Het is heel goed dat je er zo goed over nadenkt. Ook inderdaad heb je een gezin die je ook nodig heeft. Gelukkig praat je erover. Ik denk dat als je genoeg praat, je angst een stuk minder kan worden. Dat hoop ik echt voor je.
Heftig verhaal aardbei. Bij mij bleef bij de 1e ook de placenta vastzitten die operatief verwijderd moest worden. HB gevaarlijk laag en 5 zaken bloed + 5 dagen zh gehad. Mijn gyn. zei nog; de kans dat dit bij een 2e zwangerschap voorkomt is maar 10% dus ik dacht deze keer gaat het goed. Maar helaas, ik hoorde bij die 10% en dus weer exact hezelfde meegemaakt en dat hakt erin hoor. Vooral dat bloedverlies en de periode die je nodig hebt om je HB weer een beetje op peil te krijgen. Gelukkig heb ik wel een goed kraambed gehad en extra uren bijgekregen (zelfs een 9de dag) en dat heeft me goed gedaan. Tuurlijk komt het bijna niet voor dat je bevallingen hetzelfde zijn maar tis toch goed om je erop voor te bereiden. Dat heb ik bij m'n 2e bevalling wel kunnen doen en dan kun je het toch beter verwerken. Gelukkig gaat het nu een stuk beter met mij en ons mannetje doet het ook prima. En ik moet zeggen, dan ben je zo'n bevalling toch best vlug vergeten . Silly
Het lijkt me gewoon zo erg dat als de bevalling eenmaal inzet, je er niks meer aan kunt doen als er iets fout gaat, je moet alles maar over je heen laten komen. Ergens lijkt het me ook nog wel een beschamende situatie, maar misschien komt dat omdat ik nog best wel jong ben en het schijnt dat je dat allemaal niks meer uitmaakt als het eenmaal zover is...
Tja t lijkt me ook erg als je moet poepen, schijnt ook normaal te zijn? maar ja, mn schoonmoeder en moeder zijn er ook bij . Misschien denk je dat dan niet op t moment zelf?
@Patroeschka haha ik snap jou angst , ik had ook zoiets toen ik dat hoorde : poepen bij de bevalling ownee ik schaam me daar ook wel voor haha dan ruikt t ineens naar poep ofzo maarja goed, iedereen heeft het, en de verloskundige doet meteen verschonen van zeiltje hoor. en jou moeder en schoonmoeder hebben hetzelfde meegemaakt. ik schaam me ook voor als me vliezen breken en ik sta in een winkel ofzo .. net alsof je in je broek plast ofzo..
Je gaat de schaamte voorbij hoor, geloof mij maar Je wilt alleen nog maar je kindje eruit en het kan je echt niet zoveel meer schelen wie er met zijn of haar vingers op plekken zit die normaal streng verboden toegang zijn voor derden Over dat poepen, ook daar ben je helemaal niet mee bezig. Meestal gebeurt het tijdens het persen, als je kindje door het geboortekanaal naar buiten komt. Dan kan er dus wel eens wat ontlasting meegdrukt worden naar buiten. Je merkt daar echt niets van. En de vk zit meteen klaar om het weg te halen en een nieuw matrasje neer te leggen, dus het gaat ook niet stinken
tjee als dat jullie probleem is, het poepen, nou succes. hahahaha oke het is inderdaad misschien een beetje segnant maar daar heb ik ook niet me druk om gemaakt. Bij gebeurde het ook, het is ook een teken dat het erg vlot dan. het kindje zit dan al met het hoofdje voor de uitgang, Dan is de bevalling ook bijna klaar. Lekker toch! Is ook weer een positief teken, zeg maar. Poepen tijdens het persen is niet levensbedreigend, het krijgen van een nabloeding wel.
Maar waar jij bang voor bent komt zelden voor, en poepen vaker Ieder z'n eigen angst Lisa Sophie! Ik denk dat jij de laatste zou moeten zijn om te oordelen over de angsten van een ander...
