Ik laat het maar op me afkomen, soms heb ik wel een zenuwachtig gevoel maar dat hoort er denk ik wel een beetje bij... ik merk het wel als het zover is
Nu na 2 bevallingen zie ik er niet meer zo tegen aan... Het is geen pretje maar ik weet nu ongeveer wat ik kan verwachten en dat ik het de vorige twee keer ook goed gedaan heb.. Ook zijn ze beide verschillend begonnen , de ene met het breken van de vliezen en de andere is begonnen met weeen. Ben idd ook meer bezig met het kindje dan met mezelf , dat komt daarna wel weer.
ik ben totaal niet bang voor de bevalling, ik ben zelfs heel benieuwd naar de ervaring. is toch een prachtig iets? ik heb al gezegd ik kijk wel hoe het loopt, ga me er nu nog niet druk over maken en sta voor alles open. als het te pijn gaan doen en de zusters stellen voor om in het bad te gaan liggen (omdat dit ontspant) dan ga ik toch lekker in bad... word dat niets dan word het een epi. we zien het wel. ik ben allang blij dan ik mijn kindje ter wereld mag brengen na al die maanden! kan niet wachten tot het zover is!
hmm heb een dubbel gevoel bij dit onderwerp.. als ik me goed voel , denk ik laat het maar gebeuren en ben vrij benieuwd naar de ervaring maar soms heb je van die dagen dan kan je overal druk om maken en zeker over de bevalling.. en ook na de bevalling , met de kraamzorg enzo.. maar moet ook zeggen nu dat het steeds dichterbij komt.. giert me soms de zenuwen door mijn lijf..! je weet gewoon niet wanneer het gaat gebeuren , das wel het vervelende eraan..
ik was helemaal niet bang voor de bevalling, ik had zoiets van: het komt toch wel, dus of het nou nu gebeurd, f morgen, of volgende week, het moet er toch uit, de pijn komt toch wel.