OW meid nee toch, ik wordt nu ook gek als ik zoiets zie hoor! Wat mij echt heel veel vertrouwen en rust heeft gegeven is mijn man die mijn man die mij elke avond (op het einde) een perineum massage gaf waarbij hij ook goed stevig druk uitoefende (op mijn aanwijzingen). Zo kreeg ik een beetje het gevoel te pakken en hoe ik daarmee om moest gaan. Ik heb het staan van het hoofdje nu ook niet als erg vervelend ervaren en daarnaast gaf mijn man mij het vertrouwen dat er echt wel heel veel ruimte was! Misschien zit het allemaal tussen de oren hoor maar het heeft mij veel vertrouwen gegeven! (ben nogal een controlfreak en vond het fijn om een gevoel te krijgen van wat me stond te wachten!) Daarnaast ben ik als de dood voor de tandarts maar heb een zenuwbehandeling gehad - die is mij 100% meegevallen omdat ik daarvoor zoveel pijn aan mn tand had! Die vergelijking heb ik altijd in mn hoofd gehouden, dat hielp me ook los te laten. Tegen het einde wordt je het ook echt zat en hoewel ik niet echt uitkeek naar het bevallen raak je er wel echt aan toe! Probeer het nu nog even naast je neer te leggen meid, het is nog heel ver weg!
ik ga het mijn man maar niet aandoen om ff m`n doos te masseren. Zou dat zelf ook niet prettig vinden overigens want dan moet ie er wel naar kijken en daar heb ik een hekel aan.
Meestal slijten deze angten naar mate de weken vorderen...... tegen de tijd dat de 40 weken naderen..... wil je gewoon bevallen!! en bij de 42 weken... interesseerde het mij helemaal niet meer hoe het zou komen.... Mijn ervaring is trouwens ook dat ik tijdens de bevalling een "soort rust" over me heen kreeg.... het begin herken je echt wel....!!! inknippen heb er niets van gevoeld... hechten ook niet... tja het genezen is rot, maar je hebt afleiding genoeg, met zo'n mooie baby in je armen..... en realiseer je je ook dat het het waard was..... Deze angsten zijn heel normaal..... houd in gedachte: "als bevallen echt zo'n hel was..... waarom trappen vrouwen er dan meerder keren in".... (net als IK... )..... Ik heb nu ook zoiets van: "bevallen.... moet dat ECHT weer"...... maar komt goed.... was het met die hete dagen al ff zat... dus dat is een extra motivatie om naar de bevalling "uit te kijken" of iig naar daarna..
Tsja daar had ik dus niet zoveel moeite mee, hij heeft het er ook ingestopt toen had ie vast ook niet zn ogen dicht
dat doet ie maar op gevoel. Ik vind het echt verschrikkelijk als er iemand kijkt. Bij een inwendige echo moest mijn man ook naast me staan zodat hij hetzelfde zag als ik ( niks dus ) @ seth, ik weet dat mensen er vaker in trappen en hoop dat zelf ook te doen maar nu wil ik gewoon echt niet bevallen. Dat kind blijft er maar in zitten. Ik weet het gewoon echt niet meer. Ik haat die verdomde angst en dat gepieker van mij.
meid... het is het gepieker niet waard..... Ik begrijp het wel hoor... zoals ik al schreef... zelfs IK heb het nu weer.... maar ik weet dat ik dalijk het zwanger zijn ook zat ben.... en dat er maar 1 manier is om daar (en van alle klachten die er mee gemoeid gaan) vanaf te komen...... je hoeft NU nog niet te bevallen.... je kind is daar nog niet aan toe, je lichaam niet.... en geestelijk niet... en dit groeit allemaal naarmate je naar die 40 weken toegaat... "het is een proces".... Ik zou zeggen: "lees de theorie.." (zodat je de signalen herkent).... luister niet naar alle verhalen, waar mensen mee aankomen.....want die dikken vaak alles aan en laat het straks gewoon "over je heen komen"..... "het loopt zoals het loopt".... je hebt er geen controle over.... en je druk maken over IETS wat je niet kunt veranderen is verspilde moeite..... en sowieso... je rust pakken is NU en dalijk HEEL belangrijk!!!
