Nu begint het plotseling, de angst dat er iets mis zou zijn met mn kindje.. een afwijking ofzoiets. ben er nu zo bang voor.... heb gister een groei echo gehad, alles wat prima, ze was tevreden.. maar vond het ZO raar.. de beentje vond ik vrij lang, zag iets over het beeld flitsen van 37 weken nog wat, ben nu bijna 36 en we zijn beide vrij klein.. misschien haal ik van alles in me hoofd wat niet hoeft. maar had bijv met combi test trisomie21 1:2600, vind dat niet zo'n goede score, aangezien ik lang niet in de risicogroep val (daarom had ik beter de test gewoon niet moeten doen) en k heb zn koppie gezien, en oogjes open en dicht gaan. maar ik vond het maar raar. de vk zei meteen "mama neusje!" ook zoiets geks... me dochter lijkt totaal niet op mij. echt NIKS te ontdekken wat ze van mij heeft. ik zal straks misschien wel heel erg moeten wennen aan het babytje. wie heeft deze onzekere gevoelens nog meer op t einde? het is die echo die het heeft los gemaakt
over het kindje maak ik me geen zorgen en durf ik me ook geen zorgen over te maken anders haal ik vanalles in me hoofd wat er misschien niet is... Ik zou zelf dit gewoon laten rusten je maak je te veel zorgen en je bent er zo mee bezig dat het maar blijf malen in je hoofd... probeer afleiding te vinden zodat je hier niet over hoef te denken... een beeb die lange beentje heeft wil nog niet zeggen dat dat niet goed is... wij zijn ook klein maar onze jongen is ok groot en ik maak me er verders geen zorgen over.... Je vl zei dat ze mama's neusje had nou dat zeiden ze bij mij ook en dat is idd waar... Ga lekker genieten meid van de laadste loodjes voordat je weet is de beeb geboren en is er niets aan de hand...
Hahahaha hormonen! Alles zal gewoon goed zijn met de baby en aangezien ze de baby niet helemaal meer kunnen meten met 36wk omdat het te groot is en niet gestrekt ligt,kan het termijn nog wel eens afwijken. Ik denk dat je gevoelens heel normaal zijn hoor. De een heeft zenuwen voor de bevalling en de andere maakt zich zorgen of ze wel klaar zijn voor de komst van hun baby. Lekker genieten en laat alles over je heen komen,dat is de enigste tip.
met mn eerste had ik dit helemaal niet....... maar was ik ook veel minder ongeduldig en vond 42 weken zwanger geen punt ik was relaxed en zorgeloos.. maar deze zwangerschap ALLES juist andersom. maar dat ie mijn neus heeft, had ik echt niet verwacht! hoewel, tis nog afwachten ntuurlijk #ongelofelijk ongeduldig
o jongens.. k heb het echt niet meer hoor.. heb het ook al hier bij de VK op t forum neergelegd.. Ik begin over ALLES te twijfelen. Ik voel me er zo niet lekker bij. Ik zal ook even dat echo fototje plaatsen. Wil wel weten wat jullie ervan vinden, hoewel me dat misschien nog ongeruster kan maken.. maar ik denk er de HELE dag aan
Och meis toch, dat je kindje langere benen heeft is toch helemaal geen probleem? Een mm ernaast meten en het scheelt al een paar dagen, En dat jullie allebei niet groot zijn zegt toch helemaal niets? En het is toch leuk als je kindje jou neusje heeft? Het hoeft toch niet identiek aan je dochter te zijn? Onze dochter is een kopietje van haar papa, maar onze zoon* is er echt 1 van mijn kant van de familie, Meis, je hormonen nemen een loopje met je... Nog even volhouden
mijn eerste 2 meisjes hadden ook lange beentje terwijl ik zelf maar 1.58 ben.....en de vader ook niet super lang is maar dat zeg echt helemaal niks hoor ik ben nu zwanger van die vierde en die heeft korte beentjes dus ja gewoon niet te druk maken hoor .
