Ja. Ik!! Na 3 icsis eigen zaad, 5 iui D en 1 ICSI D plus adoptie en 5 missed abortions heb ik negen maanden lang bij zoontje in angst geleefd dat ik m alsnog kwijt zou raken! Tot en met bevalling aan toe! Deze zw heb ik zelfde problemen als bij jongste maar ben ik minder angstig. T is me al n x eerder gelukt dus dat kan nu ook. En ik heb n angelsound echt mijn redding en houvast. Vanaf 9.3 kan ik t hartje al vinden💗💗💗💗
Die klap kwam bij mij vrees pas meer dan 1 jaar na de bevalling. Ons traject was ook zeer moeizaam en vol teleurstellingen, mijn zwangerschap was moeizaam en vol problemen, ctg's en dopplers. Toen bleek hij een stuitekind en kreeg ik een ks, baby was dysmatuur en moest in de couveuse met sonde, infuus etc. Toen we eindelijk thuis waren en de bv op een ramp was uitgedraaid bleek hij na 2 maanden 20 uur per dag huilen en krijsen een kma te hebben. Toen ons mannetje 5 maanden was belandde mijn man ernstig ziek voor maanden in het ziekenhuis.....en ik maar werken (4dagen per week) en zorgen en doorgaan. Ik kan je zeggen dat de klap hard aankwam! Ook al het verdriet en de angst van de mmm kwam eruit. Heeft wel een haar geduurd voordat ik het verwerkt had allemaal. Neem de tijd, laat je angst toe, maar laat het niet de richting bepalen. En geniet van kleine dingen, zoals een goeie echo en straks het eerste schopje. Kleine stapjes zetten, niet meteen verwachten dat je op een roze wolk knalt. Sterkte en hopelijk een fijne zwangerschap
Wat fijn dat je zoveel echo's krijgt! Hopelijk kunnen deze je in ieder geval een klein beetje gerust stellen. Wat betreft die klap, dat herken ik wel. Ik heb eigenlijk sowieso het gevoel dat we mmm voor de eerste pas goed zijn gaan verwerken na de bbz voor de tweede. Sinds van de zomer lijken de emoties zowel bij mn man als bij mij wel goed los te komen. Vooral het besef van hoe lang we hier al mee bezig zijn en hoeveel we sluipender wijs hebben opgegeven. Ik denk dat pas als we écht helemaal uit de mmm zijn voor altijd, dat we het dan pas echt goed een plekje kunnen geven, maar zover zijn we nog lang niet.
Jeetje, Hoover! Dat snap ik wel! Wat een rollercoaster, zeg! Ik denk dat het van me afschrijven hier al heel goed geholpen heeft. Ik heb vannacht goed doorgeslapen voor het eerst in een paar weken! Over 2 weekjes mogen we onze kleine weer zien! Maar we gaan het nieuws voor die tijd al op Facebook knallen. Mijn man is daar wat terughoudend over, maar ik blijf anders in angst leven. Ik laat het los. Onze baby komt eind augustus/begin september echt pas uit mijn buik..