Ik was ook razend bang voor de bevalling, heb dit toen ook tegen de vk verteld en die zei toen: er is er nog nooit 1 blijven zitten... Ik kon haar wel van d'r stoel af trekken! Ja, dat ze er allemaal uit komen dat weet ik, maar het ging mij om het hoe! Ik was het meest bang voor de persfase, had ook het gevoel dat dat nooit goed kon gaan en idd die knip enzo. Het meest angstige vond ik ook dat ik niet precies wist wat wanneer ging gebeuren. Heb geprobeerd om me een beetje in te lezen in de bevalling en hoe dat gaat (duik in je weeen vond ik een goed (maar ook vreselijk ) boek). Dat hielp wel, en ik heb aangegeven dat ik wilde weten wat ze wanneer gingen doen. Uiteindelijk vond ik de weeen het meest erg (rugweeen) en het persen beter te doen. Ik had geen persdrang en moest het dus op eigen kracht doen, heb ook een knip gehad en een vacuumpomp. Voor de knip hebben ze me heel goed verdoofd, en het gevoel van de prik kun je een beetje maskeren door op dat moment te persen. Die knip is idd een heel eng idee, maar viel me reuze mee. Heb er echt niets van gevoeld. Vacuum ook niets van gevoeld door de verdoving. En het hechten idem, tuurlijk af en toe een prikje maar geen erge pijn oid. En als je wel iets voelt dan moet je staan op extra verdoving. Dat kun je sowieso aangeven, dat je goed verdoofd wil worden voor een evt knip en hechten. Wat natuurlijk ook helpt (tenminste bij mij) was dat ik bij het hechten mijn kindje kon vasthouden. Ok, mijn tips voor jou: Probeer je angst rationeler te benaderen en het gepieker te beperken. Je kunt bijvoorbeeld met jezelf afspreken dat je elke avond 10 minuten los mag gaan met gepieker en de rest van de dag niet. Als het dan op komt, kun je zeggen dat je daar vanavond aan mag denken. Klinkt dom, maar helpt wel. Je kunt je angst rationeler maken door precies te bekijken waar je bang voor bent en dat uit te denken. Je gaf bijvoorbeeld aan dat je bang bent om alleen te zijn als het begint, waar ben je dan bang voor? Dat het meteen te heftig is om iemand in te schakelen? Of dat je water breekt en je met de troep zit? etc. Als je het precies weet, kun je proberen om oplossingen te bedenken. Bijvoorbeeld dat je vriend vanaf week zoveel dicht bij huis blijft. Dat je een paar keer per dag belt om te vertellen hoe het gaat. Probeer ook na te gaan wat kan helpen om van je angst af te komen, wil je meer informatie? Wil je geruststelling dat je het echt kunt? (Geloof me, je kunt het ECHT!) Wil je meer controle? Als je dat weet, kun je proberen om datgene te krijgen en dus minder angstig te zijn. Lang verhaal, hoop dat je er iets aan hebt Probeer in elk geval wat vertrouwen in jezelf en je baby te krijgen. Je zijn hier samen in en samen ga je de klus klaren!
Je bent geen aansteller hoor!! Ik denk dat er heel veel vrouwen deze angst hebben tijdens hun zwangerschap. Ik had bij de eerste ook zoiets van.....wat staat me te wachten, wat en hoe gata het straks allemaal gebeuren? Als je zo onzeker bent kun je denk ik toch het beste via de thuiszorg een zwangerschapscursus volgen. Het kost echt niet veel, een kindje kost straks ook heel veel geld, zie het als een kleine investering om de kleine op een prettige manier op de wereld te zetten. Je zal zien dat je er daarna een stuk zelfverzekerder in staat. Buiten dat, straks als je eenmaal tegen het eind loopt ben je de buik zat, zit het in de weg en ben je gewoon super nieuwsgierg naar de kleine en kun je niet meer wachten tot je mag bevallen! Als het eenmaal begint maak je zelf een stofje aan zodat je het allemaal in een soort roes meemaakt. Echt het vrouwen lichaam werk heel vreemd, het regelt zich van zelf allemaal!! Ikzelf had bij de eerste zwangerschapsvergiftiging en daardoor liep mijn bevalling totaal anders. Niet te vergelijken met een "normale" bevalling. Ik had uiteindelijk een flinke knip en om nu te zeggen dat dat vervelend was? Nee! Ik heb er niks van gevoeld echt niet! Er staat zo'n druk op dat alles een soort van verdoofd is. Nadeel van een knip vond ik wel de hechtingen. Je kleine hummel in je armen, heerlijk willen genieten en dan die prikjes van d enaald om te hechten. Het deed geen zeer maar gewoon vervelend dat je de pijn hebt gehad, baby in je armen hebt en dat er nog wat moet. Ik kreeg op zwangerschapsgym toen d etip om na het hechten, meteen goed (recht) op je muts te gaan zitten. Niet half onderuit gezakt om d ehechtingen t eontzoen zeg maar. De eerste keer ga je door de grond maar daarna.....heb je er echt helemaal geen last meer van. Bedank wel, dat een knip echt niet hoeft! Het kan bij een hoop vrouwen ook gewoon zonder! En moet er een knip hoeft het echt geen hele grote te zijn, soms is ene klein knipje al voldoende. Alhoewel mijn eerste bevalling echt geen pretje was achteraf (wat kwam door de zwangerschapsvergiftiging en de complicaties die daarbij kwamen kijken). Heb ik het op dat moment echt niet zo meegekregen. Ik had zoiets van het moet er toch uit! Inmiddels heb ik 3 kindjes. e 2e en 3e bevalling vielen me reuze mee! Het is dat we geen vierd ekindje meer willen, tenminste...het is gewoon niet handig. Maar zwanger zijn en bevallen.....zou ik zo nog 10 keer doen! Als je zo onzeker en bang bent dat het zo door werk in je zwangerschap, zou ik wat het ook kost, toch een zwangerschapscursus volgen. Je kunt daar je vragen stellen, ervaringen opdoen en ze kunnen je geruststellen. Wat het ook kost, het is zo veel waard om gerust je bevalling in te gaan!!
