Wat gisteren een leuke dag had moeten worden (mijn laatste verjaardag zonder kleintje!), met bezoek aan de verloskundige en daarna lekker shoppen met mijn moeder werd helaas een middag ziekenhuis. Bij de verloskundige gekomen, bleek meteen dat ik een veel te hoge bloeddruk had (176 bij 104). Na nog eens 1 meting, die nog iets hoger was, werd meteen het ziekenhuis gebeld voor onderzoek, daar kon ik dan ook meteen terecht. In het ziekenhus aangekomen werd me verteld wat er zou gebeuren. Ik werd voor 2 uur aan een ctg gelegd en om de 5 min werd mijn bloeddruk gemeten, mijn bloed en urine werd onderzocht en ze maakten een echo. Het enige leuke waren de aardige arts en de verplegers en natuurlijk de extra echo van ons kleintje! Uit het bloed en urine onderzoek kwam niet veel, was goed. Echter de echo gaf aan dat het kindje 3-4 weken groeiachterstand heeft, dit kan een direct gevolg van de te hoge bloeddruk zijn. Mijn ctg en bloeddruk uitslagen waren ook aan de hoge kant( onderdruk lag altijd tussen de 95 en 104) ctg gaf een kleine verhoogde hartslag aan, maar dat was niet echt alarmerend. Wel begin ik op verschillende plaatsen vocht vast te houden, wat ook weer het gevolg van die bloeddruk is .. Wel leuk was dat we een echo foto ( voor mijn verjaardag...) hebben gekregen waar ons kleintje heel lief op aan het duimen was. Morgen moet ik terug en krijg ik opnieuw een ctg, bloeddrukmeting en groeiecho en bloedonderxoek, ze gaan tevens onderzoeken wat de reden van de groeiachterstand is, het kindje kan gewoon klein zijn, maar men vermoed dat door de hoge bloeddruk, de doorstroming van de placenta naar de baarmoeder niet goed is/minimaal is waardoor het kindje minder hard groeit. Het kindje was pas 24 cm, en ik ben ruim 27 weken zwanger... Ik moet rust houden en heb bloeddruk verlagende tabletjes gekregen. Hopen dat die aanslaan en werken. Sorry voor het lange verhaal, maar ik moest het ff van me afschrijven.... Heeft nog iemand dit meegemaakt? Vooral het verhaal van de doorbloeding van de placenta vind ik alarmend.. THNX
Hoi, vervelend joh dat het ineens zo loopt! En nog wel op je verjaardag. Hoge bloeddruk heb ik wel ervaring mee van mijn eerste zwangerschap (heb er toen medicijnen voor gehad en ben met 34 weken bevallen) maar niet met groeiachterstand. Eerder het tegenovergestelde bij mij: al mijn kindjes zijn op groeiecho's juist aan de grote kant! Maar ik kan me voorstellen dat je je zorgen maakt. Gelukkig houden ze je nu goed in de gaten en zul je waarschijnlijk heel rustig aan moeten gaan doen. Sterkte in ieder geval! Hé, we zijn even ver trouwens zie ik!
