Mijn dochter gaat sinds een maand naar school. Bijna iedere dag is het een gevecht om haar haar brood te laten eten en naar school te brengen want ze wilt niet. Een aantal dagen is het goed gegaan zonder dat ze huilde maar sinds vorige week begint het weer. Ze wilt me niet los laten en bij vertrek gaat ze huilen. Ik weet dat ze erdoorheen moet en praat ook met haar enzo dat school leuk is en dat ze veel leert, leuke dingen doet ect. Nu waar het me meer omgaat is het spelen. Ze wilt graag afspreken maar dat wil ik nog niet. Ik wil eerst dat ze een aantal maanden op school zit en is gewend. Ook merk ik dat ze vrij vermoeid van school afkomt. Nu hebben we 2 buurtkindjes waar ik haar wel mee laat spelen. Nu is er 1 buurtkindje dat het liefst de hele dag met haar speelt. Mijn dochter vind het ook leuk alleen ik vind het niet zo leuk en fijn als ze iedere dag na schooltijd of daar of hier speelt. Ik merk dat het erg vermoeiend is voor haar. Het buurtkindje is een half jaar ouder en al goed gewend op school. Ook vind ik dat de ouders er niet zo heel veel naar omkijken vinden alles wel best. Laten bijv hun kind alleen in de speeltuin spelen. Is wel achter het huis maar toch ik doe het nog niet. Moeten ze natuurlijk ook zelf weten maar ik vind het gewoon een beetje te veel worden. Vind het ook niet echt leuk om mijn dochter iedere dag naar school te brengen en haar daarna niet meer te zien of spreken tot het avond eten en dan moet ze weer naar bed. De moeder appt me steeds of ze nog samen gaan spelen. Had laatst toegezegd en of ik haar dan meteen mee uit school kon nemen want zij moest weg. Heb voor mijn gevoel dan gewoon opgepast. Heel de middag niks ervan gehoord en toen kreeg ik weer een app dat ze haar kwam halen om te eten. Had wel verwacht dat ze eerder was gekomen maar ze kwam net voor wij gingen eten. Voel me op dat moment ook gewoon gebruikt. Ik weet zo even niet wat ik eraan kan veranderen. Het is echt niet zo dat ik niet wil dat mijn dochter gaat spelen maar zou het ook fijn vinden als ik haar een keer voor mezelf heb. En dat ze kan rusten. Maar vaak word het ook gevraagt waar de kinderen bij zijn en ja dan is het moeilijk om nee te zeggen en voel me dan een boeman.
Het is natuurlijk jouw beslissing. En ik kan mij voorstellen dat het feit dat ze nogal moeite heeft daarin mee weegt. Hier zat dochter 3 weken op school toen een jongetje vroeg of ze bij hem kwam spelen. Ze ging wel met heel veel plezier naar school. Eerst dacht ik ook: zo snel al?? Maar gevraagd wat zij zelf wilde en toen dacht ik: ach wie ben ik dan om nee te zeggen. Als ik jou was zou ik wel even bepaalde grenzen aangeven wat betreft speelafspraakjes. Je spreekt met haar af bv 1x per week voorlopig. En met de andere ouders geef je een duidelijke eindtijd aan. Dat werkt heel goed hier. En laat je idd niet voor het blok zetten als er kinderen bij staan, je kunt best zeggen dat het vandaag niet uitkomt en als het om een andere dag gaat dat je daar s middags even op terug komt. Dan heb je even wat tijd om erover na te denken.
Ik denk juist dat speelafspraakjes je dochter gaan helpen om het meer naar haar zin te hebben op school. Hoe meer kindjes echte vriendinnetjes worden, des te fijner voelt het in de klas. Ik snap dat je er zelf niet op zit te wachten, maar ik zou gewoon een balans zoeken die voor jullie allebei werkt. Bijv. om de dag een speelafspraakje. Of alleen op de lange middagen. Ik spreek ook altijd wel een eindtijd af hoor. En in het begin voelen die speeldates ook idd als oppassen, maar na een tijdje is dat niet meer zo. Ik vind het nu juist wel lekker 'rustig' af en toe, want dan houden ze elkaar tenminste bezig . En ja, ik mis ze ook wel eens, maar het is hún leven en ik vind het toch ook wel een beetje het natuurlijk verloop...dat de rest van hun leven langzaam maar zeker interessanter en belangrijker wordt dan hun moeder...