heel veel mensen zeggen dat het het geld wel waard is en dat betwijfel ik ook niet maar ik heb het geld gewoon niet. De cursus die ik eventueel zou willen doen kost 160 euro en ik weet echt niet waar ik dat vandaan moet halen. Ik ben trouwens bang dat mijn vk me ook niet echt serieus neemt als ik dit vertel en zou verder ook niet weten bij wie ik terecht kan met mijn angst. Dit is niet zomaar ff spanning hebben ergens voor, deze angst zit echt diep Liefs
Ik was de eerste keer helemaal niet bang, maar dat viel me vies tegen. Nu kan het elk moment gebeuren en ben ik vooral bang voor de pijn van de weeen. Maar ja, ik wil ook wel graag een baby in mijn armen, dus de laatste weken is de angst wel minder geworden gelukkig. Dat regelt moeder natuur toch vrij aardig
Als je het geld niet hebt voor een cursus, misschien kun je dan op marktplaats een tweedehands boek over bevallen kopen. Ik had het boek "Veilig Bevallen". Heb ik op m'n gemak doorgelezen en heb daar ook best wat aan gehad. Je mag het van mij overnemen. En je zegt wel iedere keer "ja maar dit en ja maar dat" op alle tips van de meiden hier, maar je kunt er ook wat mee doen. Ga gewoon met je vk praten, daar zijn ze voor. Als je angst echt zo diep zit, dan moet er wat mee gedaan worden, misschien toch met wat meer hulp dan alleen van de vk. Kop op meid!
ik weet dat ik op alles zeg, ja maar. Dat is ook mijn probleem. Als ik iets in m`n hoofd heb dan krijg ik het er moeilijk weer uit. Ik zal zowiezo de volgende keer met de vk gaan praten en dan maar ff zien wat zij zegt. Heb dan nog wel tijd om iets te gaan ondernemen. tenminste het is niet de bedoeling dat ie nu al komt. Moet nog ff n paar weken blijven zitten. Bedankt voor alle tips en verhalen. Ik duik nu lekker me bedje in Liefs
Nog even over dat cursussen niet worden vergoed. Dat is dus niet waar! Misschien niet bij iedere verzekeraar, maar velen vergoeden het onder het kpje "preventie". Ik ben zelf verzekerd bij het IZA en dat is een behoorlijk krent als het gaat om vergoeden, maar ik heb een deel van mijn yoga-lesgeld en de cursus borstvoeding voor een groot deel vergoed gekregen. Dus even je polis erop naslaan dames! Kan zomaar zijn dat een cursus wél binnen je bereik ligt. Ben wel benieuwd wat je tegen yoga hebt, trouwens. Het heeft mij giga gehelpen en zo zweverig was het nu ook niet. Overigens ..als je iets samen wilt doen, kun je ook nog zwangerschapshaptonomie overwegen. Enne..aansteller vind ik je niet hoor. Ik denk dat iedereen zich in wisselende mate druk maakt om de dingen waar jij je nu druk om maakt. Uiteindelijk groeien de meesten ernaar toe. Die 9 maanden zijn echt niet alleen bedoeld om je kindje te laten groeien..ook jij groeit in die ontwikkeling mee
goedemorgen dames, Bedankt voor alle reacties. De nachtrust heeft me weer even goed gedaan en ik kijk er nu gelukkig wat makkelijker tegenaan. Ik ga er mijn best voor doen om het over me heen te laten komen. De nieuwsgierigheid om ons knulletje te zien zit ook behoorlijk hoog en ik ga er gewoon voor zorgen dat dat overwint. Zaterdag hebben we een 3d-echo en hopelijk word dat dan nog makkelijker. Ik ga me verder in lezen zodat ik min of meer weet wat er gedaan zou moeten worden en wat ik kan verwachten. Ik weet dat het bij iedereen anders is maar hopeijk bied dit me wat rust. Liefs
Wat je nog wel zou kunnen doen is een verwijzing vragen naar een mensendieck therapeut en daar advies en tips over de bevalling vragen. Die kunnen heel goed helpen met spiergebruik en uitleggen hoe dingen werken. Dat kun je vergoed krijgen via de aanvullende verzekering (wel even je polis checken). Ik heb dat ook gedaan omdat ik niet sterk genoeg was voor een cursus, heeft goed geholpen!
