Met een verleden van depressies en angsten in mn achterhoofd, en een korte maar vreselijk zware zwangerschap 5 jaar geleden in mijn achterhoofd (miskraam met ca 8 weken) merk ik dat ik deze, zeer gewenste zwangerschap, krampachtig probeer de touwtjes in handen te houden terwijl dat met een zwangerschap gewoon niet werkt. Ik heb sinds week 6 vreselijk veel last van misselijkheid en een bijna absurde vermoeidheid waardoor ik enkel het echt noodzakelijke kan doen, voor mijn dieren zorgen, maar verder niks extra's. Er moet flink verbouwd gaan worden voor de baby er is en daarom moet er ook veel uitgezocht en weggegooid, maar ik kan krijg niks uit mijn handen. De frustratie over mijn lichaam en het feit dat ik niet weet hoe lang ik nog zo oververmoeid en kotsmisselijk blijf zorgen ervoor dat mijn "buffertje" snel wegslijt. Ik ben bang om weer depressief te raken. Ik heb bloed laten prikken, geen bloedarmoede. Heb emesafene gekregen voor de misselijkheid maar dat doet bar weinig. Primperan durf ik niet aan omdat daarbij depressie en angst als bijwerking vaak voorkomt. Ik hoor veels te veel vrouwen vertellen dat ze 5,6 of zelfs 9 maanden misselijk en doodop zijn geweest en dat zorgt toch voor wat paniek. Ik had altijd in mn hoofd dat t met 10 weken het ergst zou zijn en vanaf 12 weken wat minder zou worden om met een week of 15 weg te zijn. Dat is nog te overzien. Ik loop onder begeleiding van een geweldige gynaecoloog en ik ga dit uiteraard ook met haar bespreken. Ik slik nog 50mg sertraline pd (kom van een dosis van 100mg maar heb afgebouwd vóór de zwangerschap). Ik hoop dat er dames zijn die zich hier een beetje in herkennen, wat advies hebben en me misschien een hart onder de riem kunnen steken. Uiteraard weet ik psychische hulp te vinden en zal ik die ook vragen als dat in overleg met de gyn gewenst blijkt. Bedankt voor t lezen in elk geval!
Wat ik je aanraad om na te laten kijken is je B12 en D3. Vooral die laatste heeft bij mij en vele andere mensen ontzettend veel invloed op mijn pysche. Ik was altijd moe en zag dingen ook niet al te positief in, toen ben ik een (hele hoge) dosis D3 gaan slikken en B12 en dat heeft ontzettend veel verschil gemaakt. Ook nu tijdens de zwangerschap slik ik dit, juist. Ik heb wel eerst even geprikt via de huisarts, dan weet je wat je beginpunt is. Ik bleek ook echt een tekort te hebben. Voor D3 is 150 echt een goed niveau en B12 450. In NL houden ze lagere grenzen aan trouwens. Ook de hoge dosis D3 heb ik uit de USA gehaald want die verkopen ze hier niet. Als je meer wilt weten kan ik je alle info geven uiteraard. Het klinkt misschien heel stom en ik geloofde er heel lang niet in, maar het heeft echt verschil gemaakt voor mij. Stress en medicatie kan beide waarden als het ware "wegvreten" en als je eenmaal een tekort hebt dan ben je eigenlijk kansloos zolang je dit niet aanvult. Gelukkig wordt je energieniveau na het eerste trimester vaak sowieso beter. Maar echt, ik zou eens naar je D3 en B12 laten kijken.
