Dank je wel allemaal. Morgen is het zover. Het voelt vreselijk en dat zal nog wel even zo blijven... Hoop dat we het morgen goed doorstaan en dan dit allemaal kunnen verwerken..
Helaas ken ik je gevoel , ik ben met 13.5 bevallen van een zoontje ( wij zijn 2 kinderen verloren ) Het is heftig zo'n bevalling . Ik heb een hele zware bevalling gehad maar ik hoor ook wel dat meiden met 24 uur bevallen zijn. Wij hebben sepp* bij ons gehouden tot de begrafenis ( hij ligt bij onze andere zoon . Ik vond dit erg fijn , wilde hem toch zien . Vaak leven deze kindjes niet meer na de bevalling ( de weeën zijn te heftig voor zo,n teer kindje . Sepp * was prachtig toen hij was geboren , niets om bang van te zijn . Heel veel sterkte , volgde je gevoel en leun op de mensen die je willen helpen en liefhebben . Liefs
Had sepp ook anencefalie?? Zie er heel erg tegen op... Maar we moeten wel. We gaan er gewoon in en zien wel wat er gebeurd
Sorry dat was id onduidelijk . Nee wij hebben een dodelijke genetische afwijking , die zich iedere zwangerschap voor 25% herhaalt . Een vriendinnetje vam mij heeft wel een zoontje gehad met anencefalie , zij heeft de zw uitgedragen en hij is na 24 uur overleden . Ik wens je echt heel veel sterkte meis ... Liefs
tja dat wilde ik niet.. bang dat het kindje er dan meer van zou merken, maar dat is en persoonlijke keuze. we wachten af nog even
Sterkte meis morgen... Je gevoel geeft wel aan hoe je het allemaal wil laten verlopen. Misschien een geruststelling. Bij mijn opgewekte bevalling 13.5 weken heb ik niet meer dan flinke menstru krampen gehad. S' Ochtends pillen ingebracht gekregen M eerder malen herhaald en om 21 uur ons frummelke verloren. Het is echt al een mini mensje schrik daar niet van. Praat veel met iedereen en geef aan wat je vooral zelf wil.. psychisch is het heel wat is mijn ervaring Ik denk aan je...
Pff om kwart voor tien de eerste medicatie gehad en vervolgens om de drie uur. Weeën worden wel pijnlijk maar het valt nog mee. Maar van mij mag het klaar zijn nu
Och wat oneerlijk!!! Wat n groot verdriet! Sterkte met alles, het afscheid, de rouw, de tranen en de verwerking. X
Wat een verschrikkelijk verhaal! Ik herken je situatie waarin de persoon die de echo maakt niets zegt en dan in eens vertelt dat het niet goed is. De tijd staat stil... Eigenlijk denk ik dat je een goede keuze hebt gemaakt om een bevallen. De bevalling kan lichamelijk zwaar zijn bijv lang veel zware weeën (heb ik gehad) maar ik heb ook gehoord dat het bij sommigen snel op gang komt. Het is heel wisselend. Ik vond het prettig om echt afscheid te kunnen nemen van mijn kindje. Ik kan je heel veel info geven over wat er allemaal mogelijk is en wat wij hebben gedaan maar weet niet of je daarop zit te wachten. Als je het wilt mag je me een pbtje sturen. Doe vooral rustig aan en zorg ervoor dat je de tijd neemt om alles te verwerken. Veel sterkte! X
Zo hier bij geslapen van deze belachelijke nachtmerrie. Het is vreselijk! Voor beide. We kijken elkaar aan en telkens weer huilen. Het is zo onwerkelijk. Gisteren ochtend op naar het ziekenhuis. Om kwart voor tien kreeg ik de eerste keer medicatie vaginaal toe gediend. Om kwart voor 1 voelde ik nog niets, tweede keer medicatie. Toen begonnen de krampen, maar nog niet heel erg. Om u uur derde keer medicatie en daarna ging het los. De weeen kwamen goed op gang en deden erg veel pijn. Ik had toen pas 2cm ontsluiting. Wat ongeveer vijf moest worden. Om half negen voelde ik iets komen, ik bewoog en ineens knapte het vlies. Nog nooit zoiets vreemds meegemaakt! Dat is een raar gevoel. Daarna dachten we dat het snel zo komen. Helaas gebeurde dat niet. De weeen werden minder en ik kon ze zelfs pratend met de gyn onderdrukken zonder dat ze het zag. Bijna niets dus, maar nog wel iets. Il ben gaan aankleden en gaan lopen, misschien dat zwaartekracht wat zou gaan doen, want medicatie kon ik pas de volgende dag krijgen. Daarna weer naar bed gegaan. Ik moest plassen, maar durfde niet zo goed dus po er onder. Toen voelde ik iets komen. Er lag stolsol in de po en ik ben met mijn benen bij elkaar naar het bed gelopen en toen bleek dat wessel idd uit mijn baarmoeder was gekomen. Om 23.33 is hij geboren. Alles zat erop en eraan. Inniminie handjes, met vingers en zelfs nagelbedjes. Helekleine voetjes en innimie neusgaatjes en mondjes. Helaas was ook heel goed te zien waarom we dit moesten ondergaan. Vanaf boven zijn ogen was er niets meer. Het was heel plat en zijn gezicht heel smal. Maar wat was het fijn hem te zien en helemaal niet eng, heb hem vast gehad en zijn handje bekeken. Toen ik zijn innimini knietjes uit elkaar deed, zag ik daar een inniminie piemeltje. Het zou dus geen floor maar een wessel worden. Toen was er al weer een half uur voorbij en mijn moederkoek was er nog niet uit. Dus infuus aangelegd en op naar de ok. Uit eindelijk was ik er pas om 1 uur. Kwart voor 2 alweer wakker en terug naar pascal en wessel. Omdat alles goed ging na het plassen onder de douche geweest. Daarna mochten we naar huis, dat betekende afscheid nemen van wessel. Het was goed zo, helaas heeft het niet zo mogen zijn.. toch ben ik trots op dit ventje omdat hij het ondanks zijn aandoening zi goed deed enzich niet zomaar weg liet halen. Het verbaasde me ook dat ze me bij de eerste beste wee al een ruggeprik wilde geven. Meteen vroegen ze dat al, ik heb het niet gedaan. Vond dat het goed ging en het niet nodig was. We kunnen het nu een plekje gaan geven al weet ik nu nog niet hoe
Gecondoleerd met het verlies, maar ook gefeliciteerd jullie zijn papa en mama geworden. Neem de tijd om alles te verwerken. Veel sterkte!
Sterkte.....perfect gedaan! Ik hoop dat je snel de kracht vind om verder te gaan met wessel in gedachte... X
Goed gedaan meissie , het is vreselijk om afscheid te moeten nemen van het geen je het dierbaarst is , maar voor jullie zoontje is het waarschijnlijk het beste geweest , neem jezelf niks kwalijk , je doet alles uit liefde en de beste bedoeling voor je kindje . Liefs