Ik heb geen cursus gedaan en ik vond het prima zo. Ik heb 24 uur weeën gehad, opgewekt na gebroken vliezen (waarna er na 48 uur nog geen weeën kwamen) en dat was gewoon geen pretje, daar ben ik eerlijk in. Het persen viel me echt 100% mee (ik was ook helemaal klaar met die weeën en het kon me niet snel genoeg geboren worden, dat was dan ook binnen 11 minuten gepiept, ik had een heel klein scheurtje en daar heb ik totaal niets van gevoeld, ook niet van de verdovingsspuit en de hechting, niets, nada, noppes!! Je moet het je gewoon laten overkomen, het past echt, mijn meisje was 3275 gram en 50 cm lang. En als het eruit is vraag je je af, dat het gepast heeft, echt waar. Heel bijzonder! Mijn broertje was zo lief te vertellen, wat niet mee rekt, scheurt wel, PROEST! Je moet maar zo denken, je bent 1 van de miljarden vrouwen die gaat bevallen en zoals iemand tegen mij zei, je voelt je heel bijzonder omdat het om jou gaat. Maar als al die miljarden voor je het kunnen, kun jij het ook!
haha die kende ik al maar is wel super passend hierbij. Ik begin me er nu langzaam wat prettiger bij te voelen. Wil het wel nog aangeven bij de vk natuurlijk. Een cursus lijkt me leuk, maar dan samen bevallen. Verder is het niks voor mij, en tja dat word niet vergoed. Heb eigenlijk weinig andere keus. Ik wil gewoon graag ons mannetje ontmoeten straks en dat houd me met mijn voeten op de grond. Liefs
Ik kan je niet meer gerust stellen dan de andere meiden al geprobeerd hebben, maar toch even een goedbedoelde poging Ik was ook zo bang, echt vreselijk bang, al vanaf het moment dat ik positief getest had.. En ja natuurlijk hebben miljoenen vrouwen voor mij dat al gedaan, en natuurlijk denkt zowat iedere vrouw dat ze dat niet kan, maar jullie snappen het niet, ik denk dat niet zomaar, bij mij kan het echt niet! Nou ja je snapt hoe ik kon ratelen tegen mijn vk en mijn vriend. Die werden vast helemaal gek van me. Nu zijn er natuurlijk genoeg horror-verhalen, in vergelijking waarmee mijn bevalling 'makkelijk' te noemen is, maar ik geloof niet dat er vrouwen zijn bij wie bevallen nu een echte hobby geworden is. Mij is het wel echt meer dan 100% meegevallen. Dus ook ik mag nu zeggen: Meid, het kan echt! Probeer je te realiseren dat je verloskundige een professional is die echt goed weet wat ze doet en die jou het beste bij kan staan bij je bevalling. Ze zal er alles aan doen om het voor jou en je baby zo goed mogelijk te laten verlopen. Probeer je angsten ook met je verloskundige te bespreken (ben je al van plan geloof ik). Het is belangrijk dat zij weet dat je hiermee zit, dan kan ze je van te voren ook wat meer voorbereiden en gerust proberen te stellen. En boven alles: GENIET!! Want het is toch ook genieten? Dat kleine wondertje dat in je buik groeit, en dat je straks in je armen mag houden en mag knuffelen en mag verzorgen en vooral waar je van mag houden en dat ook van jou zal houden, onvoorwaardelijk!