Hoi dames, Ik heb lang getwijfeld of ik dit wel op de site wilde zetten want ik schaam me er nogal voor. We hebben een drukke week achter de rug (echo gehad, een meisje helemaal in de wolken!) en nu heb ik zelf een week vakantie. Vriendlief moet werken dus zit ook veel alleen thuis. Nu heb ik dat ik sinds zondag echt kleine schopjes voel. Elke keer weer bijzonder en dan verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht. Maar sinds zondag heb ik nu ook een paar keer een angst/paniek aanval gehad, dat ik het juist eng vind. Een wezentje in mij! Dat ik het eng en raar vind en er te veel over na ga denken waardoor ik vervelende gedachtes krijg. Ik schaam me kapot want ben echt super blij dat ik zwanger ben, maar kan die gevoelens niet onderdrukken en weet niet zo goed wat ik ermee aan moet....zit echt te huilen hier omdat het zo tegenstrijdig is
Haha hier het zelfde.. Vind het heerlijk als ze schopt en beweegt maar krijg dan ook zo'n scence van een film door me hoofd dat me buikwand opengaat en er een Alien uitkomt .. Dit was vooral in het begin erg veel.. Neemt wel steeds meer af gelukkig
Ten eerste het is niets om je voor te schamen. Gevoelens kies je niet uit,die overkomen je! Ik snap dat het een enge / rare gedachte kan zijn dat er een levend wezentje in je zit. Ik schrik er wel van dat je hier zo heftig op reageerd. Is het misschien een idee om hier zo snel mogelijk contact over op te nemen met je verloskundige of huisarts? Zij kunnen je vast verder helpen. Misschien kan je met iemand gaan praten om meer controle te krijgen over je angst. Enne gefeliciteerd met je zwangerschap ik hoop dat je er snel weer vol op van kan genieten!
Allereerst Gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik herken zelf het gevoel niet, maar ken wel iemand die dit heeft gehad. Iemand die ik ken verwachte haar derde kindje, en vond het shoppen ineens heel eng. Het idee dat er een mini mens in haar groeit etc etc. Dit had ze bij de vorige 2 nog nooit gehad, het was al haar derde kindje. Ik denk dat het komt doordat je te diep gaat nadenkt enz. Ik vroeg het toen ook hoe kan dat nou dat je het nu ineens eng vind. Ze zei ja ik weet t echt niet maar gwn t idee. Probeer er niet veel aan te denken en juist aan t mooie ervan. Ik denk dat je niet zoveel zorgen hoeft te maken, het is denk ik zo weer over.
Haha hier gelukkig geen last van gehad. Kan niet wachten tot ik weer schopjes in mijn buik voel. Maar kan het ook wel begrijpen hoor, het is ook wel een gek idee zo'n bewegend mensje in je buik. Hoop dat het minder word, anders zou ik toch wel even met je vk erover praten. Paniekaanvallen en vervelende gedachtes zijn natuurlijk niet prettig en die moeten toch wel minder worden.
Heb ik ook wel eens, soms schrik ik van mezelf, dan leg ik mijn hand op mijn buik, dan voelt het schopje ofzo soms iets vreemder dan normaal en dan trek ik gauw mijn hand weg.. Vindt het ook nog steeds vreemd zon levend mensje in mij ik denk dat iedereen dat met het 1e kindje wel heeft gehad.. En anders ben ik maar gewoon raar.
Zo, alsof ik dit zelf heb geschreven. Ik had precies hetzelfde in het begin. Dolblij dat we toch zwanger zijn geworden, maar zware paniekaanvallen omdat ik het niet fijn vond voelen. Ik durfde mijn hand niet eens op mn buik te leggen. Dat was vooral rond week 15 tot 22 ofzo. Nu geniet ik van elk schopje. Neem je tijd, heb je een paniek aanval, let op je ademhaling en probeer positief te blijven, leer wennen aan wat je voelt.
ik heb dit ook gehad.. ik denk in iets mindere mate... maar ik vond-vind het eerlijk gezegd ook niet fijn voelen. Toen ik de kleine voor het eerste voelde was ik 17 weken.. dit voelde echt super.. totdat de kleine steeds harder begon te schoppen dat het gewoon pijn deed! Dit was zo rond de 22 tot 29 weken. Zelf ook ik ook veel paniekaanvallen gehad.. ook omdat het bij ons niet duidelijk is hoe het komt met oppas enz. + dat mijn man veel weg is.. dus dan sta ik er alleen voor. kan ik dat allemaal wel.. enz enz enz.. Eigenlijk maken we ons zelf gek door teveel na te denken en niet genoeg te genieten... Ik heb nu verlof en kom iets meer tot rust... maar ik begon ook echt pas met genieten met 30 weken. Toen had ik zoiets.. jeetje wat gaat dit snel nog 10 weken......!! Nu trapt de kleine ook niet meer zo hard, maar meer gedraai en kleinere schopjes dus is ook iets prettiger. Ik hoop heel erg dat het gevoel bij jou ook gaat afnemen. Probeer zoveel mogelijk te genieten!! Ik baal dat ik dat rond jou termijn t/m de 30 weken niet heb gekund. het is natuurlijk makkelijk gezegd, maar onthou dat dit kleine mensje wat in jou groeit van jou en je partner is en dat is zo'n wonder! Liefs
Aw, je moet je niet schamen hoor!! Ik zei laatst ook nog tegen men man hoe gek ik het vind, die schopjes, dan ga je echt beseffen dat het IN je zit en IN je gegroeid is... :O heel raar als je erbij stil staat ja! Maar ook zo mooi.. Je word het vast gewend hoor, je kleintje ziet je graag en geeft je lekker schopjes hihi
