Sorry voor mn late reactie :-O Echt heel fijn dat jullie reageren met jullie verhalen, dit helpt me heel erg. Het is vooral de angst voor de pijn en de angst voor weer opnieuw zoveel paniek hebben tijdens de bevalling. Ook baal ik gewoon. Bij mn tweede zwangerschap keek ik helemaal niet op tegen de bevalling en dacht ik gewoon, we zien wel hoe het gaat en ik kan dit want ik heb t al een keer gedaan. Dat vertrouwen in mn lijf is nu weg en het is nu meer iets wat nou eenmaal moet want het moet er toch uit in plaats van een mooie ontmoeting met ons kind. Ik had bij de tweede bevalling trouwens niet de mogelijkheid tot een ruggenprik omdat ik bloedverdunners moest prikken. Dat is tot nu toe niet zo, dus die mogelijkheid is er wel. Maar wil me er niet te veel aan vasthouden, want als ik dan toch opeens wel bloedverdunners moet of ik mag het om een andere reden niet dan ben je weer zo teleurgesteld :-S
@CrazyMom: Ik wilde toch ook nog even reageren op je vraag. 2 jaar geleden ben ik bevallen wat ook een paniekerige ervaring was. Is uiteindelijk een keizersnee geworden doordat het niet vorderde, waarschijnlijk kwam dit doordat onze zoon als sterrenkijker lag. Achteraf keek ik er heel vervelend op terug, niet zo zeer de keizersnee op zich maar wel hoeveel paniek ik heb gevoeld tijdens de weeën. Wist niet wat ik met mezelf aan moest. Nu lees ik dat hypnobirthing niet echt je ding is, maar toch heb ik er wel een goede ervaring mee. Ben nu 36 weken zwanger en vorige week de cursus afgerond. Het heeft me zo veel vertrouwen gegeven tot nu toe. Tuurlijk weet ik dat de bevalling nog moet komen, en dat ik dus nog even moet afwachten hoe het zal zijn maar ik zie het wel weer zitten om het vaginaal te proberen. Heb vertrouwen gekregen in mijn lijf, maar ook vooral in mijn gedachten en in dat ik die kan beheersen en tot rust kan brengen. Helemaal prima natuurlijk als je denkt: ga ik écht niet doen! Maar wilde het wel even delen omdat de paniek me zo bekend voor kwam!
He Nib, wat fijn dat hypnobirthing zo goed geholpen heeft bij je!! Je verhaal klinkt inderdaad heel erg zoals ik het voel. Hypnobirthing is inderdaad niet mijn ding, maar het vertrouwen terug krijgen in mijn lichaam is wel het resultaat wat ik wil behalen. Dus zit zeker te denken aan toch een zwangerschapscursus oid met ademhalingsoefeningen (hebben we de eerste zwangerschappen ook gedaan en dat gaf me veel duidelijkheid en ook vertrouwen) om toch dat vertrouwen terug te krijgen. Bedankt voor je verhaal! En succes binnenkort met je bevalling
Ik was ook heel bang voor mijn 4e bevalling En dan vooral de pijn. En dat terwijl mijn 2e en 3e best makkelijk gingen. De hele zwangerschap heeft dat gevoel dat overhand gehad...Ik heb het eigenlijk nooit besproken. Thuis wel heel vaak gezegd: Ik wil echt niet. Maar ja het moet toch dus heb het maar gewoon over me heen laten komen. Uiteindelijk was deze bevalling wel weer iets lastiger dan no. 2 & 3 maar opzich was het prima .
De bevalling van mijn zoontje heb ik ook echt als traumatisch ervaren, ingeleid, 23 uur weeen waarvan een groot deel zonder pauze (weeenstorm). Geen kracht om te persen maar toch geproberrd, 1.5 uur!! Uiteindelijk knip en vaccuumpomp, was echt compleet gesloopt (had ook nog pre eclampsie dus je lijf werkt al niet goed). Van tevoren had ik bedacht dit kan ik, heb n hoge pijngrens etc. Wilde geen pijnbestrijding maar daar heb ik nu zo'n spijt van. Zeker een jaar heb ik nachtmerries gehad dat ik "weer moest" en dit is een vd redenen dat er zolang tussen mijn zoontje en zijn zusje zit. Ik durf er nu nog niet te veel aan te denken, maar 1 ding is zeker, ik ga voor pijnbestrijding. Nooit meer die paniek en complete verkramping als toen.