Hallo, Ik merk de laatste tijd dat ik door mijn zwangerschap wat nukkiger en geprikkeld ben. Als mijn vriend dan heel lief bij me komt liggen, heb ik daar geen zin in en eigenlijk wil ik dan even alleen zijn. Wie herkent dit ook. Dat je soms geen zin hebt in intimiteit en liever met rust gelaten wil worden?
heel herkenbaar. Ik had het bij mn vorige zwangerschap ook en nu weer. De eerste paar maanden had ik echt weinig tot geen behoefte aan intimiteit. Zelfs een knuffel kan al teveel van het goede zijn Maar vorige keer was dat volgens mij met 3 maanden wel weer over. Als de ergste moeheid en misselijkheid weer weg was.
Bedankt voor jullie reacties. Blij om te horen dat ik niet de enige ben. Ik begon me al helemaal schuldig te voelen.
Ik heb daar ook last van , terwijl ik normaal wel een knuffelkont ben. Nu lig ik het liefst in bad met de handjes op me buik en lekker rust! Geen geaai en liefdadigheid Eigenlijk wel erg he!
ik heb het ook kan gewoon even niets hebben van mijn man hoe lief hij ook is, ik vind dat heel erg maar goed het is gelukkig tijdelijk.
Knuffelen heb ik nog steeds behoefte aan maar er word me wel verteld dat ik veel prikkelbaarder ben als normaal! Loop soms alleen maar te foeteren....schaam schaam hihi
ik ken dit heel goed,ik vind het zelfs soms zonde,ik word helemaal kriebelig als hij te dicht in me buurt komt,en hij snapt er dan even niks van,en later trektie bij,dan zegtie het zullen de hormonen wel zijn
Ik heb dat nog steeds... Niet zo vaak meer als in het begin, maar ik heb echt af en toe tijd voor mezelf nodig, en dan wil ik geen handje op mn rug of knuffelen of wat dan ook. Ik zeg altijd, ga maar even uit mn kringetje, dan weet hij al genoeg
ik hou mijn vriend ook ver uit m'n buurt, haha! Moet er niets van hebben, vind het zelf erg ongezellig..maarja..kan er niets aan doen!
haha die van mij hou ik alleen s,nachts beet dan magt ie me warm houden en voor de rest heb ik de ene dag juist veel behoefte aan een knuffeltje en de andere dag ken ie beter uit me buurt blijven liefs