Amen!!! De angst komt steeds dichterbij, maar we mogen hier nog steeds heel blij zijn dat we geen echte angst kennen!
Het is heel naar om te horen dat je naaste familielid slachtoffer is geworden. Maar mijn opmerking gaat over deze specifieke aanslag en over Nederland. Ik probeer zo respectvol mogelijk te zijn, jammer dat, dat dus niet gelukt is.
Zoals ik vanmiddag al zei, was ik wel bang voor al deze groeperingen. Ik werd niet echt afgeschermd van dat enge nieuws en heb menig slapeloze nacht gehad over de kerndreiging en allerlei aanslagen. Zo erg dat toen we in 1992 naar Spanje op vakantie gingen en we net over de grens bij Bilbao een harde knal hoorden, ik bang was voor een aanslag van de ETA. En er liepen daar destijds echt gewapende militairen op straat, heel dreigend. Ik zal mijn dochter hier ook zo lang mogelijk tegen beschermen, zet nu overdag als zij er is ook nooit iets anders aan dan kindertv.
Daar ben ik dus ook gelukkig mee, achteraf gezien hebben mijn ouders een juiste keuze gemaakt om niet alle ellende in de wereld aan ons mee te geven. Zij hadden natuurlijk het grote voordeel dat er toen maar 3 zenders waren en internet nog alleen bij de Amerikaanse universiteiten bestond. Ik vraag me wel eens af hoe ik mijn kleintje straks moet gaan afschermen als altijd en overal nieuwsberichten naar buiten kunnen komen.
Ik geef toch juist aan dat ik het heel logisch vind dat je angstig bent, maar dat, in mijn ogen, die angst niet terecht is. Het gros van de internetridders is heel dapper achter het toetsenbord, maar in de realiteit moeten ze knipperen voor het zonlicht . Ik vind het jammer dat ik je met mijn post een dergelijk gevoel heb gegeven. Ik reageerde puur op de voorgaande reactie en heb ook in het vorige draadje gereageerd (wat jammer genoeg gesloten was). Ook ik voel mij angstig om mij, als ongelovige, in deze wereld van steeds grotere verschillen te bewegen en mijn mening te uiten.
Geen reactie op jou persoonlijk, maar op een een andere reactie. Ik zal in het vervolg de quote knop gebruiken
Dan heb ik je verkeerd begrepen. Ik denk dat de meeste mensen in meerdere of mindere mate een bepaald gevoel van angst met zich mee dragen om verschillende redenen. Het kan ook bijna niet anders met wat je allemaal ziet tegenwoordig.
Als je eerlijk bent, in hoeverre komt het nieuws van alle kanten? In de auto zet ik het nieuws meestal zachter, mijn zoon pikt het anders echt mee, maar ik kan hem prima weghouden van tv en internet nieuws. Ik snap dat het makkelijker is nu hij nog niet leest, maar dan nog. Ik leer mijn kind heel veel over de wereld. Hij heeft in de klas verteld over de tweede Wereldoorlog in verband met de herdenkingen van Market Garden waar we hier veel mee geconfronteerd werden, maar hij krijgt echt allen de info die ik geschikt vind. Als hij per ongeluk toch iets hoort (zwarte piet met pistool was zo'n moment) dan heb ik er invloed op wat voor context en verhaal eromheen zit. Je mag daarin best vertrouwen hebben in jezelf als ouder.
Zelf heb ik het gevoel dat, nadat ik zwanger werd, de angst groter is geworden (volgens mij heb ik dat ook in een andere reactie zien staan), alsof er een paar draadjes zijn omgelegd. Als er "vroeger" iets gebeurde zapte ik tussen de diverse nieuwszenders om maar niets te hoeven missen. Nu denk ik alleen maar "o jee, als mijn kleintje straks maar net zo kan opgroeien als ik". Maar zoals in een aantal andere berichten ook naar voren kwam, de dreiging is er altijd al geweest (mijn ouders moesten vroeger oefenen om onder hun schoolbankjes te zitten voor als de kernbom zou vallen, alsof dat zou helpen ). Dat ik dat niet zo ervaren heb wil niet zeggen dat, dat ook de realiteit was. Ik hoop ook absoluut dat ik, en jij en alle andere moeders en vaders hun kind net zo'n onbezorgde jeugd kunnen geven als ikzelf heb gehad.
Natuurlijk besef ik dat ikzelf de kapstok kan geven waaraan zij later de nieuwsberichten op kan hangen. Maar als ik dan denk hoe snel de technologie veranderd vraag ik mij af of ik dat straks ook nog kan. Mijn ouders hebben het iig nog niet zo slecht gedaan, dus ik zal hun voorbeeld proberen te volgen.
Ik heb dat zelf ook heel erg, dat ik me op een of andere manier kwetsbaarder voel sinds ik mijn zoontje heb. Ik denk meer over dit soort dingen na en sta er ook veel langer bij stil. (Haha dat blijkt ook wel). Natuurlijk zal ik er alles aan doen om ervoor te zorgen dat hij er zo min mogelijk van mee krijgt in zijn jeugd. Ik geloof ook wel dat die dreiging er altijd al is geweest, ik denk dat het alleen anders is nu. Met social media etc is alles toch toegankelijker en krijg je meer te zien dan zonder. Gevoelsmatig lijkt het dan erger geworden, terwijl het misschien altijd al zo is geweest.
Vanochtend zat ik te denken aan de aanslag op Koninginnedag in 2009 en ook de aanslag in het winkelcentrum in Alphen a/d Rijn in 2011. Of meer recent dat Bonnie en clyde-stel dat ook een gewelddadig spoor achterliet en NL in zijn greep hield. Er kan altijd een mafkees opstaan om zulke dingen te doen. Vieren wij hierom geen Koninginnedag meer? Ben je bang om naar de supermarkt te gaan? We doen dat nog steeds met zijn allen. Edit we vieren idd geen Koninginnedag meer, maar Koningsdag
Zo voel ik het ook. Ik zou alles voor onze zoon doen, maar tegelijkertijd besef je je dat je niks kan doen. Zo machteloos. Ik kan alleen maar hopen dat wanneer al onze kinderen groot zijn, deze ellende voorbij is en dat we onze les hebben geleerd. Maar of dat een reële hoop is
Ja dat blijven we doen, gelukkig maar. Ik ga ook gewoon naar studie, midden in Amsterdam. Doe mijn dagelijkse boodschappen etc. Het is niet goed om je te laten leiden door angst, al is die angst nog zo sterk aanwezig en ben je een stuk alerter dan voorheen. Zoals je al zegt, er kan op ieder moment en op iedere plek een gek opstaan..
Ik denk dat je het ook moet relativeren... wat denk je hoe de ouders dachten die begin jaren '60 een kind op de wereld zetten met de Cubacrisis aan de gang? Nooit is de wereld dichterbij WOIII geweest dan op dat moment. Die zullen ook hun hart hebben vastgehouden voor hun kinderen.