Ik ben 10 december bevallen van een gezond en mooi meisje. Maar ik ben constant bang maar weet niet zo goed waarom? Ik zie constant als ik in bed lig enge beelden die door me hoofd spoken. Ik heb vannacht zelfs slaap pillen gehad omdat ik sinds Mn bevalling niet meer komt slapen. Vannacht dus goed geslapen maar nu lukt het weer niet om te slapen en maak ik me daar zorgen over. Normaal kan ik mezelf herpakken en rust in mezelf krijgen maar nu lukt niks. En dan ben ik weer bang dat de enge gedachtes en beelden terug komen. het stomme is dat alles echt goed gaat met onze dochter. Ze slaapt goed,eet goed,ze is aangekomen,ze kan de temperatuur steeds beter constant houden. Dus daar hoef ik me niet druk om te maken. En toch voel ik me onrustig. Ik wil hier vanaf. Ik wil genieten en mezelf zijn. Mijn man doet super veel zn best dus ook daar mag ik niet om klagen. Waar komen dit nou vandaan en hoe zet ik het uit? Ik wil me niet zo voelen!
geef het goed aan bij je kraamverzorgster en verloskundige. Als je steeds angstiger wordt en bijna niet slaapt kan dat doorschieten in een psychose.
Is je kraamzorg er nog, kun je extra hulp krijgen? Welke angsten heb je, probeer te blijven praten hoor. Wat ook weleens helpt is voor jezelf ( hoeft niet perse op dit forum) alles op papier zetten. Een zwangerschap,bevalling...je hebt heel veel meegemaakt en je hormonen zitten je dan soms ook nog in de weg. Vraag om hulp als het niet gaat. Een kindje is een hele verantwoording en al de gedachten die je daarbij krijg kunnen behoorlijk beangstigend zijn. Ik was ook weleens bang,maar keek dan naar mn kind en kon weer relativeren. Hij doet t goed,is tevreden, heb fijne hulp,kan op mensen terug vallen.
Laat beter ook je bloed controleren; dit kan ook door je schildklier komen namelijk, of door een infectie. Ik kon zelf ook niet slapen, ik had een infectie en daardoor voelde ik me enorm gejaagd en gestresst, in rust (na uren op bed te hebben gelegen) had ik een hartslag van 120 per minuut. Ik had verder geen koorts ofzo. Eenmaal AB-kuur achter de rug en ik voelde me een stúk beter, kon ook weer slapen.
Wat hier al gezegd is; blijf het aan je man en mensen om je heen vertellen, het is eigenlijk niets raars als je nagaat wat voor ingrijpende gebeurtenis je hebt meegemaakt, en ineens de verantwoordelijkheid voor zo'n kleintje en al die onzekerheden die hierbij komen kijken. Van je af schrijven helpt vaak ook heel goed, vertel eens; hoe is je bevalling gegaan, wat voor angsten heb je nu? Ikzelf schrok heel vaak wakker, ervan overtuigd dat mijn vriend op ons zoontje lag (hij heeft nooit bij ons in bed geleden), of toen mijn vriend een slok drinken nam uit een bidon schrok ik wakker omdat ik bang was dat ons zoontje stikte (hij lag toen niet eens bij ons op de kamer). Ik vertel dit zodat je weet dat je niet de enige bent met rare gedachten..
Dank voor jullie reacties. Het gaat sinds 3 dagen heel goed. Ik kan weer slapen en en genieten van mn dochter. Ik heb veel gepraat(nu nog) en mn angsten zijn weg. Ik voel eindelijk dat ik het goed doe. Borstvoeding is helaas mislukt maar ze groeit en drinkt gelukkig goed. Ik schrijf dingen van me af en kan nu goed met alles omgaan. Wat een rust geeft dat.
Fijn zeg dat het weer wat beter gaat! Schrijven en praten helpt echt! Fijn dat je meisje het goed doet. Probeer ook lekker te genieten
Ik herken het wel een beetje. Ik was ook niet aan het genieten en maakte me druk om alles. Moest mezelf ook daarin sturen....even relativeren. Zo van "waar maak ik me eigenlijk druk om". Inderdaad over praten helpt....
Herken het ook wel hoor. Niké heeft een slechte start gehad en toen ze eenmaal mee naar huis mocht wilde ik liever niet slapen eigenlijk. Veel te bang dat als ik haar een moment uit het oog verloor ze het 'opeens niet meer zou doen.' Wordt wel elke dag iets minder naar mijn idee, maar soms heb ik ineens weer zo'n moment. Fijn dat het bij jou ondertussen al beter gaat!