Angst om te gaan slapen...

vervelend dat je je zo voelt ... ik heb het zelf ook wel gehad.. maar die al zo vroeg... toen was ik daar echt veel te moe voor.. haha... maar dat wachten tot hij voor zijn voeding zou komen.. dat heb ik ook wel gehad ja....maar wat je er aan kan doen.... geen idee.... ik ging direct na een voeding slapen.. dan wist ik dat het weer even zou duren en kon ik makkelijk slapen.

 

Heb ik ook last van. Laatst sliep ze een nachtje door en was ik continu wakker om te kijken of ze nog niet kwam voor de fles.

Sowieso slaap ik erg onrustig nu en ga ik heel vaak kijken bij haar. Ben altijd bang dat er iets gebeurt als ik net even weg ben.

 

Ik herken het ook wel, maar dat ging vanzelf beter. We hebben haar bewust na een x aantal weken op haar eigen kamer te slapen gelegd en de babyfoon niet al te dichtbij gezet. Toen ging het beter, als er echt wat is hoor je het toch wel. Mijn broer had geen babyfoon, maar zetten gewoon de slaapkamer deuren open. Zo hoor je geen kleine kikjes, maar wel haar roep om hulp.

Ikzelf vond het moeilijker als ze ophield met haar geluidjes... zat ik meteen van 'leeft ze nog'? Ik ben gewoon gaan kijken, zodat ik vertrouwen kreeg dat het echt wel goed ging.

Het slijt met de weken, je wordt zelfverzekerder en je leert je kleine beter kennen. En dan merk je vanzelf dat het ineens goed gaat.

 

Hier ook een dochter die 1 a 2 x per nacht voor een voeding komt. Als ik haar dan terugleg in de wieg dan slaapt ze weer rustig verder... Maar meestal begint ze na een kwartiertje, oftewel als ik net weer ben ingedoezeld, weer een beetje te meuteren ( speen kwijt, wakker geslagen met handje, gewoon een aai over de bol nodig etc. ). Ze ligt naast me in een hangwiegje, dus ik hoef enkel op te staan om haar even te sussen of de speen te geven, maar dat zorgt er eigenlijk al voor dat ik niet in slaap kan vallen omdat ik toch wel verwacht dat ze komt... Evenals na ongeveer 3 uur voor een voeding. Ik zie de klok dan richting 'voedingstijd' tikken en verwacht dan dat ze heel hard gaat huilen ( wat eigenlijk nog nooit is voorgekomen ).

De laatste dagen ben ik echter zo moe dat ik twee minuten na de voeding en na haar in bed te hebben gelegd, al in een diepe slaap zak. Dus wellicht dat ik er langzaam onbewust toch op vertrouw dat ze gewoon lekker verder slaapt en dat ik haar wel hoor als er iets is...
Maar ik begrijp je gevoel... Echt alsof je wacht tot ze weer komt voor iets en je tot die tijd niet in slaap durft te vallen.

 

Ik herken het zeker. Na twee weken sliep onze dochter in haar eigen kamertje (grenst aan onze kamer en binnen drie passen zijn we bij haar). In het begin huilde ze best veel, en zodra ze stopte met huilen maakte ik me zorgen. Is alles nog wel goed? Ademt ze nog wel? Uiteindelijk is dit wel minder geworden gelukkig. Ik denk na een week of acht of zo.

Maar elke avond voordat we nu gaan slapen ga ik wel altijd even kijken bij haar. Expres wat geluid maken zodat ze beweegt . Dan ga ik met een gerust gevoel slapen.

Wellicht is een babyfoon met camera iets voor je? Ik ben er zelf niet aan begonnen omdat ik dan continu naar dat ding kijk denk ik. Ken mezelf goed genoeg .

 

Je gevoel is compleet normaal, en gaat waarschijnlijk met de tijd wel weg. Hoelang dat duurt hangt ook van persoon tot persoon af. Mijn meisje is nu 4 en halve maand, maar ik heb het nog.
Sinds 4 weken slaap ze alleen op haar kamertje. Ze heeft namelijk tot 3 en halve maand bij ons gelegen op de kamer.
Maar die onrust en angst heb ik nu nog hoor. Ik leef op het geluid van de babyfoon.
""hoor ik daar nou wat, er zou toch niets aan de hand zijn ?""
Savonds, voordat wij naar bed gaan, ga ik nog een keer bij haar kijken. Ik kijk dan of ze rustig ligt, of ze nog wel adem haalt, of ze het niet te koud of te warm heeft, of de dekentjes wel goed strak liggen etc etc etc.
Ik heb er savonds voor het slapen gaan een hele dagtaak aan haha. Gewoon omdat ik bang ben dat er iets gebeurd.
Uiteindelijk stap ik dan mijn bed in, maar ik wordt iedere nacht om het uur wakker. Uit angst. Dat gevoel en die angst kun je nog heel lang houden, is mijn mening.

 

Heel erg herkenbaar! Mijn zoontje is nu negen weken en ik zie ook vaak op tegen de nacht. Heb ook al heel wat uren wakker gelegen, terwijl hij gewoon rustig sliep... Sinds een anderhalve week ligt hij op zijn eigen kamertje en ik heb de eerste nacht wel 50 keer op de babyfoon (met camera) gekeken of alles nog wel goed was. Nu heb ik vaak dat ik na de nachtvoeding van een uur of 3.30 uur tot een uur of 6.00 uur wakker lig. Omdat ik bang ben dat hij last krijgt van de melk (hij heeft verborgen reflux). Ik check dan ook heel vaak in die periode de babyfoon... even weer aan en weer uit (heb hem onder m'n kussen liggen, zodat ik hem makkelijk aan kan doen). Ook ben ik vaak bang dat hij ruim voordat het tijd is voor de nachtvoeding wakker wordt... Vannacht zag ik hem op de babyfoon anderhalf uur na de nachtvoeding wakker liggen... Was zo bang dat hij niet meer verder ging slapen, maar het duurde maar even en zijn oogjes gingen weer dicht.

