Andere kant van Serious Request..?

Dit zijn altijd verschrikkelijk lastige (medisch) ethische dilemma's waar je als arts mee kampt. Mijn ervaring is overigens absoluut niet dat er wordt aangestuurd op het afbreken van de zwangerschap bij 'het vinden van afwijkingen', maar wèl bij het vinden van zware afwijkingen die niet met het leven verenigbaar zijn. Natuurlijk kan dat ook nog ruim interpreteerbaar zijn, maar onder dit soort zwaar emotioneel belastende omstandigheden voor de ouders ben ik toch wel blij en is het denk ik ook een goede zaak wanneer een arts als objectief, maar wel zeer deskundig en ervaren buitenstaander hier advies over kan geven aan de ouders. Want het belang van het kind moet altijd voorop staan.

Het is mij overigens niet geheel duidelijk wat dit met SR te maken heeft, maar dat even terzijde. 😌

 

Dat vind ik altijd het slappe excuus om geen enkele euro aan een ander dan jezelf uit te geven.

Overigens zie ik niet helemaal het verband tussen de actie van SR en het niet behandelen van vroeg geboren babies in Nederland.

 

Ik moet zeggen dat ik erg veel moeite heb om je gedachtegangen te volgen, evia...

Wat betreft sr... tja de wereld zit nu eenmaal in elkaar dat niet elk leed voorkomen kan worden... waar je ook woont.
Maar elk leed dat wel voorkomen kan worden moeten we proberen te voorkomen toch? En hoe het verder met die kindjes zal gaan? Tja dat zal de toekomst uitwijzen, maar voor mij geen reden om ze zomaar dood te laten gaan....

Ik ben onlangs zelf ook mijn zoontje verloren. Daar kon niemand iets tegen doen om het te voorkomen. Ik gun dit niemand, ook arme mensen aan de andere kant van de wereld niet! Dus ja, ik doneer! En al zal het niet alles oplossen, het is de moeite waard om te proberen.


Wat betreft de extra echo.... heel goed dat het een optie is voor ouders. Het is absoluut een onmenselijke beslissing, helemaal als je maar 4 weken de tijd hebt... (gelukkig zelf niet meegemaakt)
daarbij ben je niet verplicht om al die onderzoeken en prenatale screeningen te doen. Dus je kunt er ook voor kiezen om ze niet te doen.
Ja artsen geven je advies en het medische verhaal als het mis is. Ik moet er niet aan denken dat je voorgelogen wordt en het mooier wordt gemaakt dan het is. Daarom is het goed dat ouders extra tijd krijgen als er iets mis lijkt te zijn. Zo kunnen ze informatie verzamelen en eventueel met mensen in contact komen die een kindje met die beperking/ ziekte hebben en daardoor echt goed de tijd nemen om in te schatten wat voor hun als gezin en dus voor hun kindje de beste optie is.

Los van TS.
Ik vind het trouwens altijd een beetje vreemd dat sommige mensen zo sterk er "eigen volk eerst" principe hanteren.... we zijn toch allemaal mensen met evenveel recht op deze wereld?!! Hoezo moet dan eerst de ellende in nl opgelost worden voor je mensen in een ander land kan helpen?

 

Mijn persoonlijke ervaring is wel dat er bij een aangeboren afwijking werd aangestuurd op een abortus met 23 weken. Dus ik vind de angst van TS wel degelijk terecht.

Mijn jongste zoon bleek 50% kans te hebben op een chromosoomafwijking waardoor hij mogelijk verstandelijk beperkt zou zijn en mogelijk autisme zou hebben. Genetica kon mij niet vertellen wat dat voor hem zou betekenen, maar ik kreeg wel direct te horen dat ik 's middags een punctie zou krijgen. Toen ik aangaf dat wij de zwangerschap niet zouden beëindigen voor deze afwijking, gaven zij aan dat een punctie dan inderdaad geen zin zou hebben. (Edit: met 21 weken zwangerschap bleek ik drager te zijn van deze X-gebonden afwijking, de echo's waren allemaal goed).

Inmiddels is bekend dat mijn jongste zoon deze genafwijking heeft. Hij heeft inderdaad een forse taalachterstand, maar hij praat wel. Hij speelt mee met de andere kindjes op het kdv en heeft duidelijk communicatieve intentie. Verder heeft hij geen verstandelijke beperking, maar een IQ dat nog binnen het normale valt. Kanttekening daarbij dat dit te laag getest kan zijn door die taalachterstand.

Als ik braaf de punctie gedaan had, dan was de logische volgende stap volgens het ziekenhuis dat hij geboren was met 23 weken zwangerschap en daardoor overleden.

Wat betreft Serious Request, ik heb dit jaar 10 euro overgemaakt. Natuurlijk los je daar niet alle problemen mee op, maar ik denk wel dat voorlichting over en genezing van longonsteking, plus het slaan van waterputten, een positief iets is voor de bevolking daar.