Ik heb geen ervaring cherise maar wil je wel een hele dikke knuffel geven. IK lees hier en daar wel eens iets over een pop-poli dat dames daar terecht kunnen tijdens de zwangerschap misschien is dat iets voor jou? Liefs
Probeer het een beetje van je af te zetten! Het komt vast helemaal goed met je zwangerschap ik was zelf ook in paniek toen ik nog zo pril zwanger was. Uiteindelijk een superfijne zwangerschap gehad! Probeer jezelf eraan te herinneren dat je gemaakt bent om een kind te 'bouwen', het is de natuur! En hoe meer je je druk maakt over je angsten, hoe erger ze ook worden. Angst overleeft alleen zolang het gevoed wordt. Is heel lastig maar het werkt echt zo
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Ik ben erg geïnteresseerd in de info over de vitamines! Tijdens mijn vorige zwangerschap liep ik bij de pop-poli in Zwolle, maar daar heb ik me vreselijk in de steek gelaten gevoeld. Ik voelde me daar ook echt een "patiënt" ipv een zwangere vrouw. Toen ik echt acuut hulp nodig had hebben ze me voor mijn gevoel laten zwemmen en werd me het gevoel gegeven dat ik lastig was omdat ik buiten de reguliere tijden voor hulp aanklopt. Ik ben een compleet ander mens dan 5 jaar geleden, maar heb duidelijk nog steeds mijn valkuilen.
Even heel kort, je kunt vragen aan de gyn of je zofran mag proberen. Dit wordt de laatste tijd steeds vaker gegeven aan vrouwen met ernstigere zwangerschapsmisselijkheid. Primperan zou ik in jouw situatie ook niet doen idd! Hier Ondansetron (Zofran) veilig bij zwangerschapsmisselijkheid | Steunpunt hyperemesis gravidarum staat info over zofran in de zwangerschap die je eventueel aan je arts zou kunnen geven.
Wat depressieve gevoelens betreft kan je het eerste kwartaal meer van angstige symptomen last hebben. Dit word milder. Volg het advies van de vorige dames op maar stel niet te hogen eisen aan jezelf. Forceer het niet als je niet genoeg energie hebt, dit put je verder uit. Vind bezigheden die niet veel energie vreten, maar waar je je wel fijn bij voelt. Vraag bijvoorbeeld of je partner wat spullen in de woonkamer wil zetten die uitgezocht moeten worden en zet daar een lekker muziekje of leuke film bij op. Of maak lijstjes van de grote dingen terwijl er iets leuks opstaat. Doe rustig aan, dan voel je zelf het beste wat wel en niet kan. Ik ben zelf moe en somber aan het worden. Het weer helpt ook niet echt mee. Heb een stapel aan erfenis uit te zoeken en mijn zoontje word morgen 1 jaar. Ik heb een lijstje gemaakt van prioriteiten die ik rustig probeer af te werken. Maar ik zie wel hoever ik kom. Dingen die ik uit handen kan geven aan mijn vriend laat ik aan hem over. En wat ik verder niet af krijg moet de omgeving maar even begrip voor hebben. Ik ga niet rennen om de komende week weer helemaal ingestort te zijn. Als ik 1 projectje per keer opstart en behapbaar hou, dan is het minder zwaar om ermee te beginnen en evt af te maken.
Herkenbaar....dat is een understatement..... Wat mij heel erg geholpen heeft is mijn therapie. Er was bij mij geen medische oorzaak. Ik ben gewoon erg gevoelig. Ik liep toen voor iets geheel anders is therapie en heb toen ik ondekte zwanger te zijn EMDR gekregen om beter met de angst om te gaan dit kindje ook weer te verliezen. Godzijdank dat mijn psycholoop er was! Ik heb altijd al zware PMS gehad en tijdens mijn laatste sessie attendeerde mijn psycholoog me erop dat ik risico loop in een postnatale depressie te belanden. Dan hoef ik slechts te bellen en ik mag meteen terug komen. Ik ben heeeeeel erg van de controle, het is niet gek natuurlijk dat mensen zoals ik vaan tegen de lamp lopen. Maar al doende leert men, niet waar? Nu met het verbouwen van jullie plek; je bent 9 weken zwanger. Voor controle freaks lijkt dit wellicht alsof dit kindje elk moment kan komen en uiteraard hadden we het