kan je ongeveer aangeven dat er in 6 maanden ongeveer 180 nachten zitten en dat zijn best veel nachten voor een baby om te huilen. Ik zou NOOIT een briefje door de bus gooien of uberhaupt de moeder veroordelen zonder dat ik weet wat er aan de hand is. Ik heb namelijk OOK een huilbaby gehad de eerste 3 maanden en ik weet hoe machteloos je jezelf als moeder kan voelen. Maar serieus, OF die moeder verwaarloosd haar kind, OF het is een schat van een moeder die ECHT hulp en ondersteuning nodig heeft, en een instantie kan haar daarbij helpen. Maar het is erg moeilijk als moeder zijnde om die in te schakelen omdat je dan het gevoel hebt dat je faalt als moeder-zijnde (dat had ik tenminste) Dus ga me niet vertellen hoe het voelt als je kind huilt en je er niets aan kan doen. Maar als mijn kind ZO zou huilen dan zou ik radeloos zijn en elke hulp aanpakken. Dus het is niet zo dat ik denk: ah er huilt een baby dus het zal wel een slechte moeder zijn. Nee. Maar als het AMK erachter komt dat de moeder wel goede bedoelingen heeft maar het gewoon niet aankan, zullen ze haar hulp bieden, het is niet zo dat ze daar binnen wandelen na mijn melding, het kind meenemen en weglopen. Hulp vragen is soms moeilijk, het aangereikt krijgen soms zo fijn... En ik wil het graag doen als ze het inderdaad moeilijk heeft (wat niet anders kan na zo'n baby, zelfs ik heb het er moeilijk mee en het is niet eens mijn kind) maar ik denk dat een instantie dit beter kan doen dan de achterbuurvrouw waar ze nog nooit van gehoord heeft.
Ik zou daar geen melding van maken, maar eens vragen of er iets aan de hand is. Laat je je baby van een week oud in bed huilen? Of klopt je banner niet?
Ik zou inderdaad uitzoeken waar ze nu precies woont en eens vragen of ze een kop koffie wil en dan uitleggen dat jouw dochter ook zoveel gehuild heeft en dat, als ze dat wil, je wel zou willen helpen meedenken of dat je iets kunt doen. Maar uit jouw posts krijg ik een beetje het idee alsof je vindt dat die moeder (nog) niet alles doet om haar kindje te troosten, omdat het jou toentertijd wel lukte om je kindje stil te krijgen en haar niet. Maar dat kun je van een afstand niet beoordelen. Misschien trekt deze moeder wel alles uit de kast om een oplossing te zoeken en werkt er (nog) niets.
een week is idd wat klein, ik liet S. toen ze 3 weken was ook huilen. Het was OF ik ging heeele rare dingen doen uit pure onmacht. OF ik laat haar even huilen, ging afkoelen op een plek waar ik haar niet hoorde en kwam rustig en kalm weer terug. Daarna was het meestal direct over. Op de eenofandere manier voelen kinderen dat je gestresst bent. Ze huilde zoveel dat ik wanhopig werd en niet meer wist wat ik met haar aan moest. Ik voelde me vreselijk! Ik was alleen dus dat was de enige manier. En ja dan huilde ze soms 5 tot 10 min. En al lijkt dat niet lang, het is een eeuwigheid voor een moeder. Wellicht heeft ze dit ook met haar kindje? Al is een week wel heel erg klein ja... maargoed, je weet nooit. (overigens is S. een groot gezond en lief kind geworden dus zoveel kwaad zal het wel niet kunnen)
Jij bent (bijna) moeder, trek jij het om een half jaar lang 180 nachten lang ALLES uit de kast te trekken? Ik was na 3 maanden zo oververmoeid dat ze me op konden vegen... Ik denk serieus als die moeder het allerbeste voor haar kindje wilt (en we gaan er gewoon even vanuit dat ze dit wilt natuurlijk) dat ze echt helemaal gebroken is en geen fut meer heeft om alles uit de kast te trekken. En hoe meer ik in dit topic zit hoe meer medelijden ik krijg met dat vrouwtje... Ik zal zo meteen gaan wandelen naar het KDV en even langs de huizen lopen, kijken of ik enige vermoeden kan vinden om te zien waar het vandaan komt...