En verder heb ik een kerstpakket samengesteld voor een kennis die in de schuldsanering zit, dus ik doe ook iets in mijn directe omgeving.

 

Ik begrijp het verband tussen de twee niet helemaal eerlijk gezegd.
Iedereen heeft een persoonlijke reden om wel of niet te doneren, gebaseerd op eigen overtuigingen en ervaringen.
Ik vind het verschrikkelijk voor je dat jij dat hebt moeten ervaren en ik kan me erg goed voorstellen dat daar een gevoel van onrecht bij komt kijken en je liever ziet dat er meer wordt ingezet om daar iets aan te doen, maar het een sluit het ander niet uit.


Wij hebben wel gedoneerd, ik rechtstreeks naar Sr en mijn kinderen uit hun spaarpot via Tijn, omdat ik mijn kinderen wil leren dat kerst niet alleen draait om een stapel cadeaus onder de boom, maar ook om het helpen van anderen die niet zo gezegend zijn als wij. De toekomst (inclusief de toekomst van de wetenschap) zal ook in handen van hun generatie komen te vallen, en ik wil ze meegeven dat het goed is om anderen te helpen.
Onze donatie zal geen enorm verschil maken, en wie weet dat wij inderdaad net een kindje kunnen helpen wat een jaar later alsnog sterft aan iets anders, maar ik heb ook niet de verwachting om de wereld te veranderen met onze donatie. Maar ik kan daarmee wel het voorbeeld geven aan mijn kinderen en de boodschap doorgeven voor de volgende generatie, en hopen dat zij een betere wereld kunnen creëren dan degene waar we nu in leven.

 

Maar dat is een persoonlijke ervaring (hoe verschrikkelijk ook!) dat wil dus niet zeggen dat het ook daadwerkelijk altijd zo gaat...

Het feit dat ze die test zouden willen vervroegen staat toch niet meteen gelijk aan een dokter die aanstuurt op het afbreken van een zwangerschap.

Neemt niet weg dat ik het zeer bewonderenswaardig vind dat je de dappere en mooie keuze hebt gemaakt je kindje op de wereld te zetten en ben ik blij te lezen dat hij een fijn leven heeft!

 

Het is natuurlijk helemaal prima dat je het opschrijft en logisch dat je verschillende reacties krijgt.

Niet iedereen maakt misschien mee wat jij hebt meegemaakt... maar een ervaring van iemand is niet ook meteen te generaliseren.

Om meteen te zeggen dat de regering en artsen een ander belang hebben en daarom op abortus aansturen vind ik wel generaliseren. Ik geloof zeker dat dit soms zo gaat, En dat dat geen prettige ervaring is,
Maar ik weet ook van heel dichtbij dat dit zeker niet altijd het geval is!

Maar dat de wereld krom in elkaar steekt is zeker iets wat ik ook vind...

 

Ik snap je zorgen, het idee van een druppel op een gloeiende plaat. Dat wanneer kinderen genezen van het één, ze omkomen van he ander. Dat is afschuwelijk! Toch geeft het wel gemeenschapszin. Kijk hoe mooi de actie van Tijn is. Dat is zo verdrietig en zo bijzonder tegelijk. De wereld en het leven zijn vol contrasten. Het is een voordeel én een nadeel van deze tijd. We zien en horen veel ellende en staan vaak machteloos.

Wbt de 13 weken echo: ik ben er 'blij' mee. Blij tussen haakjes want zo leuk is de reden niet natuurlijk! Je kent mijn verhaal maar voor degenen die het niet weten: wij kwamen er met 13 weken achter dat ons kindje niet levensvatbaar was. Ik dacht toen nog vaak (uit wanhoop, gillend verdriet en rauw) dat ik liever had gehad dat ze gehandicapt was ipv deze definitieve diagnose. Daar ben ik inmiddels op terug gekomen. Ik weet nog steeds niet wat ik had gedaan als haar aandoening (waar meerdere varianten van zijn) de meest gunstige variant was. Ik vind dat zo'n onmogelijk en hartverscheurend dilemma. Bij ons was het meteen duidelijk dat er geen enkele hoop was. Daar vinden mensen dan vaak van dat wij de juiste keuze maakten om haar lijden te beperken en de zwangerschap te beëindigen. Maar dat steekt! Omdat het een ontzettend moeilijke keuze is en om dan iemand daar in enkele seconden een mening over te zien vormen, doet af aan het proces waar wij doorheen gingen. Ik vind het een goede zaak dat deze kennis nu in 50% vd gevallen met 13 weken gezien kan worden. Het geeft mensen meer tijd om een keuze te kunnen maken. Wat artsen of de overheid daar ook van vinden of wat de verborgen agenda dan ook mag zijn. Dat mensen de keus hebben om prenataal onderzoek te doen past bij waar ik als mens voor sta: dat we zelf zoveel mogelijk ons lijf en leven in eigen hand kunnen houden. Onderzoek ontzeggen uit angst voor een maatschappij zonder gehandicapte kinderen is betutteling. Hoewel ik ook zeker de zorg van tegenstanders van prenataal onderzoek begrijp. En toch: als individu en als groep mogen wij ons niet bemoeien met de keus die een ander maakt. Dat recht mag je iemand niet ontnemen.

