Neuh, ik ben niet echt bang voor de bevalling.. Ik zie het wel allemaal. Laat het over me heenkomen.. Het kindje moet er toch uit.. Het enige waar ik bang voor ben is een keizersnede onder algehele narcose.. Ik ben as de dood voor de narcose.. Ik heb een afwijking die 1 op de 100.000 mensen heeft, waardoor ik heftiger reargeer op de narcose. De voorgaande operaties die ik heb gehad, kwam ik niet goed uit de narcose.. Stopte ik met ademhalen...
Nou... hechtingen en stuwing kunnen ook pijn doen . Maar we hopen natuurlijk alleen maar wakker te worden voor de voedingen .
nou, ik ben ook wel heel erg bang voor de bevalling. in het begin dacht ik er heel nuchter over maar nu het dichterbij komt ben ik wel bang. het is de eerste keer en ik weet niet wat ik moet verwachten.. ben zo een bang dat het pijn gaat doen.. en dan maak ik me het minst druk om de weeen maar meer om het kindje eruit te krijgen. ik ben zelf al zo klein gebouwd en zelfs als ik sex heb, heb ik pijn dan vraag ik me af hoe moet ik nou een heel kindje eruit krijgen..:s ben echt een bangeschijterd hoor.. maarja achteraf zal het reuze meevallen en denk je nergens meer aan als je je kindje vast hebt.. denk ik tenminste..
Ik was helemaal niet bang! Achteraf maar goed ook, want liep niet helemaal zoals gepland hihi Na de bevallin lekker slapen, uhh nee hoor meiden, teminste ik niet, geniet nog van mij hechtingen, en schaafwonden en wat dacht je van de voedingen in de nacht
Eer dat ik echt bang kon worden, waren mijn vliezen al gebroken en dan zit je eenmaal in die trein en ga je gewoon mee. Je nieuwsgierigheid wint het tenslotte van de angst. Ik vond het wel spannend allemaal.
Ja best wel bang maar komt heb al 2 rot bevallingen achter de rug dus zie er wel beetje tegen op .Hopelijk zal deze nog sneller gaan de de 2e haha
Ik was ook niet bang voor de bevalling, was er heel nuchter onder. En heb toevallig ook een makkelijke bevalling gehad, dus had achteraf ook geen reden om bang te zijn. Ik heb 2 keer geperst, m'n persfase duurde nog geen 5 minuten En euh, ik slaap sinds de bevalling beter dan ooit Tuurlijk, ik moet er uit voor de voeding, maar tijdens en ook voor mn zwangerschap sliep ik echt belabberd en nu val ik gewoon in slaap en word pas wakker als ik eruit moet om m'n wijffie te voeden..super! Ook (nog) geen last gehad van stuwing of van mn hechtingen of wat dan ook. Dus ben wel blij
Memke, ook ik ben wel wel bang hoor. Het zal voor mij de 1e keer zijn maar als ik een bevalling op tv zie word ik ook gelijk wat angstig en voel me naar. Omdat ik gewoon niet weet hoe ik straks op die pijn ga reageren en de angst om in paniek te raken ofzo. Dus ja ik heb wel geantwoord ik ben redelijk bang. Ik weet niet wat me te wachten staat. Ik probeer natuurlijk op dat moment zoveel mogelijk te ontspannen en wie weet gaat het vanzelf (dat je er op dat moment niet echt meer over nadenkt maar het alleen beleeft). WAt is er bij je 1e bevalling allemaal gebeurd dan? Of kan ik dat beter niet weten
Hier nog 1 die eigenlijk niet bang is .. en er ook niet te veel bij stilstaat .. wil me nu nog niet druk maken over de bevalling .. ben ook niet zo iemand die snel bang is of zich snel druk maakt ... ik zie het allemaal wel en leef van dag tot dag .. -x-
Helemaal niet bang,maar heb dan ook al 3 bevallingen gedaan en allemaal helemaal makkelijke bevallingen.