Als je op de website kijkt van het AMK blijkt ook dat ze soms alleen adviseren: Als ik dit zo lees, maken ze er dan niet gelijk een groot onderzoek van.
Nee dat doen ze ook niet, anders had ik dat niet gedaan. Ik weet natuurlijk niet wat er speelt. Maar ze kunnen wel hulp aanbieden en langsgaan bij de mensen om te zien wat er speelt. Als het een goede moeder blijkt te zijn die met haar handen in haar haar zit, kunnen ze de juiste mensen naar voren halen om haar hierbij te helpen. Daarom twijfelde ik zo. Maarja ookal kunnen ze dat, dan nog kan ik me voorstellen dat het niet fijn is dat iemand uberhaupt een melding zou maken. Maargoed wat mensen ook vinden ze zijn er wel voor... Beter 10 meldingen teveel dan 1 te weinig vind ik.
Dat is niet wat ik bedoel (en het heeft ook niets met mij als bijna moeder te maken, los van het feit dat ik nog maar moet afwachten of mijn kindje het gaat halen). Wat ik bedoel is, misschien is er iets medisch met het kindje, loopt ze allang bij een arts en doet ze er alles aan maar blijft het kleintje zo huilen. En dat kun je vanaf een afstand niet beoordelen waardoor ik me aansluit bij de andere dames die zeggen, ga eens met haar praten.
Het is ook moeilijk denk ik. Maak je melding terwijl er niets aan de hand blijkt te zijn dan vind iedereen dat maar overdreven en teveel indringen in de privacy van de mensen. Maak je geen melding en er blijkt echt wat aan de hand te zijn dan is iedereen verontwaardigd omdat er nooit iemand aan de bel heeft getrokken. Daarom moet je denk doen waar jij zelf bij het beste voelt.
Nee natuurlijk kan ik dat niet oordelen! Dat doe ik hier ook nergens. Ik zou het niet eens durven. Wil haar gewoon helpen en weet niet hoe. En stel dat ik weet waar het vandaan kan, weet ik niet eens of ik haar wel KAN helpen. Het lijkt me vreselijk om een half jaar lang met een kind te zitten zonder dat ik weet wat er is... Je hart zal dan ongeveer wel in duizend stukjes liggen, zo slecht voel je je als moeder. Dat had ik na 3 maanden al dus kan me ongeveer het dubbele wel voorstellen... Dan ga je echt twijfelen aan jezelf als moeder... Maar waarom zou ze hulp van mij aannemen? Ik zal mn kind (hoe oververmoeid ik ook ben) nooit zomaar bij en ander laten omdat het mij een lekker gevoel geeft eventjes. Dan moet ik iemand goed kennen en weten dat ze in goede handen is, dat weet ze niet van mij... ze kent me niet eens. Ik zie mezelf al staan "hallo kopje koffie? Wat huilt u kindje veel he, ik neem hem wel mee, kunt u even rusten!" Als iemand zo aankomt gooi ik de deur weer dicht hahahahaha en ik hoop met heel mn hart dat je kindje het haalt!! En dan zul je begrijpen wat ik bedoel. Niet alleen lichamelijk red je het niet, ook geestelijk red je het niet, je voelt jezelf zo vreselijk als je je eigen kindje niet stil krijgt!! Wat voor moeder ben je dan wel niet denk je dan bij jezelf. Als er dan ook nog een bemoeizuchtige buurvrouw aanklopt (waarschijnlijk niet de 1e als ik hem een blok verder helemaal hoor krijssen) dan word je helemaal woest.
