Ons neefje (3 jaar) is ontzettend panisch van onze katten. Hoe kunnen we hiermee omgaan? De katten gaan nu naar boven, maar hij komt verder nooit in contact met dieren en zo leert hij het natuurlijk nooit... Verder is hij sowieso erg bang aangelegd en hij wordt echt helemaal hysterisch als hij überhaubt alleen de kat al ziet of "hoort". Iemand ervaring/tips wat wij zouden kunnen doen of voorstellen?
Ik zou er niet te veel aandacht aan besteden. Zelf de katten veel knuffelen, zodat hij ziet dat het niet eng is.
Inderdaad, niet gaan forceren, maar zelf wel laten zien hoe jullie met de katten omgaan. Vraag me trouwens wel af waar die angst vandaan komt, vaak reageren hun ouders bijv. net zo en nemen de kinderen dat over, maar het kan ook wat anders zijn.
Misschien als zijn ouders de kat aaien en niet te veel op zijn angst in gaan. Ik denk als je zegt"wat een lieve kat,en wat ben je lekker zacht" het beter doet dan "je hoeft niet bang te zijn,kijk maar hij doet niks". Dan benoem je de angst al.Hij zal er toch langzaam aan moeten wennen.
Mja zo is onze dochter panisch voor honden. Behalve als ze stokoud zijn.. Dan zijn ze leuk. En tja eerlijk is eerlijk.. Ik zeg dat het niet nodig is, laat evt zien hoe ze het beste kan reageren zodat de hond rustig blijft. (dus hand uitsteken, laten snuffelen.. The works) Maar ik ga niet heel veel tijd steken in het daadwerkelijk oplossen van het "probleem" gewoonweg omdat ze er toch maar weinig mee in contact komt. Ik zou in jouw geval de katten ook niet boven opsluiten.. Waarschijnlijk blijven ze wel uit elkaars buurt. Meeste katten zijn niet gek op panische peuters tenslotte