ja, dit zijn niet de senario's waar je op zit te wachten, zeker niet op je verjaardag! Alsnog van harte!! Ik heb zelf ook een hoge bloeddruk gekregen, dit was dan wel later in de zwangerschap. Met 34 weken begonnen de klachten (harde buiken, moe en achteraf idd vocht vasthouden) Ik was nog aan het werk want wilde pas 4 weken van te voren verlof en opzich ging het ook allemaal wel. (wel een stukje rustiger) Met 35w 4d op controle bij de VK, het advies was toch wel direct te stoppen met werken, zo'n harde buik had ik! Bloeddruk liep ook iets op. Met 36w vertrouwde ik het niet meer (nog steeds die harde buik die maar aanhielt en waardoor ik mijn kindje niet meer voelde). Gebeld met de VK, mocht direct naar het ziekenhuis. Daar aangekomen idd een te hoge bloeddruk, urine en bloed waren wel goed. Echo, CTG, het hele gebeuren..... 2dagen later weer naar de VK voor extra controle, bloeddruk VEEL te hoog, meteen weer door naar het ziekenhuis, weer door hele medische molen. Kwam toen onder controle bij de Gyn. Met 36w 6d moest ik op controle bij de Gyn. Bloeddruk weer veel te hoog, mar de kleine maakte het goed volgens hem, moest me er niet te druk om maken, die bleef nog wel even zitten . 1 dag later (37w) braken mijn vliezen en is er een klein meisje van 2585gram geboren! Bij de laatste controles in het ziekenhuis bleek dus dat ik een zwangerschapsvergiftiging had ontwikkelt (zat toen pas in mijn urine). Dus ja een te hoge bloeddruk heeft als gevolg een verminderde werking van de navelstreng/placenta, maar je hoeft je niet meteen zorgen te maken. Het geeft wel vaak een vroeggeboorte. Dit omdat je kindje samen met de placente bepaald wanneer het geboren gaat worden. Jij hebt in ieder geval bloeddruk verlagende pillen (ik destijds niet), hou je rustig en volg de adviezen, meer kun je nu niet doen! Succes en sterkte ermee
hoi hoi heel herkenbaar verhaal..... ruim 4 jaar geleden was ik zwanger van onze zoon, was toen 22 weken en kreeg een echo, de kleine bleek 1,5 week achter te liggen...bloeddruk was hoog maar niet alarmerend(145/95), dit had ik voor de zwangerschap ook al een hele tijd), maar de navelstrengdoorbloeding was matig(daardoor maak je ook minder vruchtwater aan). 25 weken, controle bij gyn....bloeddruk te hoog, moest meteen daar blijven....ctg echo bloedcontrole etc....echo wees uit dat hij nu rond de 2-3 weken achter zou liggen. de volgende ochtend meteen overgeplaatst naar het academisch ziekenhuis, en daar kregen we grote "horror"verhalen te horen....ons zoontje zou Down hebben, niet levensvatbaar zijn, zwaar gehandicapt etc....dit moesten ze vertellen ivm de mogelijkheden, echter een 100% gegronde reden was er niet....ze vroegen of nog even en vruchtwaterpunctie wilden laten doen, nou nee dank je, want de uitslag duurde 2 weken en waarschijnlijk zou hij dan al geboren zijn, en tja houden doen we er net zo van!! ik heb daar in totaal 6 weken plat gelegen met bloeddruk medicatie en elke dag 2-3x ctg en (groei)echo's. ons zoontje had met 32 weken een groeiachterstand van ruim 5 weken, en werd rond de 1 kilo geschat. ik heb trouwens bij opname meteen longrijpingsspuiten gehad omdat ze toen verwachtten dan ons zoontje met 25-26 weken geboren zou worden. uiteindelijk is zoonlief geboren dmv een geplande keizersnee, met 32 weken en was idd 1 kilo en 35 cm. hij was trouwens kern gezond!!! de uiteindelijke oorzaak bleek gewoon die slecht aangelegde placenta te zijn(intra uteriene groei achterstand, afgekort IUGR) kun je eens googlen. nu ruim 4 jaar later hebben we eindelijk de stap gezet om een gesprek aan te gaan met de behandelend arts van toen, om eventuele kansen op herhaling te bespreken. het blijkt dat de kans op herhaling rond de 25% ligt. wij durven de 2e zwangerschap nu ook echt aan, omdat de arts ons over de streep heeft getrokken door te zeggen dat hij het geen "dramatische"zwangerschap vond, want ik was tenslotte pas na 30 weken bevallen.....en dan kunnen de kindjes toch heel veel.... wat ik je als tip kan meegeven is rust goed, denk aan jezelf en je beebje....zorg dat ze je wat geven om die bloeddruk te laten zakken, en het voornaamste is....laat je niet gek maken, je kindje is levensvatbaar qua duur van zwangerschap, en ze kunnen tegenwoordig heel veel!!
Dames, Bedankt voor jullie reacties. Ik ben blij dat ik iets meer van jullie heb gehoord, ik heb het idee dat ik een beetje dom wordt gehouden in het ziekenhuis. Hoop morgen wat meer concreets te horen. Ik hou jullie op de hoogte! Alvast fijne Sintdagen
Schrikken is het wel, he! Ik heb zelf twee keer hoge bloeddruk gehad en begon deze zwangerschap ook met een enorme bloeddruk (die nu weer goed is). Luister iig goed naar je lijf, bel als je het niet vertrouwt en laat je steeds zo goed mogelijk bijpraten. Sterkte!