Mijn zoon heeft de eerste maanden van zijn leven ook bijna nonstop gehuild (KISS), wanhopig werden wij ervan!! Heb ook regelmatig gedacht "wat moeten de buren wel niet denken"..... Ik had het juist wel erg fijn en meedenkend gevonden als een van de buren eens had aangebeld met de vraag of ze me ergens mee konden helpen. Alleen erover praten zou mij al zoveel hebben goed gedaan. Dat betekent dan niet dat ik Thije direct bij de buren zou onderbrengen voor een avondje rust. Stel dat de buren eens hadden aangeboden voor ons boodschappen te doen, samen te wandelen (ik durfde niet zo goed alleen met Thije naar buiten, bang voor een grote huilbui), misschien eens te koken....Zo wat zou ik dat fijn hebben gevonden!!! Stel dat ze het AMK op me hadden afgestuurd....Pfffff, ookal zouden ze constateren dat er niets aan de hand is (voor AMK dan). Jeetje....daar zou ik nog onzekerder en ongelukkiger van zijn geworden dan ik al was! Misschien is het een idee om een lief kaartje in de bus te doen (als je weet waar de baby woont), en je daarin je (bescheiden) hulp aanbiedt. Sterkte met je beslissing iig. Ik was laatst bij de Hema en daar was een kindje van een paar weken zo verdrietig aan het huilen....Ik kan daar nu helemaal niet meer tegen; heb de neiging om het babytje uit de wagen te pakken en te troosten. Tja....moedergevoelens he....
Ik weet niet wie het is dus op straat zal ik haar niet herkennen en aanbellen is niet echt mijn stijl... Ik voel me dan zo'n bemoei-al en ga er van te voren al vanuit dat ze mn hulp niet wil. Ik vind dat een instantie haar beter kan helpen dan een jonge moeder die zelf nog vanalles aan het leren is... Maarja misschien moet ik stoppen met denken voor haar en het inderdaad eens proberen. Van mij mag het AMK aangeven wie gebeld heeft, ik schaam me er niet voor hoor. Wil haar gewoon helpen en zoek de juiste manier. Ik zou het dus echt niet waarderen om de buurvrouw aan de deur te hebben... geef mij maar een instantie die van zaken weet. niet een bemoeizuchtige buurvrouw.
Ja ik snap wat je bedoeld hier ook een kiss-kindje waar we pas na 3 maanden achterkwamen. Ook non-stop kunnen huilen als we haar neerlegde ergens. Alleen ik ben liever in mn eentje ipv dat er mensen zijn die me willen helpen. Ik zie het als bemoeials namelijk en voel me dan eerder opgelaten dan dat ik me geholpen voel... Maarja ieder mens is anders en als ze het idd fijn zou vinden kan ik het allicht proberen. En tsja laatst zag ik een stelletje vanaf het ziekenhuis in de tram stappen waar ik in zat met een pasgeboren baby dit nonstop aan het huilen was in de wagen. Geen van de ouders keek ernaar om. ze lieten hem gewoon liggen. RILLINGEN kreeg ik ervan...
nou mensen ik ga eens wandelen langs het rijtje naar het KDV om mn dochter op te halen, kijken of me iets opvalt! Misschien tot zo nog even!
Dit was altijd mijn angst toen mijn dochter zoveel huilde, dat iemand het AMK zou bellen. Die van mij huilde de eerste paar weken ook uren non-stop...er zaten veel dagen bij dat ze gewoon 20uur!! huilde...gek en hopeloos werd ik er van. En wat voelde ik me schuldig tegenover de buren. Ik ben op den duur zelf naar de buren gegaan en mn excuus aangeboden dat mn dochter hun s' nachts ook wakker hield. Mn buurvrouw had hier alle begrip voor gelukkig. Stel dat ze een huilbaby heeft dan is ze er meer bij gebaat dat je even langs gaat en misschien voorstellen of je wat voor haar kan doen, dan het AMK bellen.