Ik deel de meningen die hier boven staan: misschien helpt het haar juist om goed in haar vel te komen op school. Als ze het zelf graag wil, dan zou ik het doen. Je kunt ook afspreken dat ze een bepaald aantal keer per week af mag spreken? En dan liefst 's ochtends of de dag er voor al afspreken. Dan hoef je ook niet voor niets naar school of weet je vooraf al dat je er twee mee 'moet' nemen (is hier wel gebruikelijk, dat je het andere kind dan ook meteen ophaalt, wel zo praktisch ook). Of je begint met de woensdag, dan heeft ze waarschijnlijk maar een halve dag school? En dan bv. twee uurtjes na schooltijd ofzo (een eindtijd afspreken dus inderdaad!)? Dat is ook te overzien qua tijd. En verder zelf vooral leren je grenzen aan te geven en 'nee' te zeggen als het, om wat voor reden dan ook, niet uitkomt. Ik heb dat ook moeten leren, maar het gaat me steeds beter af. Als het die dag niet uitkomt, dan zeg ik wel eens 'maar dan of dan kan het wel, zullen we afspreken dat je die dag komt spelen?'. Is de teleurstelling voor het andere kind ook net wat minder groot vaak.
En mbt als 'oppas' gebruikt worden: dat gebeurt hier ook wel eens. Ik heb daar niet zo'n moeite mee, want ik kan me voorstellen dat het andersom ook wel eens goed uit zou komen. Bv. als je zelf ziek bent oid, dan kan het best eens fijn zijn als een andere moeder je kindje uit school op haalt ed. Moet natuurlijk niet altijd dezelfde ouder zijn die zijn of haar kind bij je 'dropt', maar gewoon eens omdat het zo uitkomt, daar zie ik niet zo'n probleem in. En als je dat wel een probleem vindt, dan 'moet' (ik bedoel het niet zo lelijk als het misschien klinkt ) je je grenzen aangeven. Dus bv. dat het niet zo goed uitkomt of dat je tot die en die tijd kunt ed. En mbt jouw kind kun je ook aangeven dat ze nog niet alleen in de speeltuin mag spelen of dat je een keer in de week afspreken voor haar voldoende vindt omdat ze pas net op school zit oid. Voorkom je ook eindeloze appjes mbt afspreken.
Ik wil mijn dochter echt pas ergens anders laten spelen buiten de buurtkindjes om dan als ze gewend is aan school. sowieso vind ik het geen prettig idee om haar maar zo mee te geven zonder dat ik de ouders ken. misschien ben ik daar in te beschermend maar zo voelt het gewoon. Het is ook dat ze bij een bepaald kindje wilt spelen waar van ik vind dat de ouders niet goed op hun eigen kinderen letten. En dan bedoel ik met een kind van 5 alleen naar huis laten lopen. En de school is er niet tegen over is zeker wel 5 min lopen. Nu speelt ze best veel met de buurtkindjes waarvan er 1 bij haar in de klas zit maar toch maakt het haar niks uit en wilt ze niet. Dus ik denk ook niet dat het uitmaakt of ik haar veel laat spelen. Het spelen vind ze leuk maar dat staat bij haar los van school. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik moet zeggen als de buurvrouw vraagd of ze weer samen gaan spelen vind het nu gewoon best veel. Ook merk ik toen het meisje hier laatst was dat ze vrij dominant is tegenover mijn dochter en die kwam dan maar een beetje bij hangen en steeds zeggen dat ze niet met haar eigen speelgoed mag spelen. En toch vind ze het ook weer leuk om met haar te spelen.
Het Grote Loslaten is begonnen... Hier ook het mee eens met de anderen: laat haar een keertje bij iemand anders spelen. Bijvoorbeeld maximaal 1x per week. Hier is het nog steeds zo dat ik 2x per week het maximale vind, naast kids dance en zwemles en buitenschoolse opvang. Dat je je gebruikt voelt omdat dat meisje bij jullie was komen spelen, is in de praktijk soms gewoon zo. Sorry dat ik het zo hard zeg, maar zo gaat dat eenmaal wel eens met speelafspraakjes. Je zal merken dat het voor jou straks ook wel eens fijn is om een speelafspraakje te 'gebruiken'. Even iets doen wat je normaal met 2 kinderen na schooltijd niet zo makkelijk doet. Er is overigens geen regel dat je regelmatig contact zou moeten hebben tussen ouders onderling als de kinderen bij elkaar aan het spelen zijn. Soms app ik wel eens foto's door, maar ik heb nog nooit een moeder gehad die tussendoor informeerde of het wel goed ging. Ik zou wel duidelijke afspraken maken over het tijdstip van ophalen. Als jij 17 uur een mooie tijd vindt, dan is dat een mooie afspraak. Maar 'voor etenstijd' is een ruim begrip.
