haaj mijn naam is laura ik ben 25 en moeder van een zoontje die in mei 3 wordt! nou heb ik een probleem gehad in me zwangerschap bevalling en kraamperiode.. maar toch wil ik heel graag een 2e kindje... een broertje/ zusje voor mijn lieve noah lijkt me zo leuk!... maar ik durf niet!.. zwangerschap is het probleem niet en de kraam ook niet omdat ik nu wel genoeg weet!... ik ben zelf werkzaam geweest als kramverzorgster.. en dus weet ik daar ook genoeg over!.. maar dan die bevalling!.. zodra ik nu al naar het ziekenhuis moet voor een bloedonderzoek ofdergelijke dan ga ik al met lood in mijn schoenen naar binnen!.. in de wachtkamer wordt ik helemaal gek! ik vindt alles zo eng! en nou heb ik de luxe positie dat ik alles bijdehand heb hoor... verloskundige ambulandse verpleegkundige alles zit in de familie.. maar toch die angst gaat maar niet weg.. ik krijg het al benauwd bij het praten erover of het lezen van verhalen van anderen! heeft iemand tips? adviezen of iets waar ik wat mee kan? ik ben onder behandeling geweest bij psyg en verschillende trainingen gedaan.. maar dit mocht nog niet baten! hoor het graag
ook al gesprekken gehad met je gyn? Wie heeft je 1e bevalling begeleid misschien met die eens praten over hoe het gegaan is dat je je ei kwijt kunt. Snap je heel goed hoor ik heb ook een mega angst van de eerste veballing overgehouden die eindigde in een ks van een 10 ponder. MAg nu over 2 weken voor een geplande ks en de arts begreep dat heel goed. Succes meid. angst neem je niet zomaar weg.
Zo te lezen ben je getraumatiseerd geraakt van je eerste bevalling (wil je niets aanpraten hoor!)?. Je zegt dat je al bij een psycholoog bent geweest. Heb je daar ook EMDR gehad? Dat is een hele praktische methode om trauma's te verwerken. Het zorgt ervoor dat het gevoel wat je hebt, wordt losgekoppeld van het gebeurde (beetje kort door de bocht, google het maar eens). Wellicht is dit iets voor je... Succes!
Ik herken het.. ben ook bang! Heb er al met de psych over gehad en krijg extra gesprekken met de VK, en mag een bevallingsplan schrijven. Tot nu toe ben ik in ontkenning dat ik überhaupt moet bevallen maar als ik er aan denk krimp ik al in elkaar. Ik dacht dat het wel over zou gaan maar nu ik zwanger ben denk ik steeds oh nee, de baby moet er ook weer uit! Kan er soms om huilen.. Ik denk zelf wel dat ik een trauma opgelopen heb aan mijn eerste bevalling, en hoop dat het op de één of andere manier wat verzacht voor het zo ver is, wil niet in paniek raken.. Veel sterkte, praat erover!! (met mensen die het niet proberen te begateliseren, zo'n angst valt niet weg te redeneren..)
Ik zou idd professionele hulp zoeken bij het verwerken van je bevalling. Verder is het misschien een idee om een volgende zwangerschap en bevalling onder begeleiding van een goede Doula te doen.