Ik sluit me aan bij Klingel. Wanneer iets heel erg ver gaat bemoei ik me er wel mee. Wie doet het anders? Daarmee doel ik op, schelden, slaan in het gezicht. Ik weet echt wel dat kinderen te ver kunnen gaan, ik heb ook niet altijd engeltjes. Maar kutkind, rotjoch en al dat soort ongein.. verschrikkelijk! fijn vor het zelfbeeld van het kind. Bah.
Heb ook al een paar berichtjes geschreven. Maar wil even duidelijk hebben dat ik schelden slaan of wat dan ook niet echt de juiste aanpak vind. Al heb ik zelf wel eens me afgevraagd of het niet anders kon. Schreef al had beste een pittig peuterpubertje. En die kon me toch te keer gaan. En dan gaf ik hem wel eens een tik onder zijn luier. Dat vind ik al anders dan een tik in het gezicht of een kind uit schelden. Heb me voor genomen toen ik kinderen kreeg andere worden te gebruiken als ik vlink of goed boos was, In plaats van shit chip zeggen en het heeft geholpen een je denkt aan je eigen worden en twee je brengt het weer anders over. Maar moet ook zeggen dat ik soms dacht grrrrr in de winkel van k.ut jong zij het niet maar dacht het wel. En nee ik praat me zelf niet goed maar grrr opvoeden is soms zo moeilijk. Echt. Dus het blijft gewoon lastig een situatie in schatten of het kind dagelijk zulke dingen mee maakt of heel soms tot zelfder dat is ook weer een verschil. En ja als ouder kan je soms idd onderspanning staan. Dat kan wel eens door werken naar de kinderen maar eigenlijk is het een cirkeltje. vaak als je je als moeder niet goed voelt of er zijn wat problemen straal je dat uit naar je kind en die reageert er vaak ook weer op de een trekt zich terug de ander laat zich horen. Vandaar ik nu met me kinderen zo rustig mogelijk probeer te leven geen stres en als ik stres heb laat ik dat er uit na dat de kinderen slapen door eens een flink portie te janken wat kan dat opluchten zeg. Maar als een kindmishandeld word en ik zie het denk ik het zelfde als alle moeders hier. Amk wat dan ook maar die lijn is zo dubbel. Is het een enkele keer is het maar echt een klapje en geen flinke lel zo moelijk in te schatten.soms.
kijk dat is een andere verhaal... ik weet ook niet hoe die vrouw kind een mep gaf.. tik ergens bij zijn armen weet ik veel wat... dat is gewoon normaal vind ik. en jaa dat opvoeding is altijd wel een gevoelige onderwerp voormijzelf vind ik echt iritant wanneer mensen meebemoeien ...ook al zijn ze niet 24 uur bij mij en nooit voor me klaarstaan dus.. dan denk ik back off! ..ook al is me kind nog een baby maar als een kind misdraag en zo druk is of jankt in supermarkt een moeder moet echt wel even haar kind op orde brengen .. hoe een moeder doet soms vind ik wel sneu marja.. als een kind misdraag wat kan je aan doen? kind moet wel luisteren dat mishandelen thuis waar jij over hebt is heeeeeel andere verhaaal dat is over de top gaan..dan moet er zeker meebemoeit worden ... elke mens vind dat niet goed dus ik ook niet
De buurman schreeuwd nogal graag binnenshuis tegen zijn kleine kindjes. Hoor regelmatig "HOU JE BEK!!" "HOU NU OP GODVERDOMME!!" maar echt op een hele histerische manier, ik hoor het dwars door de muur heen. Soms leek het zelfs alsof er geslagen werd. Ik heb soms wel eens getwijfeld of ik misschien de kinderbescherming moest bellen. Nu probeer ik er niet op te letten zodat ik het niet echt hoor. Ik raakte er toen best gestrest van, op een of andere manier voel jeje dan toch schuldig.
dat schelden vind ik echt afschuwelijk je eigen kind schelden mygod! dat is emotioneel abuse... ik zie hier ook in uk echt vrouwen hun eigen kinderen schelden met f**** ik en mijn man kijken elkaar echt altijd vaak raar aan van jeetje! zo leren de kinderen ook die woorden
Als leerkracht spreek ik mensen wel eens aan op hun manier van opvoeden. Nou ja, aanspreken. Dat klinkt gelijk zo "u doet het fout", zo gaat dat natuurlijk niet. Maar ik zeg wel wat ik bij een kind zie. Ik vraag of ze hulp of advies nodig hebben. Ik benoem ook wat (volgens mij) het effect is van het gedrag van het ouder. Of ik vraag "Helpt het als je dat doet?" Meestal staan mensen in zo'n situatie (leerkracht / ouder) wel open voor advies. Als 'privé-persoon' zou ik zo'n gesprek minder snel voeren, denk ik. Zeker niet met een onbekende met een winkel! Bij een vriendin of (schoon-)zus ofzo zou ik het misschien wel doen. Maar wel met al mijn voelsprieten uit om te zien hoe het aankomt. Het moet wel goed 'landen', zeg maar. Doordat ik inmiddels veel ervaring heb met oudergesprekken, denk ik dat ik het ook wel goed zou kunnen brengen. Het is wel belangrijk om ook rekening te houden met de gevoeligheden van de ouders. Mensen doen dingen OF omdat zij denken dat dat het beste is voor hun kind OF uit onmacht, omdat ze het zelf niet meer weten. Zomaar zeggen dat iets "fout" is, is dus heel tricky. Overigens vind ik kindermishandeling een ander verhaal. Dan ben je (vind ik!) verplicht om iets te doen. Alleen kun je denk ik van één voorval van een onbekende in een winkel, niet gelijk weten of er sprake is van kindermishandeling.
Gaat dit over wie ik denk dat het gaat hahahaha Tja bemoeien met andermans opvoeding...kijk als je weet dat een kind mishandelt word vind ik dat je er iets aan mag doen door middel van amk bellen oid. Maar verder tja iedereen heeft een eigen manier van opvoeden, en iedereen vind zijn eigen manier de beste....
Ik zeg er alleen wat van als het neigt naar kindermishandeling, anders bemoei ik mij er niet mee. En als mijn kids of ik "last" hebben van andersmans brutale of agressieve koters dan zeg ik er ook zeker wat van!