 

Hier ben ik het volledig mee eens. Geen woorden voor wat jullie hebben moeten meemaken, behalve heel veel respect voor de hartverscheurende beslissing.

 

Dank je

 

Dit.
Natuurlijk los je niet alle problemen in de wereld op. Maar je helpt een beetje mee.
Voor degenen die wél geholpen zijn, maak je wel een wereld van verschil!

 

SR heb ik een felle mening over... Zeg maar niks

Wat betreft de 13 weken echo:

Top! Mijn VK gaf ons met 10 weken een termijn echo. Daar was al snel zichtbaar dat er iets niet klopte. Ons kindje had een afwijking bij zijn/haar schedel. Diezelfde dag konden wij naar een gynaecoloog en die bevestigde haar bevinding en concludeerde dat ons kindje een open schedeltje had. Hierop volgde 2 gruwelijke weken waarin er nog 1 echo kwam om 10000% zeker te zijn en 1 echo, omdat ik nog nooit zijn/haar hartje had horen kloppen. De volgende ochtend heb ik de zwangerschap laten afbreken. Dan ben je leeg..., maar weet je dat de meeste vrouwen het pas bij de 20 weken echo horen? Zij dan moeten beslissen te voldragen of op die termijn bevallen. Hoe gruwelijk het voor ons ook was. Ik ben blij dat ik pas 12 weken was toen de zwangerschap werd afgebroken. De pijn zal altijd blijven. Ookal kwamen er na dit kindje nog 2 gezonde kinderen. Ik ben mama van 3 levende kindjes en 2 kindjes die ik nooit heb mogen vasthouden.

 

Ik snap wel je dubbele gevoel wat betreft geld geven, maar tegelijk vinden dat die kinderen hier niet welkom zijn. Die dubbele moraal zie je wel vaker terug: sommige mensen vinden dat geen enkele vluchteling hier welkom is. Zo denkt niet gelukkig niet iedereen, maar vrijwel iedereen vindt wel dat er wel een grens aan moet zijn, omdat je 'nu eenmaal niet iedereen binnen kunt laten'. En dat het dus goed is dat er regels voor zijn wie wel mag blijven en wie niet. Dat vind ik zelf ook hoor! Maar kijk maar eens wat er vervolgens gebeurd als een gezin -volgens die regels- het land uit gezet wordt: dan staat de halve buurt op zijn achterste poten en voert de school actie enzovoorts. Dat lijkt een dubbele moraal. Maar ergens is het ook wel weer logisch:

We hebben allemaal een hoofd en een hart. Ons hoofd snapt heel goed dat de 700 miljoen mensen die in extreme armoede leven, er niet op 'onze' 30.000 vierkante kilometer bijpassen. Ruim 20 mensen per vierkante meter wordt wel erg krap... Zelfs als we die mense over heel Europa zouden verdelen, is het niet te doen. Woonruimte, scholing, gezondheidszorg... onmogelijk.
Maar ons hart breekt als dat lieve buurmeisje met die mooie grote ogen, dat schatje waar ons zoontje stiekem verliefd op is, ineens wordt weggestuurd naar een vreemd & 'eng' land hier ver vandaan.

Dus ja, ik snap dat je het dubbel vindt dat mensen wel geld geven, maar niet altijd staan te springen om een azc in het dorp. Maar ik begrijp ook dat mensen zo in elkaar zitten. Er is nu eenmaal een verschil tussen wat je wenst wat mogelijk is en wat je weet dat mogelijk is.

En dan vind ik mensen helpen op de plek waar ze wonen, een heel goede middenweg. Natuurlijk moeten we de mensen uit de meest gevaarlijke plekken hier een veilig onderkomen bieden. Maar mensen die in hun eigen land geholpen zijn met zaken als voorlichting, een waterput, een kliniek, een school e.d. Laten we die mensen alsjeblieft daar helpen!

Je link met de echo en vroeg geboren kinderen volg ik niet helemaal. Zo'n actie focust zich elke keer op een ander doel. Dat er kinderen doodgaan omdat ze 'te vroeg' geboren zijn, is vreselijk. Maar een kind dat doodgaat aan longontsteking is net zo erg: beide had in een aantal gevallen voorkomen of behandeld kunnen worden. Je geeft zelf aan dat je deze actie belangrijk vindt en ook steunt. Maar dan snap ik je punt dus ook niet. Het één is niet belangrijker dan het ander. Je kunt niet zeggen: je mag het een pas oplossen als het ander opgelost is. Dat vind je zelf ook niet, geloof ik. Dus wat is dan je punt?