Liever 10 bemoeizuchtige buurvrouwen op mijn stoep, dan 1 keer het AMK Overigens, het AMK is natuurlijk "ik durf/wil/kan/mag niet, dus bel ik het AMK maar"... als jij je er zo aan stoort of je zo'n zorgen maakt, dan moet je ook de ballen hebben om dan gewoon eens aan te kloppen en aan te geven dat het al zo lang duurt en is er misschien iets waar je mee kan helpen. Dan help je ... niet het AMK eropaf sturen
Ik juist andersom... Ik zou liever een instantie aan mn deur hebben waartegen ik kan zeggen: "goh ik kan best begrijpen dat jullie hier zijn, ik krijg haar niet stil heb alles al geprobeerd!" Instanties hebben zoveel meegemaakt dat ze mij veel meer kunnen helpen dan een buurvrouw die zelf toevallig moeder is of nog erger, eentje die het niet is en het eventjes beter weet en verteld wat ik eraan kan doen. Ben echt niet bang om haar kwijt te raken, ik ben een goede moeder en dat weet ik. Een moeder is ook maar een mens. En als ze alles uit liefde doet weet ik zeker dat het AMK een hand uit zou reiken en niet een kind weg zou halen. Het heeft niets met de ballen hebben te maken. Ik durf het wel maar ik kan haar gewoon niet helpen dus waarom zou ik haar lastig vallen? Ik denk dat als ik haar vertel waar ik woon, ze zich rot schrikt dat haar kind helemaal daar te horen is en wel zo goed dat ik er wakker van word. Ik zou helemaal kriegel worden...!!! Ik wil mensen namelijk helemaal niet lastig vallen met mijn kinderen. Dat het zo nu en dan gebeurd omdat het een baby is moeten ze maar overheen komen maar ik blijf het vreselijk vinden.
Als een kind 5-6 maanden lang, iedere nacht 2-3 uur non stop huilt, dan is er iets met dat kindje. Verwaarlozing lijkt me niet; als er zo lang niemand komt kijken geven baby's het namelijk gewoon op om nog langer te huilen. Ik zou een keer overdag bij haar aanbellen en zeggen dat je het gehuil zo vaak hoort, dat je je afvraagt of je iets voor haar kunt doen. Of haar een keer aanspreken als je haar buiten tegenkomt. Persoonlijk zou ik ook duizend keer liever de buurvrouw aan de deur hebben dan het AMK. Dan vraag je je namelijk continu af wie toch in godsnaam een melding heeft gedaan. Ik zou het een kloteidee vinden, dat iemand dat doet zonder het gesprek met mij te zijn aangegaan.
Doet me denken aan de bovenbuurvrouw die ik tegen kwam in de lift. Die zei doodleuk tegen mn dochter "hee jou ken ik wel! Ik hoor jou regelmatig!" Ik reageerde heel beschamend: "Dat betekend vast niets goeds, S.!" toen zei ze: "nee hoor ik hoor haar ook vaak van blijdschap" ZELFS dan dacht ik: zie je wel, ik val ze lastig. en ik voel me heel opgelaten als ze weer eens niet luisterd en ik haar op de stoel zit waar ze aan het brullen is. Dan vraag ik me meteen af of ze thuis zou zijn en of ze het zou horen en wat ze er wel niet van zou denken... Terwijl als je logisch nadenkt het logisch is dat de buren je horen in een appartementencomplex, je woont immers tegen elkaar aan met een stukje beton ertussen... Maar als iemand je vermoeden bevestigd maakt het de situatie toch altijd wat anders... En dit was de bovenbuurvrouw van PAL boven me... deze vrouw waar ik het over heb woont een heel stuk verder...
Ja inderdaad. Het AMK associeer ik toch meteen met Kindermishandeling. Daar zou ik niet blij mee zijn als moeder. Aanbellen en voorzichtig vragen wat er aan de hand is, lijkt me een betere stap.