Bij de tweede hadden we geluk, dat was 's nachts en 's ochtends had hij opeens een verrassing. Ik durf er niet weer op te hopen, en aangezien we geen familie in de buurt hebben (we wonen in het buitenland) heb ik een lijstje met vrienden en oppassen die ik heb gevraagd of ze in noodgevallen kunnen inspringen. Je moet er meer dan een want je kunt niet verwachten dat ze 24 uur per dag paraat staan... In noodgevallen zoals bevallen zeggen mensen niet snel nee hoor! Of ken je iemand die bv ook zwanger is en je hetzelfde terug kunt doen?
Mijn zoontje gaat naar m'n tante als het zover is. Is ook makkelijk want zij woont naast ht ziekenhuis dus dat scheelt
Hier gaat onze dochter naar haar oma. Die komt haar dan ophalen zodra het begint. Haar spullen liggen daar al dus ze kan zo in een keer mee.
Wij wonen nog niet zo lang waar we nu wonen en ken dus niet zo veel mensen hier. Vind het echt lastig... Mn vriend wil hem gewoon hier laten en zelfs meenemen naar het ziekenhuis mocht dat nodig zijn. Dat laatste is voor mij absoluut geen optie. Volgens mij is dat ook wel heel erg ongebruikelijk. Mn schoonouders kunnen hem wel op komen halen, maar die zijn dus ruim 2 uur onderweg. En eerlijk gezegd wil ik hem liever niet daar laten logeren.
Hé, Hier ook al zo'n zorgen-moedertje.. Onze oudste is nu 22 mnd. Ik vind het zo moeilijk dat ik het niet gewoon van te voren kan regelen want je weet gewoon niet wanneer het begint. De vorige keer zijn we midden in de nacht naar het ziekenhuis gegaan. Ik wil nu ook weer graag in het ziekenhuis bevallen. Mijn ouders en twee zusjes wonen in hetzelfde dorp en een andere zus op ca. 10 min. rijden, maar die heeft zelf ook twee kids. Een van de zussen hier in het dorp zal als het ff kan bij de bevalling zijin. Er zijn dus genoeg oppas mogelijkheden en anders willen er vast wel buren of zo inspringen. Maar het liefste laat ik hem gewoon in bed liggen als het 's nachts begint en m'n zus of moeder hier in huis komt. Ik kan me alleen absoluut niet voorstellen dat hij niet wakker wordt en als ie eenmaal wakker is, gaat ie dan wel weer slapen? Hier of bij opa en oma? Ik kan me daar best zorgen over maken, meer als over de bevalling.... Daarnaast zit ook erg te wachten. De oudste was er met 38w1 en nu ben ik al 39w2...geduld is een schone zaak. Succes allemaal!
Roos, ik zou hem echt niet meenemen naar het ziekenhuis. Niet zozeer omdat het ongebruikelijk is maar omdat je daar echt niet op it te wachten. Ik zou he ook alleen thuis erbij willen al s hij slaapt persoonlijk... Ik zou toch buren oid proberen...
Mijn zoontje (23 maanden bij geboorte zusje) was gewoon thuis en lag lekker te slapen. Ik ben 's nachts thuis bevallen en het ging prima zo. Als ik plotsklaps naar het zkh had gemoeten, hadden we de volgende opties: 1. zoontje thuis, buren of dichtbij wonende vriendin laten oppassen, totdat schoonouders er konden zijn 2. zoontje in eerste instantie met papa mee naar zkh, totdat schoonouders hem op zouden halen (dat was het plan als het zo zou zijn dat we om wat voor reden dan ook de buren én die vriendin niet zouden kunnen bereiken; echt een calamiteitenoplossing dus) Hij is helemaal niet wakker geworden (en ik heb echt wel herrie gemaakt, op het moment surpreme! en dan nog het geloop door het huis, de deurbel, geluid genoeg). Nou moet ik ook zeggen: hij is altijd een makkelijke slaper en wordt niet snel wakker van geluid. Zijn slaapkamer is één verdieping hoger dan die van ons, en dan hadden we ook nog een traphekje. Hij had dus nooit zomaar in onze kamer kunnen staan. Natuurlijk wil je niet dat hij ineens binnenloopt terwijl jij er een baby uitperst... al denk ik dat een kind dat minder erg vindt om te zien dan een volwassene, dan nog zou jij je er ongetwijfeld niet fijn bij voelen. Als het overdag was gebeurd, had hij waarschijnlijk op het kdv gezeten. Anders hadden we m'n schoonouders gebeld om hem op te halen voor een logeerpartijtje.