Mijn bevalling was in het ziekenhuis, Steven had de navelstreng ook om z'n hoofdje, en werd ook met de vacuum gehaald, maar dit alles binnen 5 uur, en dat voor de eerst! Er werd wel gezegd, dat ik hem er nooit alleen uit had gekregen, zonder een beetje hulp. Eigenlijk wou ik thuis bevallen, maar vanwege langdurig gebroken vliezen, moest ik me melden in het ziekenhuis. Mocht er een 2e komen, dan ga ik wel weer naar het ziekenhuis, alles is bij de hand, en je bent er in goede handen, dit vind ik een veiliger gevoel.En die dagen ernaar hoe graag ik ook naar huis wou, het was nog gezellig ook! Het enigste nadeel was, dat ik er 5 dagen heb gelegen, ik had getromboliseerde aambeien, en kon niet plassen, vanwege de pijn, en had een catheter. Die aambeien deden nog meer pijn, als de hechtingen. Gelukkig geneest zoiets snel, en was ik na 2 weken, weer normaal van onder goed naspoelen nd wc heeft goed geholpen bij mij!
Bij ons ging het ook heel snel en er was in eerste instantie geen tijd meer om naar het ziekenhuis te gaan. Later waren de persweeen niet meer sterk genoeg en moesten we alsnog naar het ziekenhuis. Het was geen eitje moet ik zeggen maar ik had me op het ergste voorbereid en dat heeft geholpen. Het is een van de ergste cliches die er bestaan maar het is wel waar: miljarden vrouwen hebben het voor je gedaan en het zonder kleerscheuren overleeft.. Sterkte straks
Ik vind het nogal een belediging dat jij over mijn angst oordeeld. Maar goed je mag uiteraard je mening uiten. Poepen komt inderdaad vaker voor, maar of een nabloeding echt zeldzaam is.....vraag ik me af. Ik heb in mijn directe omgeving veel mensen die dergelijke nabloeding heeft gehad (collega,s, buren, zwngerschapscursus enz) waarbij het bij twee kantje boord was. Oke het een zal wel vaker voorkomen dan het andere, maar ik vind het juist opvallened vaak voorkomen. Maar mensen praten er ook niet over, taboe?
Beter lezen. Ik oordeel niet over JOUW angst, ik vind het alleen jammer dat je over andermans angsten oordeelt terwijl je zelf maar al te goed weet hoe vervelend het is om een bepaalde angst te hebben. Verder is een nabloeding zeker niet zeldzaam (al komt het echt niet heel vaak voor) maar ik heb het dan ook niet over de nabloeding opzich maar over de angst die je hebt dat je erdoor zal komen te overlijden.
oke oke...ik kan prima lezen! Het is inderdaad een vervelend probleem als je ergens een angst voor hebt. Een angst vind ik daarintegen anders dan een schaamte! Maar goed. Gelukkig kunnen alle mensen die ik ken in mijn omgeving het nog navertellen, inderdaad.
Ik ben na de bevalling een paar liter bloed verloren en ze hebben me geen bloed bij gegeven... (huisarts en vk hebben bij het ziekenhuis ook een klacht ingediend). Doordat ik zoveel bloed was verloren, kon ik helemaal niets na de bevalling... als ik wilde zitten viel ik al flauw. Anyhow, bij een volgende bevalling zie ik wel weer hoe het gaat. Ik ben niet bang voor herhaling, want nu weten mijn man en ik dat als het opnieuw gebeurd ik erop STA om bloed bij te krijgen.
sharm1, tjee wat een dom ziekenhuis zeg, mijn vriendin heeft een liter verloren, dat was op het randje was het meer geweest had ze wel bloed gekregen. Waar lag het aan dat jou het overkwam? was je niet bang, hoe kan het dat je niet bang bent voor herhaling.....en ben je in het ziekenhuis bevallen of thuis? Hoe gaat het nu met jou? Heb je iets gehoord van de klacht......wat gaat het ziekenhuis ermee doen? IK ben wel nieuwschierig nl. Mijn buurvrouw had ook veel bloed verloren en die kreeg 3 zakken bloed! Kun je nagaan, daar knapte ze wel van op vertelde ze.
