Op zich is het een apart idee natuurlijk de eerste keer enzo. Nouja knipje of scheurtje meer of minder is het ook niet. Ik ben eigenlijk bang dat ik het niet aankan zit nu al 4 weken thuis en kan bijna niks. Vanaf het begin eigenlijk al weinig gedaan door problemen. 8weken rust gehad alleen zitten en liggen. Ben bang dat ik geen conditie heb om de kleine eruit te krijgen. Herkennen jullie dit? Bevalling is wel in het ziekenhuis hoor! Maarja daar krijg je geen conditie van
he hallo... ik ken het zeker ja... ik heb ook een niet zon fijne zwangerschap in zijn geheel... en mijn conditie is echt helemaal weg... als ik nu dan leer hoe je moet persen... denk ik jeetje waar moet ik die energie vandaan halen... maar mensen zeggen tegen me... er is er nog nooit 1 blijven zitten... en als het moment daar is krijg je een enorme adrealine stoot... dus daar houd ik me maar aan vast... maar ik begrijp je zorgen
Laten we dan maar hopen op een filnke stoot ook!! Stel dat de bevalling tegenvalt en lang duurt... Pff moet er niet aan denken zal er nog wel over beginnen bij de gyn over 2 weken!!
Inderdaad... je lichaam/hormonen zorgen er wel voor dat je het aankan en als dat nou toch niet lukt krijg je een ks. Hoe dan ook, een bevalling is zwaar maar zo ontzettend speciaal en bijzonder!
Ik heb vanaf dat ik 12 weken zwanger was in de ziektewet gezeten en heeeeel veeel rust gehad! De laatste 6 weken van mijn zwangerschap kon ik de trap niet eens oplopen zonder helemaal buiten adem te zijn (in mijn geval dus vanaf 29 weken) Ik heb uiteindelijk van 09.30 tot 15.45 weeën gehad, was wel wat moe maar het gaat gewoon door... Over persen kan ik je helaas nix vertellen want heb een spoedks gehad
Medisch, de hartslag van een van mn jongens viel steeds tijdens de weeën weg... Maar moet wel zeggen de tijd dat ik weeën had is voorbij gevlogen... Heb echt niet het idee dat ik 6 uur weeën heb gehad!
Ja da's echt vreemd! Ik moet wel zeggen dat ik met 28 weken een rondleiding op de kraamafdeling en verloskamers heb gehad en daarna zag ik ook erg op tegen de bevalling... Een week voor de bevalling ging dat gevoel weer weg en uiteindelijk is t best meegevallen... In gedachte van te voren was t veeeeeeel erger haha Dus meid, je kan t!!!!!!!!!!!!!!
spannend allemaal... we zullen uiteindelijk wel gaan zien hoe het gaat lopen... maar volgens de vk kan je op zon moment opeens heel veel aan... en als het echt niet lukt dat word het inderdaad een ks... dus de kleine word zowiezo geboren
Dat de kleine niet blijft zitten is logies. Maar ben daar weer bang dat ukkie blijft hangen ofzo... Maar zal allemaal wel meevallen
Hoop dat ik jullie gerust kan stellen, ik ben héél erg ziek en verzwakt geraakt tijdens mijn zwangerschap. Maar ik ben supersnel en thuis bevallen, drie uur na de echte weeen was mijn dochter er. Succes!
Ik heb ook een moeilijke zwangerschap gehad. Vanaf 13 weken minder moeten gaan werken vanwege harde buiken, vanaf 20 weken moeten stoppen, vanaf 26 weken volledig rust. En ik had voor de zwangerschap al een slechte conditie vanwege een chronische ziekte. Ik moest halverwege de trap pauzeren omdat ik niet genoeg lucht had om door te lopen. Met 37 weken opgenomen in het ziekenhuis met zwangerschapsvergiftiging. Met 38+3 braken mijn vliezen en begonnen de weeen maar die zorgden niet voor ontsluiting. 3 nachten later kreeg ik ineens persdrang en bleek ik toch (net voor de geplande keizersnee) natuurlijk aan het bevallen te zijn. Tussen elke wee sliep ik, zo bekaf was ik. Mijn man maakte me wakker om te puffen. Toen ik eindelijk mocht persen ging dat prima, dat is zo'n oergevoel en dan heb je die kracht. 80 uur nadat mijn vliezen gebroken waren is mijn zoontje geboren. Toen de verloskundige me tijdens het hechten vroeg of het me mee was gevallen was mijn reactie 'schat, volgend jaar weer een?' Moraal van dit verhaal: als het mij gelukt is moet het jou ook lukken!
Pfff.....moet zeggen dat ik er ook tegenop zie. Zit idd ook oa. aan de conditie te denken, maar als ik het zo lees valt dat dus nog wel mee. Daar ben ik dan wel blij mee....heb nu namelijk echt een conditie van niks!!! (en voor de zwangerschap liep ik trouwens ook al niet over van de conditie...deed niet aan sport. Hahahah. ).
Gelukkig, twijfelde even of ik het op zou schrijven omdat ik je niet banger wou maken terwijl het juist bedoeld was om je een hart onder de riem te steken!
Nou ik dus ook. Al jaren chronische vermoeidheid door een ziekenhuisbacterie... Kan niet eens langer dan 5 minuten fietsen maar bevallen lukte me wel
Ik zie er ook heel erg tegen op.. tegen alles eigenlijk.. dat het niet goed zou gaan, en de vreselijke pijn.. Ben echt bang dat ik dat niet aan kan! Maar TOCH heb ik er ook ergens zin in.. want ik krijg mijn beebje!
Ik ben ingeleid, binnen 2 uur ging ik van 3 a 4 cm ontsluiting naar 10 cm. Was kapot van de weeen opvangen voordat ik moest gaan persen. Heb denk ik iedere wee gezegd dat ik dit niet zou kunnen. Toen ik eenmaal mocht gaan persen, komt er zoals Xaph al zegt een oerkracht in je naar boven, waardoor je het echt wel aankan. Ook heb je nog een vk, je man/vriend die je aanmoedigen. Succes!!