Hey, Ik ben 35 jaar en samen met mijn vriend een kinderwens. Vorig jaar juli hadden we een positieve test in handen. Bij 6 weken een goede echo en bij 8 weken helaas niet meer. Medicatie gekregen om het af te laten komen. Heb daarna slecht in mijn vel gezeten en een nieuwe zwangerschap bleef uit. Tot gisteren. Tot mijn verbazing een positieve test in handen! En merk aan mezelf dat ik niet blij kan zijn, voel eerder angst/paniek. Ik wil er alles aan doen om het te laten slagen deze keer. Maar wat kan ik doen.. of laten. Iemand tips? Van me af praten doet in ieder geval goed Xx
Je hebt er geen invloed op hoe deze zwangerschap gaat verlopen. Je kan alle gedachten toelaten en je mag alles voelen: dat het eng is, spannend, leuk, doodeng. Stressvol. Hou het vooral niet tegen. Het is heel normaal. Een dag doorkomen is nu al genoeg vandaag ben je zwanger. Kijk niet verder nog dan vandaag. Gefeliciteerd!
Gefeliciteerd! Helaas kun je er niks aan doen. Proberen zo min mogelijk met eventuele kwaaltjes bezig te zijn (voel ik wel genoeg) en doorgaan met leven en hopen dat de eerste maanden snel voorbij zijn. Dat was mijn tactiek En je natuurlijk aan de algemene adviezen houden qua voeding, drank, roken etc.
Je er bij neerleggen dat dit een proces waar je weinig invloed hebt, behalve de algemene dingen van eten/drinken. Die kleine moet t doen, de celdeling moet goed lopen en er is niets maar dan ook niets wat jij kán doen behalve wachten, wachten en wachten. Zwangerschap is super frustrerend als controlfreak. Maar het laatste wat je wilt is terugkijken op een klote zwangerschap. Vier de mijlpalen die je behaald, kloppend hartje, 8 weken, 12 weken etc...en laat los wat je niet kan beinvloeden. Makkelijk nee, been there done that, maar als je het niet doet zit je alleen maar te stressen om iets waar jij geen controle in hebt en mentaal is dat echt niet aan te bevelen.
Inderdaad vier de mijlpalen, dat is een hele goede tip. Verder praat er ook gewoon over, dat je het spannend vindt. De verloskundige kan je daar goed in begeleiden, zolang je het nog niet per se verder verteld. Dat eerste trimester is op zichzelf al spannend, laat staan na een miskraam. Probeer vertrouwen te hebben. Het gaat vaker goed dan niet. En nee, je kan er niks aan veranderen hoe deze zwangerschap zal gaan. Probeer zo goed als kan te genieten, dan kijk je later niet terug met 'had ik maar wat meer genoten.
Lieve en fijne reacties om te lezen. Dank! Klopt ook allemaal natuurlijk. Ik heb de verloskundige net gebeld en die zei het ook. Dat ik in een half jaar tijd 2 keer natuurlijk zwanger ben geworden is al iets om te vieren eigenlijk. Zo probeer ik het ook maar te zien, positief. Kwaaltjes heb ik nog niet echt, maar probeer mezelf daarmee niet gek te maken inderdaad. Dag voor dag afwachten, meer kan ik niet doen. Met angst én vreugde
De gedachte dat als het weer mis zou gaan dat we dat ook doorkomen hielp mij ergens ook wel. Pas toen ik die gedachte niet meer had heb ik bij partner aangegeven ‘dit is de laatste keer dat we het proberen want ik trek het anders mentaal niet meer’ Het idee dat je er toch geen invloed op hebt hielp mij niet echt. Afleiding zoeken en flink bezig blijven wel. Succes deze eerste moeilijke weken!
Proberen zoveel mogelijk afleiding te zoeken, positieve dingen tegen jezelf zeggen (ik heb er geen invloed op, maar ik heb er vertrouwen in). Ik had ook veel angst dat het verkeerd zou gaan. Mij hielp om een zwangerschapsmeditatie te doen. Op YouTube staan er een paar gericht op angst. Daarnaast blijft het gewoon heel spannend! Ik ga voor je duimen ❤️
Kleine update.. Heb echt mijn best gedaan vertrouwen te hebben en dat deed goed Tot ik weer een klein beetje bloed(roze afscheiding) zag bij het afvegen.. Daar gaan we weer was meteen mijn gedachte. Voor de miskraam verloor ik op 5 weken voor 3 dagen een beetje bloed bij het afvegen. Toen met 6 weken een vroege echo gehad, die bleek goed. Maar snel daarna is het vruchtje gestopt met groeien. Nu weer, precies met 5 weken, wat bloedverlies. Heb gebeld en mag volgende week komen voor een echo. Heb hier en daar wat buikpijn, vooral links en rechts richting mijn liezen. Maar alles wat ik nu voel, of juist niet voel, maakt me onzeker. Maar we blijven hoop houden voor een goede afloop!