 

Dan heb je je hier niet goed op ingelezen. Geen enkele losse euro van SR komt bij de directeur van het Rode Kruis terecht. Zo'n 95-96% wordt besteed aan de zaken die op het lijstje staan van hoe iedere euro besteed kan worden. Het kleine percentage dat overblijft wordt gebruikt om de actie zelf mogelijk te maken. Dan gaat het om bijvoorbeeld een donatiesysteem en promotiematerialen, en niet om de zaken er omheen. Veel zaken worden namelijk geschonken door bedrijven en stichtingen om de actie mogelijk te maken, en alle mensen die je om het glazen huis, op het plein, in de chequebox en aan de telefoon ziet zijn mensen die zich als vrijwilliger hebben aangemeld bij het Rode Kruis. Die ontvangen zelfs geen reiskostenvergoeding om op de locatie te kunnen komen. En ja, ze komen soms van ver.
Overigens is het wel zo dat geld dat je aan goede doelen schenkt vaak op de verkeerde plek terecht komt. Maar dat is nu het voordeel van een actie als SR: het doel is specifiek en afgebakend in tijd, het wordt gefaciliteerd door meerdere partijen die erop toe willen zien dat het geld goed terecht komt, en zo wordt het bestuur van het doorlopende doel niet bekostigd vanuit de actie.



Betreft het feit dat er armoede blijft bestaan onder de mensen die hiermee geholpen worden: dat klopt. Je maakt het leven van iemand niet opeens rijk en weldadig door een dergelijke actie. Maar vergeet niet dat een deel van de armoede bestaat uit het verlies van kinderen aan ziektes die goed behandelbaar zijn. Dagelijks lange uren moeten maken om het eten op tafel te kunnen krijgen blijft een realiteit voor deze mensen, maar nu wordt voorkomen dat deze vorm van armoede wordt aangevuld met het verlies van de dierbaarste personen in het leven van deze mensen - hun kinderen. Dat is niet vergelijkbaar met gebrek aan een cadeau met de feestdagen of het feit dat er kinderen overlijden aan zeldzame of onbehandelbare ziektes. Het gaat hier om problemen die makkelijk te verhelpen zijn, en waar wij met zijn allen iets aan kunnen doen. Ik zeg: waarom niet?

Een bijkomende opbrengst van SR is dat heel veel mensen zich opeens bewuster worden van het leed in de wereld en de rol die zij daarin kunnen spelen. Zodra de actie van start gaat hoor je mensen opeens weer over voedselbanken en hulpinitiatieven voor mensen binnen Nederland die het niet te breed hebben of weinig sociale steun krijgen. Plotseling worden mensen zich bewust van het feit dat zij ook wel iets zouden kunnen doen voor hun medemens, ook al gaat het niet om de doelgroep van de actie waar het hier om gaat. En dat is toch mooi? Want natuurlijk is SR niet het enige goede doel, en natuurlijk verdienen ook mensen binnen Nederland hulp. Het feit dat veel mensen hier plotseling weer aan denken vind ik een prachtige extra opbrengst. Geen andere actie die mensen er zo van bewust maakt dat er meer leed in de wereld is dan hun eigen familieruzies en duurder wordende knakworsten. Mensen herinneren elkaar in de zomer doorgaans niet aan de doelen die er verder nog bestaan, maar rondom de feestdagen wel, en voor een heel aardig deel als reactie op de hulp aan baby's heel ver weg door SR. Ofwel: de actie heeft een veel groter effect dan alleen de eigen opbrengst, en dat is toch prachtig?

 

ben het wel met je eens snap ook niet dat het voor ons eigen land een keer zo'n actie wordt opgezet het is eigenlijk altijd voor het buitenland terwijl we hebben hier ook doodzieke kindjes die heel hard hulp nodig hebben en ook oudere mensen en dieren.

die kindjes hebben het ook nodig in het buitenland maar hier ook (vind het ook verschrikkelijk dat het in de wereld eigenlijk alleen maar om geld draait)

 

Hehe. Iemand die het snapt. Ts, je legt vreemde verbanden en ziet spoken. Wat RS16 met de 13 weken echo te maken heeft is mij een raadsel. De 13 weken echo is op geen enkele manier 'de andere kant' van SR. En de overheid gaat nog helemaal niets doen op het vlak van de 13 weken echo, het gaat om een advies aan de overheid. Ik zou je aanraden om je beter te informeren voor je je onderbuikgevoel de wereld in slingert en complotdenken voedt.