Jeetje dat is niet de droom bevalling die je je voorstelt! Ik zou zeker bij een volgende zwangerschap Naar een andere verloskunde gaan en zeker je bevallingsverhaal daar delen en je angsten erover delen. Ik heb zelf ook geen bevalling gehad als die ik voor ogen had heb een ernstige fluxus gehad waarbij ik met spoed naar OK werd gereden en 2,7 liter bloed had verloren. Ik ben momenteel wel in verwachting van onze tweede en heb soms momenten dat ik eraan terug denk en hoop dat alles goed gaat. Maar ik moet zeggen ik kijk ook wel weer uit naar de bevalling.
Ik heb een vergelijkbare eerste bevalling gehad, alleen mijn ruggenprik werkte niet... Ik ben bij de tweede ook bewust in een ander ziekenhuis bevallen, en heb heel goed mijn angsten besproken en dingen die ik anders wilde. Vliezen gebroken en een aantal uur afgewacht, weeopwekkers heel langzaam opgebouwd en mocht ook weer naar beneden als het te snel ging. Ik kon muziek luisteren, douchen, ze kwamen aan met een yogabal en we probeerden andere houdingen, super! Uiteindelijk het laatste stukje wel remifentanil gehad. En waar mijn eerste na 92min eruit is getrokken met de vacuum (ook van metaal hoor ik net), heb ik bij mijn tweede alleen zelf 17min geperst voordat hij er was (en hij was flink groter). Ik had niet durven dromen van een "normale" bevalling en het was zoveel beter als ik ooit dacht dat het zou kunnen. Mijn grootste "klacht" na de tweede bevalling is dat het litteken van de knip van de eerste bevalling twee weken gejeukt heeft. Ik mocht ook een keizersnede kiezen, maar ik ben blij dat ik er uiteindelijk (nadat men maanden op me heeft ingepraat) voor gekozen heb om het normaal te proberen! Met de uitleg dat als het hoofdje niet door het bekken past, dan vordert 9 vd 10 keer de ontsluiting niet (en dan een ks dus voordat je eerst moest persen) durfde ik het aan. Als je echt niet meer durft dan is dat ook een indicatie voor een keizersnede!
Ontzettend herkenbaar hoe je het beschrijft. Ik werd ook ingeleid bij de eerste, ik vond het echt een ware hel. Raakte ook steeds meer in paniek tot na uren wachten eindelijk die verlossende ruggenprik kwam. Daardoor zag ik ook enorm op tegen de 2e bevalling, vooral tegen het einde. Was zo bang om weer ingeleid te worden. Heb dit ook bespreekbaar gemaakt bij de vk en ze hebben me daar heel goed in gerustgesteld. Onze kleine vriend kwam godzijdank vanzelf en het was zo een andere ervaring, zo mooi en zo puur. Tuurlijk deed het pijn maar ik kijk er met een heerlijk gevoel op terug. Mijn eerste bevalling komen helaas alleen minder leuke gedachtes naar boven. Maak het bespreekbaar en kijk samen met vk hoe ze je kunnen begeleiden met deze terechte angst