liefste alles geregeld voordat je uberhaupt zwanger raakte. Maar dit is natuurlijk helemaal niet nodig. Een kindje merkt er niets aan. Wat hij/zij wel merkt is een gebrek aan liefde of aandacht. En ik weet zeker, omdat je nu al zo goed voor jullie kindje alles geregeld wilt hebben dat het daar niet aan zal ontbreken. Je hebt al een streepje voor! De vermoeidheid, godzijdank wordt dit ook minder. De eerste maanden kon ik niets! Het tweede trimester, heerlijk!!!! Ik was er weer....dan kun je zo een grote slag maken Het derde......tja, laat ik zeggen dat ik blij ben dat ik alles geregeld heb De misselijkheid kan gelukkig ook minder worden. Lukt dit niet dan zou ik verder gaan zoeken. Bij mij werd alles beter vanaf een week of 17. Als we zwanger zijn dan hebben we het liefste alles op orde. Maar is dat niet de grootste utopie? Wij hadden alles geregeld voordat we uberhaupt zwanger raakte. Alle vebouwingen achter de rug, alles stond klaar. Met mijn 25 weken een enorme lekkage in de badkamer. En eer dat we de bron hadden ontdekt waren we een tijdje verder. Omdat ik niet weer wilde verbouwen kijk ik nu nog tegen een gat aan in de muur in de badkamer. Weet je, dit komt dan na de bevalling wel weer. Als we een beetje gesetteld zijn. Dan denk je nog alles zo goed geregeld te hebben......het leven valt, zoals jezelf al zei, niet te plannen helaas. Maar het komt zeker te weten goed meid! Dat is het goede nieuws......alles komt goed! Dikke knuffel!
Heel erg bedankt voor jullie reacties. Doet me goed. Op dit moment merk ik dat ik iedere ochtend met zo'n diep depri gevoel wakker word. Eng en vreselijk naar. Met de uren verdwijnt dat volledig gelukkig, maar het is wel even een angstig moment iedere dag.
Ik heb zelf ook tijdens mijn zwangerschap bij de pop-poli in Zwolle gelopen heb zelf precies hetzelfde het gevoel daar gehad tot ik bij een andere gynacoloog kwam, Deze mevrouw was zo lief en begreep me helemaal !
Ik heb in het verleden ook last gehad van angst/depressies en was net als jij bang voor een terugval tijdens of na de zwangerschap. Gelukkig heb ik hier helemaal geen last van gehad, ook al had ik een heleboel stress tijdens de zwangerschap;huis gekocht met verborgen gebreken , verhuizing, risicozwangerschap, Hellp... Op advies van een orthomoleculair theraupeut ben ik nog voor de zwangerschap vitamine D3 en Omega gaan slikken en het heeft echt geholpen! Ik zou alleen niet de goedkope van Kruidvat ed pakken, maar echt een goed merk. En wat de misselijkheid betreft, de meeste vrouwen voelen zich na 12 weken veel beter, omdat het HCG dat de missrlijkheid veroorzaakt,weer minder wordt na de eerste 3 maanden. Het komt gelukkig maar zelden voor dat iemand de hele zwangerschap misselijk is. Klamp je daar vooral niet aan vast, want als je ervan overtuigt bent dat je 9 maanden misselijk gaat zijn, voel je je ook zo.
Dat laatste klopt natuurlijk niet. Zwangerschapsmisselijkheid zit niet tussen je oren. Het kan zijn dat je er langer last van hebt, maar dat komt dan niet omdat je jezelf ziek hebt gemaakt! Cijfermatig: ongeveer 2% tot 4% van de vrouwen heeft last van ernstige zwangerschapsmisselijkheid (hyperemesis gravidarum) en bij wat minder dan de helft daarvan duurt het 9 maanden. Het kan dan wel zijn dat het met 20 weken afzwakt.
Misschien heb ik het onduidelijk neergezet, ik zeg niet dat zwangerschapsmisselijk tussen de oren zit, het is wel degelijk een ziekte, wel denk ik dat wanneer je (ook buiten de zw om), ergens zeer bang voor bent, je symptomen kunt waarnemen die je zonder deze angst niet of in mindere mate zou hebben. Angst kan lichamelijke klachten veroorzaken.
Waanzinnig blij om te lezen dat t dus niet alleen mijn "beeld" was. Tnx. Leni; ik snap precies wat je bedoelt. In heb een pot zeer goede b12 smelttabletten in huis inmiddels en d3 ben ik mee bezig.