Gelukkig, maar wel te verwachten . Het feit dat je bij zulke dingen (ook bij de opgezwollen lymfeklier) gelijk aan kanker denkt baart mij dan weer een beetje zorgen. Kijk uit dat je daar niet te ver in gaat en zoek hulp als het iets is wat je leven in beslag neemt.
Je geeft in je openingspost aan dat je er last van hebt, sinds de geboorte van je dochtertje. Ik moet eerijk toegeven, dat ik, sinds de geboorte van mijn kinderen ook banger ben ook "iets" te hebben of om dood te gaan. Het heeft natuurlijk te maken met het "moeder zijn" en de verantwoording te hebben over een ander. Dat is gewoon heel angstig allemaal! Wat mij altijd ontzettend oplucht, is om het te bespreken met mijn man. En eigenlijk als ik het al uitspreek....dan hoor ik vaak al hoe onlogisch het allemaal klinkt! Dus mijn tip: praat er over, met je man, met vriendinnen of je huisarts. Moeder zijn/worden gaat gepaard met heel veel onzekerheden en angsten, omdat je er altijd wil zijn voor diegene waar je het allermeest van houdt!