"Bang" is een groot woord trouwens, maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Onrustig is misschien het juiste woord. Of gespannen.

Tja, wat doe je eraan? Loslaten... en erop vertrouwen dat het goed komt. Maar ja, hoe doe je dat?

 

Dit is inderdaad heeeeel herkenbaar! Alleen al snel sliep ze op mn buik dus toen kon ik weer rustiger slapen. Toen ze eenmaal in haar eigen wieg lag kon ik ook niet slapen, doorslapen deed ze wel maar als het te stil was ging ik steeds kijken en als ze geluid maakte stonden mn ogen wijd open.
Hier ging het met een paar weken over

 

Zet ze gewoon lekker bij je op de kamer? Dan kan je wennen aan de geluidjes en slaap je door alle onzinpiepjes heen en weet je vanaelf wanneer je wel nodig bent. Heeft de natuur speciaal zo geregeld!

 

Suusjeuh... dat je dat kunt! Heb hem 8 weken naast me gehad in een wiegje, maar de laatste weken deed ik echt geen oog meer dicht door zijn kreun- en steungeluidjes. Ook niet als ik oordopjes in deed.

Kitty, hoe is je nacht verlopen? Hopelijk heb je een beetje kunnen slapen. Hier ging het wel goed. Stipt om 3.45 uur meldde hij zich. Toevallig werd ik zelf vlak voordat hij begon te huilen ook net wakker (ik had de babyfoon uit, maar zijn kamer is drie stappen van ons vandaan dus hoor ik het ook zonder babyfoon). Na de voeding heb ik de babyfoon deze keer aan gelaten en op m'n nachtkastje gezet. Het geluid uitgedaan, dus alleen het beeldscherm aan. Dan hoorde ik tenminste niet elke piep of kik, maar kon ik hem wel snel zien als ik die behoefte had. Ik voelde me daardoor alweer een stuk rustiger. Hoefde niet "bang" te zijn dat ik wakker zou schrikken van een geluidje van hem. Misschien ook een tip voor jou. Geluid uit, beeldscherm wel aan.

 

dit vertelden ze mij ook in het ziekenhuis en de verloskundige ook! je went aan alle geluiden en je leert alle geluiden van je kleintje herkennen, maakt je kleintje een geluid wat niet klopt (dat er iets mis is) dan word je onmiddellijk wakker dat is genetisch bepaald, altijd word 1 van de 2 ouders wakker als er een geluid is wat niet goed is.
na een tijdje als je kleintje in zijn/haar eigen kamertje slaapt herken je alle geluiden ook onbewust via de babyfoon

heb je angst dat je je kleintje niet hoort als ie honger heeft?
geen paniek je word echt wakker!
vroeger sliep ik slecht omdat mn vriend echt overdreven hard snurkt :x
nu slaap ik zo diep dat ik helemaal niet meer wakker word van mn vriend maar als dylan wakker word word ik ook onmiddellijk wakker en dat terwijl mn vriend echt nog wel snurkt hoor want ik geef dylan de fles beneden in de living en dan hoor ik mn vriend tot beneden snurken

 

Fijn dat je nu op 7 voedingen zit! Dat scheelt alweer wat... Zoals jij het omschrijft, dat had ik ook wel de eerste weken. Hij kwam toen ook twee keer per nacht en de tijd voor jezelf om te slapen is dan gewoon heel erg kort. En als je al moeilijk in slaap komt, dan slaap je amper! Ik maak nu sinds dat hij op zijn eigen kamertje slaapt weer wat nachten van 5 a 6 uur, maar daarvoor sliep ik vaak niet meer dan 3 a 3,5 uur. Slopend en soms huilde ik 's morgens gewoon van de moeheid en dan nog de drukte met het kraambezoek etc. erbij... Ging ook vaak na het avondeten naar bed om wat uren bij te slapen. Een rommeltje was het, maar ja... dat hoort ook bij de eerste weken moet je maar denken.

Hoop dat je vandaag nog wat bij kunt slapen! Succes voor vannacht.

 

Klopt, ook in het begin snel wakker van alle geluidjes. Bij 9 weken maakt hij toch een raar geluidje. Wakker gemaakt, bleek hij 40 graden koorts, direct naar de seh....bleek nierbekkenontsteking. Wl niet weten wat er gebeurt zou zijn als ik dat gemist had....

Hier groot fan van op de kamer houden....

 

Ja herkenbaar. Ik had het bij mijn oudste ook heel erg. Het is overgegaan, maar dat heeft maaaanden geduurd. Ik zou het in de gaten houden en als het niet minder wordt, of lang zo blijft dan kun je dit met je HA bespreken. Achteraf baalde ik dat niemand mij had gestuurd.

En nog gefeliciteerd !

 

Lijkt me inderdaad heel lastig als je niet met je kindje op 1 kamer kan slapen! Hier juist omgekeerd, wij moesten na 1,5 jaar echt wennen toen ons meisje naar haar eigen kamer ging. De baby ligt nu ook alweer 6,5 maand naast ons, heerlijk! Maargoed, als dat geen optie is, dan kan 't niet he!

Qua voedingstijden; moet je zo op de klok voeden? Ik vind 24u eigenlijk erg laat voor een late avondvoeding. Kan je niet iets met de tijden spelen, of je man de 24u voeding laten geven als je geen borstvoeding heeft?

Lastig zeg, als je 's avonds niet kan slapen, juist nu je het zo nodig hebt!