Zijn er meer dames die last hebben van vreselijke boosheid?? Sinds ik zwanger ben heb ik er regelmatig last van. Dan sta ik al ontzettend boos op en kan ik de hele dag niks hebben. Het liefst zou ik alles kort en klein slaan, mensen uitschelden, enz.. Dat doe ik natuurlijk niet! Maar ik voel het wel van binnen. Ik ben hier wel van geschrokken, want normaal gesproken ben ik juist een heel zachtaardig en rustig mens. Nu regelmatig iemand die ik helemaal niet herken en ook niet wil zijn. En daar raak ik dan nog meer gefrustreerd van Herkennen jullie dit?
Zelf heb ik er geen ervaring mee, maar een kennisje van mij zat toen ze bij ons op kraamvisite was te vertellen dat zij (toen dus zwanger) ook zo ontzettend boos was heel de tijd. Ze kon om niks uit haar vel springen en moest regelmatig tot 100 tellen om niet tegen haar dochter te keer te gaan. Haar eerste zwangerschap had ze juist dat ze heel erg emotioneel was. Dat is natuurlijk wel normaal tijdens de zwangerschap, maar zij had het echt heel extreem. Helaas is het een hormonenkwestie. Ik kan me voorstellen dat het heel vervelend is, het is tenslotte niet leuk om je zo woestig en opgefokt te voelen, maar ik ben bang dat er weinig aan te doen is.
Hier heb ik er geen last van. Tja hormonen kunnen je behoorlijk in de war brengen. Succes met je verdere zwangerschap. Hopelijk wordt je boosheid minder!
Ik herken het helemaal. Gelukkig is het nu minder aan het worden. Maar ik heb wat woedeuitbarstingen gehad. Echt mijn man wist niet hoe hij het had. Weet je, je kan jezelf wel inhouden. Je bent alleen heel snel moe, je moet echt leren om tot 10 te tellen. Ben nog altijd snel kortaf hoor. En dan hoor ik mezelf gewoon terug. Nu ik me er heel erg bewust van ben, hou ik het extra in d egaten dat ik normaal reageer. Sucses ermee, t is niet niets.
O dus daar ligt het aan dat ik zo uit mijn slof kan schieten. Ik ben altijd wel iemand die van zich af bijt maar nu kan ik echt zo ontzettend pissig worden om dingen...
Ik heb er niet echt last van. Alleen probeer ik wel spits in de supermarkt te vermijden, want dan krijg ik echt moordneigingen!
ik heb daar nu ook last van, ik kan niets hebben en ik word echt om alles boos. ik probeer er op te letten, maar voordat ik het weet heb ik er al iets uitgefloept, en ik slaap ook nog eens slecht, dus me humeur is echt niet al te best
Niet in zo'n erge mate, maar merk wel dat ik inderdaad sneller geïrriteerd en kortaf kan reageren om een half uurtje later weer naar desbetreffende persoon mijn excuses aan te bieden, omdat ik dan zelf ondertussen bedacht had dat ik me toch wel heel erg aanstelde hahaha
Hier was het ook heel herkenbaar. Had ook een keer heel boos gereageerd op een forum. De andere had echt zoiets van zo ken ik jou niet. 2 dagen later testte ik positief, dus ja... Heb er toen wel de hele zwangerschap last van gehad. Om het minste of geringste schoot ik uit mijn vel.
De eerste weken had ik dat ook heel erg.. ontzettend opvliegerig, boos om niks en chago!! Als ik het nu een keertje heb, kijkt mijn man me gelijk argwanend aan. ben je weer zwanger ofzo vraagt hij dan, haha.. maar hier ging het weer over, hoop voor jou ook
bij mij begint dat ook maar niet zo erg ik iriteer me bijna overal aan maar hou me rustig en vooral omdat je weet dat het door de zwangerschap komt straks duw je mensen weg waar je later spijt van hebt omdat het niet de bedoeling was dus soms even die adem halen en dan lukt het wel
Ik ben niet echt boos, maar wel heel snel geprikkeld en geïrriteerd. Helaas moet mijn man het bekopen. Ik weet dat ik het bij de eerste zwangerschap ook had, de eerste 3 maanden, toen werd het minder. Hopelijk is dat deze keer ook zo.
whaaaaaa !!!!!!!!!!!!!!!!! zo... dat moest eruit, want ik ben ook boos. Zoveel momenten op de dag. hahahaha Ik heb een mega kort lontje (ook wel eens lekker trouwens hoor, want ik ben altijd zo begripvol...pff opzouten! ). En ik denk dat het ook komt door de onzekerheid die ik voel. Ik wil gewoon dat het voorbij is die 12 weken en ik weet dat het goed gaat met die kleine. En oh ja. Ik wil het tegen iedereen zeggen dat ik zwanger ben, tenminste, mijn ouders en zijn ouders, maar hij wil dat niet... zucht. dan hier maar:IK BEN ZWANGER!!!!!!!!!!!!!!!!! ZO BEDANKT MEIDEN!
Hier ook snel geïrriteerd, al ben ik van mezelf al redelijk fel. Maar nu vind ik mezelf soms echt onredelijk soms geef ik er wel aan toe lucht t op om even lekker m'n boosheid eruit t schreeuwen 5 min later weet ik al niet eens meer waarom ik dan zo boos was hihi. Heerlijk hè die hormonen
Heel herkenbaar! Als ik weer (even) zwanger ben dan moet je mij spullen terug laten brengen naar een winkel ofzo. Mij nee verkopen op zo'n moment is geen optie Voor mijn eerste miskraam zat ik zwanger ik een hotel in Turkije en daar kregen we niet de afgesproken kamer. Nou, mijn man had medelijden met de mensen achter de balie. Ik ben echt onredelijk overdreven uit mijn vel gesprongen maar ik voelde ZOVEEL woede! Heb overigens daarna wel een juniorsuite gekregen