Inderdaad zeker niet voor schamen hoor! Het is niet niks, zwanger zijn, een kindje in je buik laten groeien enz. enz. Het is gewoon enorm bizar als je er over na gaat denken. En je ook niet naar voelen over die gedachtes. Je hebt er heel weinig invloed op.. Sowieso heb je weinig invloed op wat je denkt en dan nog met die hormonen er bovenop! Probeer alsjeblieft om in elk geval die gedachtes niet al te veel te veroordelen. Als je je gedachtes uit mocht kiezen dan zou je ze niet kiezen dus heeft geen zin om je daar schuldig en rot om te gaan voelen Volgens mij is het best herkenbaar voor veel vrouwen. En als het goed is (bij mij was dat in elk geval het geval) trekt het ook vanzelf weer weg! Komt goed meid
Lieve allemaal, Bedankt voor jullie ontzettend lieve berichtjes, dat doet me echt goed! Net ook weer kunnen genieten van een paar schopjes, dus gelukkig is het niet elke keer. Maar het is inderdaad iets onbegrijpelijks en dat zet je aan het denken. Fijn dat jullie er zo op reageren en jullie ook jullie ervaringen met me delen, dat stelt me weer gerust
Die gedachte van science fiction, dat er een alien uit me komt heb ik ook wel een keer gehad haha, die scene van Men In Black, dat er zo'n inktvis achtig iets uitkomt. Maar voor mij waren het geen serieuze angstige gedachten. Wel heb ik 2 keer een soort van angstaanval gehad. Ik kijk normaal gesproke heel graag naar thrillers, en werd er nooit bang van. Maar nu tijdens de zwangerschap kan ik er niet goed tegen. Heb laatst een film af gezet omdat ik er echt angstig van werd en de hele avond bleef dat gevoel. Ook een keer toen ik met een stel vriendinnen had afgesproken. We waren me zn 8e, en iedereen was door elkaar aan het praten, en ik voelde me opeens heel raar en angstig. Ik kon het gesprek totaal niet volgen en als ze me iets vroegen gaf ik heel droog antwoord omdat ik ze niet echt begreep! heel raar. Na een tijdje ging het gelukkig weer over. Maar het schijnt dus bij de zwangerschap te horen. Dus probeer je niet te druk te maken, accepteer het en weet dat het ook weer weg gaat.
ik herken het ook wel, die eerste zacht plopjes waren heel bijzonder en leuk, maar nu voel ik af en toe gewoon een voetje of een elleboog door mn buik heen en eerlijk gezegd vind ik dat ook een eng gevoel.... En nu begint het ook pas echt door te dringen dat er iets met een eigen willetje in mijn buik zit en dat we over een paar weken echt een kleine hebben.
Niks om je voor te schamen!! Ik vond het doodeng in het begin.. kreeg echt zo'n gevoel van ''monsters inside me...'' Dat gevoel nam bij mij best snel weer af.. Voelde mijn kleine spruit elke dag vanaf de 18 weken en met een paar weekjes vond ik het gevoel super!! Geniet er nu ook weer iedere keer van!! Behalve als ze mijn ribben raakt dan zijn we even minder goede vrienden.. Maar ik denk dat ik het gevoel nog echt ga missen als ze niet meer in mijn buik zit!!
Haha leuk hoe je het omschrijft, maar precies ook hoe ik me voel! En elke keer als ik naar de 3d foto kijk dan smelt ik en denk ik 'oooh wat is ze nu al mooi'. Maar toch het blijft iets geks...
Pfff net ook met m'n vriend over gehad, had echt een knoop in m'n maag! Voel me wel een stuk beter nu het eruit is en hij vond het onzin dat ik me daarvoor schaamde haha...hoewel hij ook niet zo goed wist wat hij ermee aan moest (en dat snap ik heel goed) Maar is al fijn om het er met andere over te hebben en even je hart te luchten. Hoop dat het inderdaad snel over is, want ik ben juist zo ontzettend blij met de zwangerschap dat ik ook WIL genieten Echt fijn om al jullie reacties te lezen, bedankt!
Ik vond het in het begin ook echt niet fijn. Wilde liever tot t kindje nirt bewoog want vond het maar een raar en onprettig gevoel. Als je wat verder bent en het kindje groter is dan ga je echt met je handen dingetjes voelen zoals armpjes en benen en ruggetje of hoofdje. En toen vond ik het pas leuker worden. Ben nu 30 weken. Maar geloof me het word leuker
Joh maak je geen zorgen. Niks geks aan! Ik moet bijna bevallen en vind t nog steeds raar/vreemd/eng dat er iemand in mij groeit. Ik ben heel blij dat ik zwanger ben en vind het heel bijzonder maar ook nog steeds enorm spannend. Het is de grootste verandering in ons leven, we kunnen de impact ervan van tevoren gewoon niet inschatten, dus ik vind het niet gek dat je er niet alleen maar jubelend tegenover staat. Mijn man komt soms thuis en dan zegt ie dat ie die dag bedacht heeft dat z'n vrijheid nooit meer terugkomt. Herkenbaar. En die opmerking moet je niet zo zwaar nemen als ie klinkt, maar t geeft wel aan dat t een enorme verandering is. Ik herken zijn gevoel en heb t soms ook. Daarnaast zijn we enorm nieuwsgierig en hebben we er veel zin in, maar t blijft eng. Sprak m'n zwager gister en die zei dat hij nog nooit zo bang was geweest als in de periode dat z'n eerste zoon geboren werd Succes meid, laat je niet gek maken (het is naast heel bijzonder ook bizar dat er iemand in je kan groeien) en succes met je zwangerschap.