Wat is er nou precies waar je je zo'n zorgen over maakt dan? De laatste echo is er een waar ze toch bijna geen goede metingen op kunnen doen omdat de baby zo groot is. Bij ons konden ze het hoofd niet meten, lag al te diep. Naja, lekker boeiend, het zal wel goed zijn aangezien het dat de vorige keer ook was . Ik ben van mezelf ook geen druktemaker, ik zie wel hoe het komt. En waarom zou het trouwens erg zijn als het jouw neus heeft?
De grootheid van de baby zegt niets over hoe groot je kindje later wordt. Ik was zelf 56cm bij de geboorte... en nu ben ik maar 1.56.. Betekent alleen maar dat je kindje het goed heeft daarbinnen En dat neusje is toch ook alleen maar leuk.. sowieso op een 2d echo zeggen ze ook maar wat... Er is vast helemaal niks mis met je kleine, maar ongerustheid wordt vaak groter tegen het eind.. das heel normaal.. dus lekker rustig aan.. je kindje is vast helemaal goed... niet druk maken hoor.!
Tja... dat ze zeggen dat het kindje jouw neus heeft moet je maar met een korrel zout nemen denk ik.. Vaak denken ze dat vrouwen dat leuk vinden om te horen denk ik maar.... Mijn vlos zei bij de 20 weken echo dat wij het mooiste kindje van de wereld gaan krijgen, kom op zeg, ik hoef die onzin niet hoor, ons kindje is gewoon een kindje Verder snap ik je angst wel. Ik heb de angst niet, maar de gedachte "er zal wel iets mis zijn / gaan" heb ik al vanaf het begin, denk dat het werkelijke besef van wat er gaat gebeuren en dat we straks echt samen een kindje hebben op die manier niet tot me door hoeft te dringen. Niet dat ik er tegenop zie ofzo hoor, het is gewoon allemaal zo onwerkelijk...
klopt.. was niet erg makkelijk geweest afgelopen tijden.. maar misschien stel ik me ook aan.. en ik kijk niet meer naar die echo foto, tis een hele aparte vind ik.. ik wil m posten, maar mn scanner doet t ff niet.. en ik hoop dat het mn hormonen zijn en dat als ik me kleintje eindelijk in me armen heb, dat alles gewoon goed is
ken het gevoel. Mijn beeb had een veel te kleine buikomvang bij 20 weken echo waardoor ik in de MMM terecht kwam. Het hoofd was gemiddeld en benen zelfs superlang (p97). Nu ben ik zelf medisch geschoold en da's ook niet altijd even handig, ging me dus van alles in mijn hoofd halen. Pas toen ik een ervaren medisch verloskundige en gyn voor me kreeg (had eerst constant arts-assistenten die allerlei doemscenario's voorspiegelden) die beiden zeiden dat dit wel vaker voorkwam en niets hoeft te betekenen kon ik het een beetje laten gaan. Ondertussen ben ik vele echo's verder en opeens heeft die kleine een groeispurt meegemaakt en is de buikomvang opeens tussen p5 en p20. Ik heb toch maar mooi 10 weken in de stress gezeten, leuk hoor die huidige medische technieken! ;-p Maar goed, helemaal zeker weten dat ons meissie er gezond uit komt weten we natuurlijk niet maar de bezorgdheid is nu omgeslagen naar normale onzekerheid. Mijn dochter heeft nog steeds 50% kans op botziekte die mijn man ook heeft, maar ik heb me voorgenomen me daar pas druk over te maken als ze die ook daadwerkelijk blijkt te hebben. Uiteindelijk weet je pas hoe je je voelt als je werkelijk in die situatie terecht komt. Als het ook nog wat troost biedt, chromosomale afwijkingen uiten zich vaak juist in groeivertragingen en daar blijkt met die lange benen van jouw kindje geen sprake van te zijn. Probeer te genieten van die paar weken rust die je nog rest, want daarna wordt het pas echt crisis (weinig slapen, thuis zitten, etc etc)