Wij hadden aan mensen om ons heen gevraagd of ze evt ook 's- nachts wilden komen voor de oudste als de bevalling zou beginnen. En onze broer en schoonzus waren er 's-nachts zo en de baby trouwens ook haha.
nog een ander vraagje: stel dat je je kindje(s) plotseling weg moet brengen of dat ze 's ochtends wakker worden zonder papa en mama thuis, wat zeggen jullie/ laten jullie dan zeggen tegen je kindje? dat de baby onderweg is? of alleen dat papa en mama even druk of weg zijn? mijn dochter is 2 jaar en 3 maanden. vertel haar eigenlijk altijd wat we gaan doen etc, maar vindt het nu moeilijk om me in haar te verplaatsen. zou ze zich zorgen maken of afgewezen voelen als we haar uitbesteden vanwege de baby of zou ze meer last hebben van de onduidelijkheid? ze heeft nog nooit ergens gelogeerd maar is wel vertrouwd met alle opties voor opvang die we voor haar hebben.
Ik begin me steeds drukker te maken over het opvangprobleem van mijn zoontje. In principe bellen we mijn moeder en die komt dan bij ons thuis oppassen. Dit hebben we ook zo met haar afgesproken. Echter, vanochtend was ze hier en steeds als mijn moeder er is, dan is mijn zoontje huilerig, onrustig, hij laat me geen moment los etc. Ze kan hem dan ook echt niet oppakken ofzo. Geen idee waarom hij zo reageert, maar dat doet hij eigenlijk altijd. Als ik vervolgens zelf wegga dan gaat het altijd wel goed maar zolang ik in de buurt ben blijft hij zo zeurderig. En nu twijfel ik dus heel erg of ik haar nu wel moet laten komen met de bevalling, bij mijn schoonmoeder voelt hij zich veel meer op zijn gemak, als ze binnenkomt is hij mij vaak gelijk vergeten, dus eigenlijk kan ik beter aan haar vragen of zij wil komen. Maar dit gaat mijn moeder natuurlijk helemaal niet leuk vinden .. Ik heb net al een potje zitten janken omdat ik er wel echt mee zit, stomme hormonen. Ik hoop dat ik op een maandag beval, dan gaat zoonlief altijd naar het kdv en hoeven we niemand te bellen .
Puppy, wat kun je je druk maken he... Ik zou kiezen voor degene die het meest praktisch is. Als je moeder er sneller kan zijn, zou ik gewoon haar laten komen. Je zegt zelf al dat het in orde is voor je zoontje zodra jij weg bent. Gewoon niet blijven 'plakken', dat is voor hem (en jezelf) het makkelijkst. Mijn dochter heeft het ook, als ik in de buurt ben maar niet met haar bezig komt ze meteen naar me toe. Gaat jengelen als ik bij haar wegloop. Maar als ze me eenmaal niet meer kan zien/horen, is het over en gaat ze lekker spelen. Op het kdv heeft ze dit nooit gehad, maar wel als ik haar bij papa alleen liet. Terwijl je zou denken dat ze daar veel vertrouwder mee zou zijn.... is inmiddels gelukkig goed gekomen, het was dus echt een fase voor haar. Al wil ze nog steeds het allerliefste bij mij zijn, als ze weet dat ik in de buurt ben. Ik zou er niet te veel achter zoeken, hij vindt vast beide oma's lief...