Jordan is geboren met 28 weken en woog maar 1135 gram. Hij was thuis geboren, zonder verloskundige. Papa heeft hem letterlijk moeten opvangen. Hij heeft heel lang aan de beademing gelegen, infecties gehad, open ductus (wat later toch vanzelf is dichtgegroeid) en een liesbreukje etc. Met andere woorden een hele slechte start. We hebben echt maanden in de angst geleefd. Maar nu eindelijk is onze vechtertje zaterdag 1 jaar geworden. En gisteren is de fysiotherapeut langs geweest en ze is heel tevreden, Jordan ligt motorisch gezien op schema met een kindje van 1 jaar en als je hem zou corrigeren dan zit hij zelfs boven gemiddelde. Ik ben zo ontzettend blij, maar ook heel emotioneel. Heb het gevoel dat ik langzaam weer wat lucht krijg, heb echt een jaar lang het gevoel gehad dat ik stik. Bij elke verkoudheid, hoestbui kreeg ik het weer benauwd. Had het gevoel dat het nooit meer zou overgaan, maar nu begint het vertrouwen weer langzaam terug te komen. Ik heb altijd ontzettend veel gehad aan het lezen van de verhalen hier en nu het zo goed gaat met ons knulletje dat wil ik ook hier met jullie delen.
gefeliciteerd! Ik kan me je trots voorstellen! En wat heftig zeg, thuis geboren! Laat die emoties maar lekker over je heen komen en geniet dat je nu wat meer 'lucht' krijgt. hier nog juist een beetje de angst bij elke verkoudheid (is wat benauwd) en de zorgen over de motoriek... Maar dat komt ook vast wel.. Ik merk dat als je ukkie er 2 maanden langer is dan bedoeld, dat je dus ook eerder dingen van hem gaat verwachten. Heeft geen zin en is ook niet eerlijk naar hem toe.... Dussss: ik ga mijn zen-knop maar weer eens zoeken en rustig afwachten tot de benauwdheid over is en hij de hele kamer rond zal kunnen kruipen!