De eerste twee bevallingen gingen supervlot, dus op zich hoef ik daar niet bang voor te zijn. Tot nu toe heb ik zoiets van: kom maar op, ik heb er zin in! Maar aan de andere kant: het is 21 jaar geleden dat ik voor het laatst beviel, dus misschien zal m'n leeftijd nu meespelen dat het minder soepeltjes zal verlopen. Hoewel ik er niet echt bang voor ben... En dan nog een punt: de meeste diabetesmoeders (dat ben ik ook) worden vroeger ingeleid. Daar baal ik van, want ik ben echt een natuurmens en vind dat een bevalling niet moet ingeleid worden (tenzij het echt móét). Moeder natuur beslist zelf wanneer een bevalling op gang komt, en dat er zomaar twee, drie weken vroeger wordt ingegrepen, vind ik onnatuurlijk. Dus ik hoop voor mezelf dat zoiets niet zal gebeuren. Hoewel: als de gezondheid van ons schoppertje op het spel staat, dan moet het natuurlijk.
Het valt me precies wel op dat diegenen die helemaal niet bang zijn ook nog nooit bevallen zijn Ik was absoluut niet bang, tot ik bevallen ben. Het was een nachtmerrie en dat 36 uur aan een stuk. Nu ben ik ergens nog steeds bang na 3 jaar maar ergens heb ik zoiets van ik heb het toen overleeft, het zal nu ook wel lukken en erger als toen kan al bijna niet, toch?
Als nou eenmaal de weeen voorbij zijn en je mag gaan persen is het een peulenschillentje maar van te voren och jee wat een ellende ik heb dan ook echt overal de weeen zitten en valt helemaal niet meer op te vangen . Vooral niet als ze al gelijk om de minuut komen van de eerste wee af .
Gekozen voor nee beetje maar...en dan niet eens zo zeer voor de pijn of wat dan ook maar meer van: als alles maar goed gaat met de kleine tijdens de bevalling.
Hallo, Ik heb gekozen voor de optie een beetje... Bang is een groot woord. Het is ons eerste kindje, dus ook de eerste bevalling en weet niet precies wat ik kan verwachten. Het is het onbekende waar ik misschien wat 'bang'voor ben. En heb ook zoiets van...zolang de mensheid bestaat, bevallen vrouwen al, dus waarom zou ik dat niet kunnen.... Maar de bevalling mag wat mij betreft wel beginnen hoor, we willen ons meisje zooooooo graag zien.... Liefs Elly.
leuk al die reacties! Dankjewel... Ik wou dus dat ik niet bang hoefde te zijn,maar het beheerst gewoon mn zwangerschap..Ik heb het boek van Beatrijs Smulders al in huis, en daar wordt ik "iets" rustiger van.. Maar ik ben dus echt heel bang voor de pijn, die vervelende rugweeen om het zomaar te zeggen.. Ik was al bang van te voren, ik had altijd al gezegd ik hoef geen kinderen want dan moet ik bevallen. Maar ja kinderen zijn leuk, dus dan moet je er maar doorheen.. Ik heb thuis 2,5 uur liggen persen en daar kwam geen schot in, hartslag van mijn zoontje ging achteruit dus met ambulance en loeiende sirenes naar ZH gegaan.. Dat viel me zwaar, en dan aangekomen in ZH, nou ja 1 grote slachtpartij was het.. Ik ga er niet verder op in want ik heb er nog steeds moeite mee.. Ik wou dus dat ik dacht van: KOM maar op zoals vele moeders die hebben gereageerd! Ik wou echt dat ik dat had hoor! Dan zou ik veel beter slapen,hihi.... Als hij er eenmaal maar is is het wel goed hoop ik.. En mama's die nog meer heel angstig zijn zoals mij, mogen mij altijd een PB sturen, misschien om wat steun te vinden... Annette
Maar.... zonder je controles en medicijnen zou het ook niet goed gaan met je kindje, dus toch fijn dat we Moeder natuur af en toe een handje kunnen helpen
Ik ben voor de bevalling zelf nooit echt bang geweest. Wel in de zwangerschap zelf heel erg bezorgd en angstig over wat er allemaal fout kon gaan.
Helemaal gelijk heb je! Ben ook superblij met al die hulpmiddelen hoor! Maar juist door die 'onnatuurlijkheid' en dat 'nog niet rijp zijn en toch inleiden', krijg je niet zelden van die nare bevallingen. Omdat je lijf er vaak nog niet klaar voor is. En daar zit ik dus niet echt op te wachten na twee van die prachtige bevallingen.