Gelukkig duren de kinderfeestjes en speelafspraakjes hier doorgaans niet al te lang. Ik vind het prima dat mijn zoontje lekker ergens gaat spelen. Het helpt inderdaad wel om te wennen op school. Vorige week had mijn zoon nog een schoolvriendje te spelen, hij werd gebracht door zijn vader. De vader dronk nog even koffie bij ons en twee uur later haalde hij zijn zoon weer op. Het eerste kinderfeestje waar mijn zoon heen ging duurde 1,5 uur. Het hoeft op deze leeftijd geen hele middagen te duren. Op deze manier kan mijn zoontje aan het eind van de middag nog even lekker thuis relaxen.
Ik zou haar wel laten spelen. Je kunt verder zelf toch afspraken maken, bijv. hoe vaak ze mag spelen en hoe lang? Het verschilt op school best, sommige jonge kleuters worden na een uurtje weer opgehaald, prima toch. Ik heb mijn zoontje het eerste jaar vaak ook maar anderhalf uur ergens laten spelen, anders werd hij moe en vervelend. Verder is het meestal om en om, dan spelen ze bij hun vriedje/vriendinnetje en de keer daarna komt het kindje bij ons thuis. Gewoon ook duidelijk aangeven wanneer je verwacht dat het kind weer opgehaald moet worden. Denk dat ze het erg leuk gaat vinden, maar als ze nog moe is, zou ik het voorlopig tot eens per week ofzo beperken. Ja, en dat je niet alle ouders kent waar je kind gaat spelen, ook dat hoort erbij. Ik heb maar weinig ouders waar ik mijn kind liever niet aan meegeef.
Ik proef uit je verhaal dat jij vooral heel erg aan moet wennen om haar los te laten en aan het hele schoolgebeuren. Mijn ervaring is dat kinderen over het algemeen zich sneller thuis voelen in de klas als ze vriendjes maken, en als ze kinderen beter leren kennen. En de beste manier om dit te bereiken is om de kindjes samen te laten spelen buiten de school. Ook al vind jij dit heel moeilijk, ik zou haar dit laten beleven. Ik weet niet wanneer jij de grens voor jezelf hebt gesteld wanneer zij gewend is en wanneer ze wel mag afspreken, maar naar mijn mening remt deze beperking haar in het wenproces. En daarnaast zou ik opletten om niet zo snel met mijn oordeel klaar te staan over andere ouders. Ik lees zelfs een paar keer in je openingspost dat je vindt dat verschillende ouders niet naar hun kinderen omkijken of niet voor hun kind zorgen. Dat zijn hele harde woorden voor een gezin waarin een kleuter van 4,5 een middag gaat spelen bij een vriendinnetje en de moeder tussentijds niet belt [dit is echt vrij normaal verschijnsel] of een kind van 4,5 buiten laat spelen achter het huis [ook redelijk vaak voorkomend in kindvriendelijke beurten]
Denk ook dat je het beter wel kunt toe staan. Zo went ze idd sneller. En idd de oordelen over de andere ouders. Hoor nu geen zeer gekken dingen. Hier is het bijvoorbeeld woensdag en vrijdag altijd goed als ze wil spelen of er kinderen komen spelen maandag dinsdag en donderdag gaat als het kan. Dan heeft ze de rust die ze nodig heeft en soms mag ze wel donderdags. Kan ze niet gaat ze zwemmen. Ik pas ook wel eens op voor de buurvrouw. En eerlijk gezegd dat geeft A een goede band nodig moeder uit voor een kop koffie/thee. Misschien klikt het wel beter dan je denkt. Als je kindje ergens gaat spelen ga je gewoon mee de eerste paar keer. Soms bieden ouders zelf aan om even wat te drinken of bij het op halen dat je een praatje maakt. Weetje een sociaal netwerk op school dat je er veel profijt van kan gaan hebben. Straks krijg je een kleintje en is het ideaal als je een mede moeder of vader als oppas hebt of om extra te spelen. Het gaat twee kanten op werken. En over een tijdje als het weer mooi weer is dat je je dochter ook iets losser laat bij de plaatstelijke speeltuin zou ik ook alleen doen als het echt voor de deur is en je snel op de plaats bent. Het gaat van zelf wennen en ja het moe zijn idd dat is zo. Hou ze een dagje nog thuis om te keutelen deed en doe ik ook nog wel eens.
vorige week had ik een meisje van gr1. haar moeder wilde 1 uur laten spelen. prima. je moet het beperken, als je vindt dat het te lang duurt. en sommige dagen als rust dag reserveren. als mijn zoon moe is dan zegt ik ook duidelijk 'vandaag geen afspraak'. hij snapt het.
Oh, en over een kindje wat 5 is en alleen naar huis loopt of met 4 jaar alleen buiten speelt, ik liet mijn kinderen op die leeftijd ook alleen buiten spelen, ze kennen de regels, het is hier kindvriendelijk en ik kijk regelmatig even. Dat wil niet zeggen dat ik kinderen die bij mijn zoontje komen spelen ook samen zonder toezicht buiten laat spelen. Dan ben ik er altijd bij. De meeste ouders letten echt wel goed op en desnoods geef je dat van tevoren nog eens aan.