Ik zou het amk niet bellen en zeker niet als je niet weet wat er aan de hand is. Je weet niet om wie het gaat of welk huis het is. Je hebt het steeds over jou situatie toen der tijd maar het niet bij iedereen het zelfde als bij jou. Ik weet niet of jij het op prijs had gesteld als iemand gelijk het amk had gebeld zonder de situatie te kennen. En om nou te gaan suggereren dat ze misschien wel niet thuis is. Misschien kan je is bij buren infomeren of hun iets weten?? Nee ik zou het zeker niet op prijs stellen
Misschien moet je niet zo vanuit jezelf denken ts, maar iedereen hier geeft aan absoluut geen AMK op het dak te willen want nee, dat wil je gewoon niet. Je blijft daar geregistreerd staan. Je kunt dat altijd later nog doen wanneer je denkt dat het zaakje stinkt, ga er gewoon eerst zelf aan de deur. En ja, ik heb ook een huilbaby gehad.. 9 maanden lang zelfs zonder hulp en zonder man want die kwam pas laat in de avond eens thuis en had ook geen zin in een huilend kind. Ja, dan heb ik 10 keer liever een buurvrouw die me wat hulp wil bieden als het meldpunt mishandeling!
Als ik een huilbaby zou hebben dan zou ik denk liever een "bemoeizuchtige" buurvrouw dan het amk aan m'n deur hebben. Die laatste zullen overigens niet zo heel snel komen dus schiet je er nog niks mee op en ondertussen huilt het kind door en staat zij te boek als een slechte moeder, terwijl niemand dan nog iets weet!?!?
Ik ben een moeder waarbij het AMK in ene voor de deur stond, omdat de buren gebeld hadden. Wij kwamen in een hele molen terecht van onderzoeken en gesprekken, omdat ze dan gaan uitzoeken wat je je kind aandoet. Het is jouw woord tegen dat van hun. Na een zenuwslopende periode (ook heel goed voor je relatie (NOT)), en dankzij zeer behulpzame en lieve personen om ons heen bleek dat er niks aan de hand was en is het onderzoek afgesloten. Maar de aankomende 10 jaar staan mijn kinderen wel geregistreerd bij jeugdzorg. Dankzij zgnm. meelevende buren die niks navragen of zelf langkomen, en hun eigen conclusies trekken. Dus mijn nekharen staan al overeind op het moment dat ik lees dat je het AMK zou willen bellen, zonder dat je uberhaupt weet waar je het over hebt. Waar die moeder in terecht gaat komen, de scheve blikken die ze gaat krijgen, het wantrouwen naar anderen toe, de onderzoeken waarbij het bijna lijkt dat het AMK erop gebrand is om iets te vinden, en waarbij ze schuldig is totdat het AMK besluit dat er toch niks is. En als er dan idd niks aan de hand is blijft ze wel zoveel jaar geregistreerd staan en komen er ineens opvallend veel vragen op bijv. het cb over blauwe plekken. Dus nee, ik vind dat je niet zomaar hoort te bellen, zonder dat je weet wat er aan de hand is of wat er speelt. Je maakt een heel hoop stuk bij mensen, zeker als het niet gegrond is!
Nou dat is makkelijk gezegd. Mijn dochter heeft maandenlang van 's ochtends tot 's avonds/'s nachts gehuild (krijsen). En ik weet zeker dat mijn buren dat wel konden horen en ik heb er alles aan gedaan en niets werkte. Pas na een aantal maanden kwamen we erachter wat er met ons meisje was. Maar goed dat terzijde.. soms huilt een kind en veel ook.. en dat betekent niet dat de moeder niets doet hoor! Ter info: 's nachts sliep ze van de vermoeidheid en dan begon het de volgende dag weer.
