hallo meiden ik ben op zoek naar meiden die dit herkenen gewoon die dit herkennen en wat die hebben gedaan hier mijn verhaal: 9 mei 2009 ben ik bevallen van mijn zoontje robin op 16 november liep ik met hem nadat de visite weg was naar de keuken om een flesje voor hem te maken ineens begon ik te trillen en te duizelen ik voelde me heel warm worden alsof ik 40graden koorts had en kreeg overal tintelingen ook werd ik erg misselijk en voor ik het wist wou ik een stap zetten en voelde me benen niet meer en ben toen gevallen met de kleine man mankeerde gelukkig niks ik heb toen mijn mobiel uit mn vest gepakt en op het bel knopje gedrukt in de hoop dat ik als laats iemand van de familie heb gebeld mijn moeder kwam er direkt aan en we zijn naar de huisartsen post gegaan die dacht dat ik een virus aan mijn evenwichtsoorgaan had maar al snel had ik in de gaten dat dat niet het geval is geweest want het bleef ik durfde mijn zoontje niet meer op te pakken want ik zag al helemaal voor me dat ik weer met hem viel of de fles te geven ik zag hem zich er in stikken ook in bad doen kreeg ik die symtonen weer alleen niet het vallen en zwart voor de ogen verder wel trillen als een electrische tandenborstel misselijk ontzettend warm en tintelingen ik dacht als ik hem in bad deed ojee straks gebeurd er wat met mij en dan verdrinkt hij de volgende ochtend werd ik zo wakker en durfde ik mijn bed niet uit te komen ik heb toen mijn schoonmoeder op gebeld en gevraagd of ze wil komen om me te helpen met de kleine man en me mee te nemen naat de dokter de dokter heeft toen mijn bloed geprikt op alles om mij de angst iig weg te nemen dat ik wat mankeer maar die angst en paniek aanvallen bleven op zijn minst 7 keer per dag komen ik stond er mee op en ging er mee naar bed ik heb toen samen met de huisarts besloten dat ik een week naar mijn moeder ging om te kijken of ik dan tot rust kom en de kleine man naar mijn schoonouders te doen het resultaat het werkte niks ik ben elke week bij de huisarts geweest en kreeg maatschappelijk werk en nog voel ik mij niet beter robin zit nog steeds bij mijn schoon ouders zij wonen 2 straten verder dan mij en ik ben daar smorgens tot wanneer robin naar bed toe gaat en dat gaat wel goed maar het doet ontzettend veel pijn ik heb dagen dan durf ik mijn zoontje niet eens aan te kijken zo bang dat ik ben kerst en oud en nieuw hebben we daar gevierd zodat ik toch bij mijn zoontje ben eergisteren ben ik weer bij de maatschappelijk werk en de huisarts geweest en zij gaan nu actie ondernemen ze gaan me doorsturen naar de meerkant daar zitten psichologen speciaal gericht op angst en paniek en ze gaan met het consultatie buro overleggen want ze willen pas dat robin thuis komt als ik begleiding thuis heb ze denken dat ik een verlate postenale depressie heb en een angststoornis ik voel me zo hulpeloos en elke dag denk ik wat ben ik voor een moeder waarom kan ik me schouders er niet meer onder zetten zoals ik altijd heb gedaan waarom ben ik zo bang hoe kan dit ineens ik voel me echt verdrietig en snap er niks van het komt nu zomaar opzetten zonder aanleiding er toe en ik ben dan mijn complete controle over mijn lichaam kwijt en dat is zo naar! wie herkent dit? ik heb echt het gevoel dat ik de enige ben die dit heeft ookal zegt de huisarts dat er zeker 4 van de 10 vrouwen hier last van hebben en 5 op de 10 mannen maar toch voel ik me zo sorry voor het lange verhaal maar hoop zo echt soort lotgenoten te vinden zeg maar liefs ancie
Sorry geen ervaring mee. Wel met angst en paniek stoornis maar ik denk dat je toch eerder een postnatale depressie hebt. Ook wel met angst natuurlijk maar dat komt van die depressie. En troost je ( als zal dat een schrale troost zijn) en zijn inderdaad veel vrouwen die hier last van kunnen krijgen na de bevalling. Hormonen zijn rare dingen. Brooke Shields bijvoorbeeld heeft het ook heel heftig gehad. Medicijnen kunnen echt heel goed helpen om je weer in balans te krijgen. En je bent echt geen slechte moeder want dit overkomt je buiten je eigen schuld. Ik hoop dat er lotgenoten zijn hier en jullie samen kunnen kletsen. Heel veel sterkte.
Hoi Heb geen eigen ervaring maar wel via mijn werk. Gelukkig zijn postnatale depressies en angststoornissen over het algemeen goed te behandelen / mee leren omgaan. Heel veel succes!
Hoi, Ik heb in het verleden last gehad van paniekaanvallen...nog voor ik zwanger werd....in mijn kraamweek was ik ook bang dat ik flauw zouvallen als ik hem bijv in bad zou doen....gelukkig is het gevoel snel weggegaan en zorg ik gewoon dat ik goed eet en dan heb ik het niet.... Wat ik wilde zeggen is dat bij mij goed geholpen heeft om even de visuele cirkel te doorbreken door aan de medicijnen te gaan die je daarbij goed kunnen helpen en theraphie...het kinkt allemal zwaarder dan dat het is....bij mij is het toen heel goed weggegaan maar het zal altijd in mijn achter hoofd spelen!!! Sterkte want zo wil je niet leven!!!!!
hey meiden bedankt voor jullie snelle reactie! 7 januarie moet ik weer naar de huisarts en dan gaan we het over medicatie hebben en hoe verder ik hoop echt dat ik snel meer hulp krijg want wil echt mijn zoontje weer thuis hebben en verder met mijn leven ik hoop ook dat er nog meer meiden reageren. liefs ancie
Hoi Wat een verhaal zeg! Ik vind het echt verschrikkelijk voor jou en je kleine mannetje! Wel fijn dat je schoonouders voor hem willen/kunnen zorgen! Ik heb er zelf gelukkig geen last van gehad, maar voel me wel vaker depri als voor de bevalling. Terwijl ik heel gelukkig ben met mn mannetje en ontzettend veel van hem hou. Zo'n zwangerschap, bevalling en het moederschap heeft zo'n impact! Ik wens jullie samen veel sterkte en hoop voor je dat het snel beter met je mag gaan en je zelf weer voor je manntje kan zorgen en van hem kan genieten!
hier niet zo heftig , maar in zekere zin heb ik dus wel deze paniekaanvallen. druk op de borst, denken dat je hart mega te keer gaat (terwijl ie normal doortikt) duizelig en trillerig. ik probeer dan ff tot rust te komen en vor hele heftige heb ik van bach snoepies met natuurlijke rustgevers zeg maar. die werken bij mij altijd perfect. hoop dat je er gauw uit bent wat en hoe. en dat je dan lekker kan genieten. vel sterkte met het herstel.