wie had dit ook? angstig tijdens de zwangerschap, ik hoef nog maar 2 weken en begin het allemaal wel eng te vinden. kan ik de zorg wel aan? geestelijk? raak ik niet helemaal over de toeren? het is het eerste kindje dus daarvan die onzekerheid. hoe gaat de bevalling? het heeft me ook niet allemaal mee gezeten tijdens de zwangerschap, geen werk meer. nu weer een huis dat later opgeleverd gaat worden. allemaal baal dingen. maar goed is deze angst slecht voor het ongeboren kindje? de eerste 3 maanden had ik het ook..daarna werd ik juist weer heel vrolijk. wie o wie herkent dit en heeft gewoon een gezond kindje op de wereld gezet?
Ik moet ook nog gaan bevallen, maar herken je angsten en je twijfels hoor! T schijnt er allemaal bij te horen en je uiteindelijk een goede moeder te maken. Belangrijkste lijkt mij dat je je er niet gek door laat maken. Tuurlijk mag het best opspelen, maar dan moet je het ook weer gaan en kunnen relativeren. Als je echt alleen maar bang en onzeker bent zou ik iemand zoeken om daarover te praten, want dat is natuurlijk niet goed. Lieve groetjes Eva
Je angsten zijn heel herkenbaar, ik ben vorig jaar bevallen van een gezonde knul en aan het eind vd zwangerschap spookte al deze vragen door mn hoofd, vooral de vraag of ik de bevalling wel aan kon! Uiteindelijk heeft de gedachten me getroost en gekalmeerd dat er miljoenen vrouwen voor mij zijn geweest en ik zeker de laatste niet zal zijn. Mn kind zat erin en moest er hoe dan ook uit... Door die ged88 ben ik echt heel rustig en ontspannen mn bevalling tegemoet gegaan. Met een hele soepele bevalling als gevolg.. Wellicht dat deze ged88 ook helpt voor jou. En de vraag of je angsten schadelijk zijn voor je kindje... Ik denk eerlijk gezegd dat het gezonde spanningen zijn, maar als de angsten blijven,bespreek dit dan met je VK zodat die je een beetje kan geruststellen. Het gaat vast prima!
Is heel normaal om dat soort anngsten te hebben. Elke zwangere vrouw heeft ze. Alles is nieuw, je weet niet wat je te wachten staat enz. Dit is mijn 2e zwangerschap die zijn einde naderd en zelfs nu heb ik die angsten af en toe nog: Hoe zal het gaan met 2 straks, hoe zat het ook allemaal weer met de voedingen enzo, hoe gaat me andere kindje reageren? Hoe erg gaat m'n leven veranderen met 2 kids....? Maar aan de andere kant weet ik ook dat alles goed komt en vanzelf in zijn eigen schema gaat lopen.