Hallo allemaal... Ik had gehoopt niet bij deze topics te komen maar helaas.... Gisteravond heb ik een leeg vruchtzkje verloren Ik was ong. 6.5 week zwanger, maandag avond begon het met bruinverlies, gisteren werd het wat roder, maar geen krampen of echt heel heftig bloedverlies.. Gisteravond toen ik naar het toilet ging verloor ik dus een vliesje. Heb de VK gebeld en ben uiteindelijk naar de huisartsenpost geweest met het vliesje in een glas water... De vk is vanmorgen geweest en ze zei ook dat het niets anders kon zijn dan het vruchtzakje.. Ws ben ik dus maar heel even bevrucht geweest. HAd er al niet zo'n heel zeker gevoel over, had nml geen klachtjes en mijn testen waren echt licht positief ( niet dat dat wat zegt maar voor mijn gevoel wel.). Op zich ben ik wel 'blij'dat ik redelijk op mijn lijf kan vertrouwen. Had het echt erg gevonden om bij de echo erachter te komen dat er geen vruchtje is.. De vk zegt dat mijn lichaam niet zo heel veel te verduren heeft gehad. Mentaal is het natuurlijk echt balen.. Ben erg verdrietig maar probeer toch ook wel positief naar de toekomst te kijken. Vond het onwerkelijk dat ik zwanger was en vind dit ook weer onwerkelijk. Deze 12 dagen waren emotioneel echt een achtbaan... blij, angst , hoop en verdriet. Ik huil en praat van me af en probeer het dan een plekje te geven... Tis gewoon moeilijk om te beseffen dat het wondertje in mijn buik er niet meer is... Groetjes Jellie
Succes en heel veel sterkte, Vind het zo knap dat je positief probeert te zijn dat is heel belangrijk. Ik duim voor je toekomst [-o<
Ja Jellie, je hebt toch alvast gedroomd over een toekomst met een baby, en die droom is helaas uiteengespat en dat is erg verdrietig. Wij hebben ons vruchtje ook niet gekend, dus in die zin denk ik dat er qua gevoel geen verschil is tussen wel of geen leeg vruchtzakje. Het resultaat is hetzelfde: we zijn niet meer zwanger. Jouw laatste alinea vind ik heel treffend verwoord: het was precies zoals ik me ook voelde net na de miskraam. Het is goed dat je veel huilt en het van je af praat. Ik heb dat ook gedaan, en het heeft mij veel geholpen. Heel veel sterkte! Liefs, Marla
Bedankt voor jullie lieve woorden! Marla, toch voel ik me gesterkt door het feit dat er geen leven in mij geweest is.. Ik heb nu ook geen vruchtje verloren maar het begin . Er is met de celdeling al iets niet goed gegaan. Denk ook dat dit voor iedereen anders is. Ik put hier toch wel wat kracht uit. Mijn lichaam heeft het 'op tijd' opgemerkt als iets wat niet goed is. Voor hetzelfde geldt was ik een paar dg later ongesteld geweest.. alleen heb ik nu een paar positieve tests in handen gehad en ben ik 12 dagen in mijn hoofd zwanger geweest.. Had het ook verschikkelijk gevonden om naar de 10 weekse termijnecho te zijn gegaan en daar had moeten horen dat er geen leven is.. Die gedachte relativeerd mij toch wel iets.. Iedereen gaat hier anders mee om en ik ben het ook zeker met jou eens dat het voor veel mensen niet uitmaakt of je een vruchtje verloren hebt of niet, er is immers een zwangerschap verloren gegaan. Maar net wat ik net zei dit is voor mij gevoelsmatig wat beter mee om te gaan. Toch heb ik ook best mijn huilmomenten en denk dat dat ook goed is, net wat je zegt in mijn hoofd was ik eind seot, begin okt moeder geworden. Ik hoop dat dat nu een paar maanden later het geval is... Veel Liefs Jellie