Helaas nu buikpijn en helderrood bloedverlies.. Verdrietig dat zwanger blijven vooralsnog niet lijkt te lukken.
Vandaag een echo gehad en wonder boven wonder is alles goed..! Duidelijke/snelle hartslag en qua grootte precies volgens planning. 7 weken en 2 dagen. Wel nog steeds heeel erg spannend, durf het eigenlijk niet te geloven. Er is zo veel angst dat het alsnog fout zal gaan.. Heb nog niet echt veel kwaaltjes. Voel me wel heel erg opgeblazen, continu beetje zeurende buikpijn. Ik probeer dat maar als goed teken te zien
Wat fijn zeg dat het toch juist goed is gegaan en dat je een hartje hebt zien kloppen! Zo mooi! Geeft dat wel enige geruststelling? En de ene heeft wel last van kwaaltjes en de ander juist helemaal niets! Kun je niks van zeggen! Ik hoop voor jou dat alles voorspoedig blijft gaan en dat je lekker kunt gaan genieten. Ik zit in een redelijk vergelijkbare situatie, met name vanwege het bloedverlies en de miskramen de afgelopen 1,5 jaar (2 missen abortions met 11 weken) en 2 vroege miskramen. Nu had ik al een week voor NOD licht bloedverlies en op mijn NOD een flinke helderrode bloeding. Toch bleven mijn testen oplopen en is mijn HCG waarde goed voor de termijn. Maar pas 4 maart echo, dus dan weten we meer.. en verlies nog steeds wat roze bloed zo nu en dan dus erg onzeker! Dus begrijp je zo goed!
Ik heb vorige week maandag met 8 weken nog een echo gehad, dit was eigenlijk de eerste gemaakte afspraak en mocht blijven staan. Ik was heel zenuwachtig omdat ik me niet zwanger voelde. Maar weer een wonder, de echo was goed. Vruchtje precies op schema. Ik kan het echter nog steeds niet geloven, blijf bang dat het alsnog mis gaat.. Heb sinds dit weekend weer wat roze verlies bij het afvegen. En nog steeds heel weinig kwaaltjes. Komende dinsdag weer een echo. Heel fijn om niet zo lang te hoeven wachten. Maar jeetje wat een slopende tijd is dit. Jammer dat genieten er (nog) niet in zit.
Heftige tijd is het he, de onzekerheid. Elke keer bang bij het naar de wc gaan.. En dat het met 11 weken dus nog mis kan gaan, zo verdrietig. Vandaar ook mijn angst en moeite met blij zijn. Of vooral moeite met er vanuit gaan dat het goed blijft gaan. Ik blijf echter wel hopen natuurlijk! Hoe gaat het nu? Je hebt morgen je echo, hopen op goed nieuws!!
Ja, die eerste periode is eigenlijk helemaal niet leuk, die onzekerheid elke keer. Wel fijn dat jouw echo goed was! En dan heb je morgen weer? Spannend! Hopelijk is alles goed en kun je dan wat meer gaan genieten. Hier gaat alles goed, ik had vanochtend mijn echo. En er klopte een hartje! Dus dat was heel fijn. Gelukkig mag ik de komende weken vaker komen voor controle gezien de miskramen, dus ik hoef gelukkig niet heel lang te wachten tussen de afspraken door.
Wat super fijn dat de echo goed was! Hoe ver ben je nu? En heel fijn dat je niet lang hoeft te wachten op de volgende. Want dat wachten is echt slopend, zeker als er door het verleden angst is dat mis gaat.. Mijn echo vanmorgen was ook goed gelukkig. 9 weken nu, de mini was zelfs al aan het bewegen. Bijzonder! Echter ben ik nog steeds niet helemaal gerust gesteld, de miskramen hebben er echt flink in gehakt merk ik nu. Volgende week gelukkig weer een echo, steeds beetje dichtbij wat meer zekerheid!