Lastig hè? Ik sta nu voor het 2de schooljaar op het schoolplein en ik vind het nog steeds moeilijk. Ik ben al niet zo'n heel sociaal persoon en dan is het helemaal moeilijk om contact te maken. Ik had, vooral in het begin, het gevoel dat iedereen elkaar kende. Dit is ook een klein dorp (de juf van de andere kleutergroep was vroeger de juf van mijn man, en zo zijn er nog een paar leraren op school) Ik kom niet uit dit dorp, sterker nog, niet eens uit de buurt. Ik woonde vroeger 50 kilometer verderop. Voordat ik kinderen had, woonde ik hier alleen maar. (er is ook weinig te doen hier) Maar ik merk dat het makkelijker word. Je leert de mama's uit de klas kennen en ik merk ook steeds vaker dat er ook echt wel moeders zijn die er hetzelfde in staan als ik. En gek genoeg kom ik er nu ook achter dat er toch wel heel veel moeders zijn die niet hier geboren en getogen zijn. Het gaat dus wel goed komen, tegen de tijd dat Jelle van school is, heb ik mijn plekje wel gevonden...
Onze dochter zit nu een jaar op school, en spreek ook echt niet alle ouders. Ook begroet niet iedereen elkaar, maar stoor me er ook niet aan. We hebben een ' vast' groepje waarmee we staan van 6 ouders. Dat is meer in de zomer gevormd, kids blijven nog even spelen op het schoolplein, en zo komt er wel een praatje.
Komt vanzelf goed..mijn dochter zit nu in groep 6 en pas vorig jaar vond ik wat aanspraak..dat is nu een goede vriendin. Mijn dochter gaat dit jaar zelfstandig naar school maar over een paar jaar moet ik weer.
Wel jammer. Mijn oudste gaat nog niet naar school wel naar de psz (2 lokalen van zijn klas straks ) en aanspraak genoeg met de andere ouders. De kinderen uit zijn groep nu gaan straks ook mee naar groep 1. Juf weet ik nog niet, bij inschrijven hebben we twee kleuterjuffen ontmoet waarvan eentje heel leuk was en de ander wat zakelijker, maar dat zien we vanzelf wel.
Ik heb die behoefte totaal niet om een praatje te maken op het schoolplein. Kom daar niet om vriendinnen te maken maar om mijn kind van school te halen. Dus ik wacht gewoon netjes tot mijn zoontje naar buiten komt. En als hij dan met een vriendje of vriendinnetje meegaat dan praat je even met die ouders en ook later weer hoe het is gegaan. En als ik sommige moeders bv bij zwemles tegenkom maak ik altijd een praatje want dan vind ik wel zo netjes maar als het niet gebeurt zou ik er ook niet wakker van liggen hoor. Maar speelt misschien ook mee dat het gewoon andere type moeders zijn waar ik naast school nooit vriendinnen mee zou kunnen zijn en ze zijn ook allemaal wat ouder dan dat ik ben. Maar op het schoolplein prima om een keer een praatje te maken maar verder vind ik het wel best als het niet gebeurt.
wat helpt is misschien helpen met activiteiten op school. Daar helpen ook andere ouders en kom je vanzelf in gesprek. en zo leer je de juf ook beter kennen komt vanzelf.. 1,5 mnd is heel kort he...
Mja ik kom ook niet om vriendinnen te maken op het schoolplein... Maar even een babbeltje vind ik altijd wel gezellig. Sta er toch gauw 10-15 minuten en anders sta je ook maar te staan he. Maar het is gewoon lastig als meeste mensen elkaar al kennen Eigenlijk moet je gewoon denken "jullie zien er aardig uit em ik ga er gewoon lekker bij staan" Ze zullen je heus niet wegsturen En ik raakte kaatst in gesprek met een andere ouder die ook alleentjes zat te zitten op een bankje. Heel leuk mens bleek Kindje zit in een andere klas.. Maar ik denk sowieso niet dat onze kinderen dikke vriendjes gaan worden verder Maar dat hoeft toch ook niet uiteindelijk.
En ik zat op de ouderavond naast 2 ouders die ook enigzins kritisch waren op wat er werd gezegd... (Vooral op het commentaar van wat luidbespraakte mensen met een mening over dingen die eigenlijk heel niet ter sprake kwamen) En toevallig hebben beide dames een ongeveer evenoude kleuter. Eentje zit er in de klas... De andere in een andere klas maar met z'n 3en (inmiddels 4-en) kunnen ze het prima vinden. Dat geeft mij aanspraak op het schoolplein, iemand die ik kan bellen als ik om wat voor reden te laat op school ben en ook nog weleens na school even een bakkie thee.
Nou ik sta er vaak korter want woon heel dichtbij school dus ga echt 5 minuten voor hij klaar is pas naar school. Dus dan hoef ik ook niet zolang op het schoolplein te wachten in de kou.
@angela: mja ik moet iets meer dan een km lopen... Incl paar oversteken wat soms sneller is dan andere keren.. Dus ik ben er meestal 5 minuten voor school uit is. Maarja dus ook weleens eerder
Ik woon op een klein dorpje. De oudste gaat volgende maand naar de kleuters. En hij komt in de klas met kindjes van de ouders met wie ik zelf in de klas heb gezeten...ons kent ons... Zelfs de kleuterjuf is de mijne! De directeur van de school was vroeger mijn eigen favo meester. Hij (directeur) zei ook, is het nou niet ongelooflijk dat nu mijn oudleerlingen (en echt ik heb zelf met die ouders in de klas gezeten) hun kinderen bij elkaar in klas zitten en bij mij op school komen. Hier is het je best doen om snel thuis te komen omdat iedereen iedereen kent ben je meer aan de klets dan dat je opschiet.
Ik heb een paar contacten bij haar op school, met twee moeders spreek ik buiten schooltijd nog wel eens wat af en nog twee andere ken ik via activiteiten buiten school. En dan zijn er nog een stuk of twee of drie andere ouders met wie ik wel eens klets. Heb er ook niet altijd behoefte aan, maar dan val je bij ons op school ook niet op, want er worden er toch veel door opa's en oma's gebracht. Zo vind ik het wel prima. Misschien kun je je opgeven voor wat schoolactiviteiten om te helpen en als je zoontje straks speelafspraakjes gaat maken, leer je ook meer ouders kennen. Over een tijdje gaan we verhuizen, dus moet ik op een nieuwe school inburgeren, ben benieuwd, komt vast goed. Met de juffen is het heel verschillend. Vorig jaar had ze zo'n leuk, spontaan mens als juf. Daar kletste ik regelmatig mee, iedereen zo'n beetje. Met die juffen van dit jaar heb ik niets, maak er ook zelden een praatje mee. Ach ja, we zien wel weer wat ze straks krijgt.
Als je kindje straks gaat afspreken om te spelen wordt dat wel makkelijker om met anderen contact te leggen en te houden. Wat ook goed werkt is om je op te geven om bij bepaalde dingen waarbij de school hulp nodig heeft te helpen. Dan ontmoet je ook andere ouders en raak je sneller aan de praat. En eventueel bij de ouderraad gaan of zoiets.