In mijn ontslagpapieren voor de huisarts hebben ze niet gemeld hoeveel liter bloed ik heb verloren, maar volgens mijn huisarts ben ik minimaal 2,5ltr bloed verloren (heeft hij "uitgerekend" aan de hand van mijn hb waarde) In het ziekenhuis vertelde de assistent (die bij de bevalling was) dat ik de eerste paar uur niet naar de wc mocht...en dit terwijl ik nodig moest plassen. Ik heb het dus de hele tijd ingehouden... tot ik om 5 uur echt niet meer kon en toen stroomde het eruit...bloed. Ik lag helemaal onder. De zusters zeiden dat ik veel eerder had moeten zeggen wat er aan de hand was (ik heb ze pas rond 7 uur geroepen). Het bleek dat mijn baarmoeder niet snel genoeg deed samentrekken. Dus kreeg een infuus en catheter. Ik wilde gewoon in het ziekenhuis bevallen en daar ben ik achteraf gezien dubbel blij om. Bij een volgende bevalling zou ik zoiezo niet meer thuis mogen ivm een verhoogd risico op herhaling (mijn huisarts zegt dat dat risico ook wel meevalt, maar zo zijn de regels nu eenmaal). Met mij gaat het nu erg goed. Kheb een dikke 6 weken vrijwel plat moeten liggen, maar nu merk ik er eigenlijk niets meer van.
Wat raar dat je niet mocht plassen, mij is na de bevallingen verteld dat ik juist moest plassen om de baarmoeder goedte laten krimpen, vreemd he? Ben je niet bang voor herhaling, wist je dat het gevaarlijk kon zijn? Of had je er van tevoren nog nooit van gehoord? Ik heb het nog nooit meegemaakt maar het lijkt mij vreselijk eng!
Achteraf kreeg ik van iedereen te horen dat je idd MOET plassen. Nu weet ik het voor een volgende keer In het ziekenhuis hoorde ik de verpleegster en doktoren steeds langskomen en met elkaar overleggen en het enige woordje wat ik steeds hoorde was "fluxus". De volgende dag dat ik thuiskwam schrok de VK en kraamhulp dat ik al naar huis mocht. Ik zo: hoezo? ik ben alleen wat duizelig en slap maar da komt wel goed. Pas TOEN kreeg ik te horen wat ik heb gehad en dat ze me bloed hadden moeten bijgeven en me nooit zo snel hadden mogen ontslaan. (Ik zat steeds te zeuren dat ik naar huis wilde, dus 1600 mocht ik naar huis.) Ik denk niet dat ik bang ben voor herhaling. De kans dat ik het weer krijg is maar een paar % hoger dan iemand die het nooit heeft gehad. Toen ik na ongeveer 8 weken weer goed op de been was ben ik op internet gaan zoeken en pas toen kwam ik erachter dat het gevaarlijk kon zijn. Op het moment dat ik in het ziekenhuis lag heb ik er niet over nagedacht. Ik dacht dat het redelijk normaal was. Weer wat geleerd. Ik laat me in ieder geval niet meer afschepen met "probeer het nog maar even in te houden". Eng? Niet zozeer eng, maar je schrikt je eigen wel rot als je al dat bloed ziet...en nog erger als je weet dat er nog meer uit komt en je het niet binnen kan houden. Kheb flink lopen huilen...puur van schrik dat ik leeg liep
nu je weet dat het gevaarlijk kan zijn, ben je niet bang dat het de volgende keer eventueel fout gaat? Met jouzelf bedoel ik? Gefeliciteerd trouwens met jullie zoon! Hopelijk gaat nu alles goed.