Bij mijn dochter op school zijn het hele dagen alleen op de woensdagmiddag is ze vrij en eens in de zoveel weken op vrijdag de heledag vrij. Ik vind dat ze eerst moet wennen en dan pas afspreken. Het gaat hier ook om maar 1 kindje en dan de buurtkindjes. Het is niet zo dat ze bijna iedere dag vraagt of ze bij een ander kindje kan spelen. Ze heeft nog geen echte vriendjes en vriendinnetjes op school. Dus ik denk ook niet dat ze sneller gaat wennen als ze bij dat ene kindje wel mag spelen. Nu wilt ze ook niet naar school terwijl de buurkindjes bij haar op school zitten en 1 daarvan nog in dee klas. Het maakt haar niks uit dus. Heb haar vaak gezegt dat haar buurkindje ook naar school gaat en het ook leuk vind maar daar trekt ze zich niks van aan. En ik kan haar best los laten dat is het probleemniet alleen ik vind haar nog te jong om alleen in de speeltuin te spelen. Ik vind het ook per kind verschillend. Het ene kind kan die verandwoording wel aan en het andere kind niet. En dat een kind van 5 alleen naar huis mag lopen wat toch zeker 10 min lopen is vind ik erg onverantwoord. De juf waarbij mijn dochter in de klas zit kijkt altijd eerst of ze een ouder of opa of oma ziet voor het kind de poort uit mag lopen.
Ik zou er een aantal op kleven per week. Bijvoorbeeld 1 of 2 dagen per week. Wil ze daarnaast nog, dan speelt ze maar met de buurkinderen. En niks belet je toch om als je zelf thuis bent haar zelf te brengen en er even te blijven voor een kop koffie ofzo? Leer je de ouders ineens kennen. En het te beperken tot bijvoorbeeld een uur of 2. Of je nodigt de kinderen bij jou uit . Heb je alles zelf in de hand.
Je spreekt jezelf wel een beetje tegen. Je zegt dat je haar wel kan loslaten, maar in je eerste post schrijf je dat je haar ook nog graag voor jezelf hebt. Het is maar 1 of 2 keer per week een paar uurtjes ergens spelen (of thuis), de rest van de week is voor jou En je schrijft dat ze niet elke dag vraagt of ze mag afspreken, maar blijkbaar vraagt ze het wel regelmatig, anders zou je er geen topic over openen Dat ze met buurtgenootjes speelt die bij haar in de klas zitten, dat is toch wel wat anders dan op school een vriendinnetje kiezen met wie je wil afspreken. Ik zou er dus wat meer voor openstaan, geef aan die ouders ook aan dat je het spannend vind, of je er even bij mag blijven, drink gezellig een bakje koffie of thee, leer je die mensen meteen kennen.
Op dinsdag mag mijn dochter niet afspreken want dan heeft ze ballet om 16.30u. Vaak speelt ze op woensdag en donderdag, ik probeer ook een beetje te sturen dat ze hier en daar spelen. De eerste tijd liet ik haar op lange dagen ook niet afspreken nee, woensdag en vrijdag en dat was echt genoeg! Ze ging ook niet direct 5 dagen volledig naar school.
Hier gaan ze meteen hele dagen naar school behalve woensdag middag dan zijn ze vrij en eens in de zoveel tijd zijn ze een hele vrijdag vrij. Ik merk dat school nog vrij vermoeiend voor haar is. Vanmiddag was ze helemaal uitgeput en viel ze op de bank in slaap. Ik wil natuurlijk ook dat ze eet en als ze te moe is eet ze gewoon niet.
Ik denk dat jouw dochter het nog wel eens zo moeilijk kan hebben met het afscheid juist omdat jij haar niet los kunt laten. Verder denk ik echt dat je het zoveel moeilijker maakt dan het is. En nu al oordelen over andere ouders en dat hun niet goed op hun kinderen letten terwijl je de ouders niet kent en je dochter pas net op school zit vind ik ronduit schokkend. Jouw berichten maken duidelijk dat het probleem echt bij jou ligt en je misgunt je dochter het plezier van school en spelen. Sorry dat ik het zo hard zeg, maar het lijkt mij in het belang van je kind dat je gaat inzien dat ze geen baby meer is en de grote schoolkinderen wereld in is gegaan. Hier zit zoon nu 2,5 week op school en ik zou ook moeten slikken als hij ineens vraagt om te spelen. De eerste keer is altijd spannend. Wat ik zelf zou voorstellen is dan eerst bij ons af te spreken.