Hoi hoi Ook ik heb van het weekend een vruchtzakje verloren. Ook voor mij gold dat ik nu blij ben dat ik er niets in kon herkennen, geen minimensje. Er heeft nooit een hartje geklopt en dat is voor mij zo'n troost. Ik ben blij dat ik goed naar mijn lijf geluisterd heb. In januari testte ik positief en ik was zooo blij...maar na een paar dagen voelde ik me niet zwanger. Meende eerst nog dat het te maken had met de hormonen; nu weet ik beter. Alle k*tcliches komen voorbij maar ik weet dat het zo is. Ik kan zwanger raken; ik ben nog jong, blablabla. Ik ben wel verdrietig. Maar mijn vriend en ik hebben er een streep onder gezet. Ik was begonnen met een dagboekje; daar plak ik alle kaarten en zo in, ik heb een bedeltje voor aan mijn armband en ik heb 'ons kindje' losgelaten hier in de vlindertuin. En zo af en toe ga ik daar 's op bezoek en denk ik aan alles wat had kunnen zijn... Heel veel sterkte. Liefs van Chantal / Apeldoorn
he Dames wat een mooie woorden allemaal ik heb hetzelfde meegemaakt ik heb 2 miskramen gehad en die woorden dhoe jullie je voelen zo heb ik me ook gevoeld ik heb 2 maanden geleden mijn 2e miskraam gehad en heb 3 dgn geleden postitief testje in me handen gehad durf niet blij te zijn en doe er dan ook heel luchtig over dat ik nu zwanger ben bang om voor de 3e keer me kindje te verliezen.. ik hoop ook dat jullie in de toekomst een mooi kindje zullen krijgen en dat we hier niet meer over hoeven na te denken succes allemaal!
Lieve jellie, Wat naar dat het niet goed is gegaan met je zwangerschap! Ik weet helaas precies hoe het voelt, want ik heb tussen oktober 2005 en april 2006 maar liefst drie miskramen gehad (waarvan de laatste twee spontaan, in de 6e zwangerschapsweek). Net als bij jou waren mijn gevoelens gemengd: aan de ene kant was ik verdrietig over het verlies van die kleine wondertjes, aan de andere kant vind ik het ergens ook wel onderdeel van het 'wonder der natuur' dat mijn lichaam zelf signaleerde dat het niet goed zat en het zelf heeft opgelost. Gun jezelf vooral tijd om het te verwerken, geef ruimte aan het verdriet en de andere emoties. Want hoe pril je zwangerschap ook was, het was toch jouw kindje, jouw hoop, jouw droom... Als je behoefte hebt om gewoon tegen ons aan te praten of als je vragen hebt, laat het dan vooral weten. De steun van lotgenoten heeft mij in ieder geval heel goed gedaan destijds. Liefs, Wendy
Wel fijn Jellie en Chantalleke dat het voor jullie uitmaakt dat er geen hartje heeft geklopt: goed dat je het zo kunt beredeneren. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er net zo veel verdriet om hebt als ieder ander die een miskraam heeft gehad. Ik wil jullie niet in de put praten, maar het gevoel van verlies kan nog komen. Als dat zo is, dan zijn wij er hier voor jullie! Veel sterkte! Marla
Lieve lieve mensen! Wat een fijne en mooie woorden! En wat herkenbaar allemaal! Ook ik put kracht en troost uit de cliches.. Zo voelt het voor mij ook! Nu vloei ik nog maar een beetje, wat minder dan een ongi. Wat ik gewoon een heel raar gevoel vind is dat ik 14 dg geleden niet eens wist dat ik zwanger was en nu is het alweer voorbij.... 6-2-2007 zal voor altijd in ons geheugen gegrift staan. Ook ik had een 9 maanden dagboek waar ik mijn gevoelens ed in schreef. Ook dinsdagavond heb ik daar een slotwoordje in geschreven.. Ook ik bewaar daar de kaart in die ik gekregen heb van mijn zus nav dit verlies. Hoe pril ook en ook al was er nog geen leven het is toch onze 1 ste zwangerschap geweest . Dit is een stukje wat toch in ons leven voorbij gekomen is. Wat kan je gevoel opeens binnen 12 dgane veranderen zeg! Fijn dat ik mijn gevoelens en woorden hier kwijt kan! DANK JULLIEWEL!
Sinds vandaag vloei ik niet meer gelukkig... Dus wij proberen er weer voor te gaan... Op naar de eisprong..!