Ik ken wel kinderen die bijna een jaar lang hebben gehuild. En als ik dat toen had geweten had ik daar netjes op de stoep gestaan om op te passen. Een melding bij het amk vind ik heel heftig. Je krijgt gewoon een brief dat er melding is gedaan en dat ze je onderzoeken. Dan bellen ze de huisarts of consultatiebureau of school, of weet ik wat, ze bellen jou niet (tja misschien zou het wel moeten, maar niet wat ik gehoord heb). Ze doen er vier maanden over zonder je op de hoogte te houden. Daarna krijg je een brief dat alles oke is en dan heb je nog een paar maanden dat ze je in de gaten houden. Van wat ik weet was er niets geen hulp aanbod, alleen beschuldiging en onderzoek. Zit je neit op te wachten als gestressde goedbedoelende moeder. ga dan even naar het cb als je er zelf neit heen wilt. die kunnen veel makkelijker hulp bieden en de situatie veel beter inschatten
Als ik dat had geweten dan was dat iets anders geweest natuurlijk. Ik dacht dat het AMK je ook een helpende hand kan bieden... En dat heb ik dan liever dan dat een buurvrouw het doet. Mits je iemand goed kent natuurlijk maar dan kent diegene de situatie ook en dat is een ander verhaal dan in ene een vreemde vrouw aan de deur hebben die zich ff gaat bemoeien met de situatie. Ik ben trouwens net even langs het blok gereden maar aan de voorkant is niets te zien. Aan de achterkant zie ik wel kinderspeelgoed in de tuin liggen, maar of het ook die woning is weet ik natuurlijk niet... Ik vind dit heel moeilijk. Misschien dat ik gewoon in de nacht toch een keer mn bed uitga en ga kijken buiten welk huis het is en dat ik dan wellicht de dag erna een helpende hand aanbied als ik niets vreemds zie.
Ik zou zeggen ga zelf kijken waar het vandaan komt en bel bij die mensen aan, maar ga niet zomaar een amk bellen. Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten. This echt niet leuk voor een moeder die goed haar best doet om dan ineens het algemeen meldpunt kindermishandeling aan de deur te hebben. This verschrikkelijk
ik vertel je juist WEL hoe het voelt als je kind dag en nacht huilt en dat maaaaaaaaaaaaaanden achtereen,want IK heb het meegemaakt!!!!!!!!!!! bij beide kinderen!!!!!!!!!! 1ste kind werd zelfs een ziekenhuis opname van 6 weken!!!waar niks uit kwam!!!(ja kiss) bij me 2de kind kwamen we erachter dat hij koemelkallergie(koemelkallergie en kiss) had!! hij had de zelfde symptomen als me oudste kind en toen bleek dus in 1 klap ook waarom mijn oudste huilde!!!!!!!!!!! ik gaf bij me oudste alleen borstvoeding en mijn 'dieet' bleek niet streng genoeg vandaar dat de klachten bleven!!! me jongste kreeg bijvoeding met kunstvoeding en zo kwamen we erachter!!!(via kinderarts) je gaat er ook vanuit dat die moeder (nog) geen hulp heeft of geen hulp wil... ik vind het amk erg ver gaan.....je richt hier heeeeeeeeeeeel veel (geestelijke) schade aan bij die moeder en gezin!!! omdat jij 3mnd een huilbaby hebt gehad hoeft het niet zo te zijn dat als het huilen bij een ander langer duurt er automatisch iets mis is!!! dat jouw kind stopte met huilen als je ging lopen oid betekend niet dat dit bij een anderr kind wel werkt!!! bij mij in iederr geval niet!! ik heb ALLES geprobeerd....niets hielp!! tot ik bij een ostheophaat terecht kwam en via de kinderarts speciale voeding kreeg!!!! dat er goede bedoelingen achter zitten kan ik uit je stukje opmaken! maar je komt op mij ook over van....bij mijn kind ging het zo en zo en ik kreeg haar/hem wel stil,....een beetje beterweterig... echt als ik toendertijd het amk aan me deur had gehad omdat iemand gebeld had ....die persoon had ik hoogstpersoonlijk opgezocht en wat aangedaan!!!!
Hier ook zo´n krijserd gehad idd, ha, ka, cb gaven allemaal aan dat er niks aan de hand was.. het was mijn eerste kind, wist ik veel. Pas met 5 maanden kwamen we achter de oorzaak.
gevoellig puntje...? even rustig aan doen, het is niet dat ik haar het leven zuur wil maken, ik wil haar helpen en vraag hier advies. Anders had ik gewoon meteen met het AMK gebeld.
vat ik ook niet zo op, je bent van harte welkom als ik een instantie aan je deur laat komen. Kan ik je uitleggen waarom en de instantie mag ook langskomen, praten we met zn 3e, wellicht dat ik toch een hulp kan zijn dan. Als ik iemand het leven zuur wil maken heb ik daar hele andere technieken voor hoor, dit was gewoon heel goed bedoeld.